میکاه
میکاه (در عبری:מִיכָה به معنی «چه کسی مانند یهوه است»)پسر املاه از پیامبران بنی‌اسرائیل بود که در مورشت[1]، شهر کوچکی در یهودیه واقع در جنوب غربی اورشلیم و نزدیکی شهر فلسطینی جاد زندگی می‌کرد.[2] میکاه هم‌زمان با اشعیا[3] و هوشع[4] به پیامبری رسید. او در طول سلطنت‌های یوتام، آحاز و حزقیا در پادشاهی شمالی و جنوبی خدمت می‌کرد[5] و خودش را اهل سامرا و اورشلیم می‌دانست. میکاه سقوط سامرا و ویرانی یهودیه را پیش‌بینی کرد. میکاه بت‌پرستی، بی‌عدالتی و یاغیگری را محکوم کرده[6] و شکوه صهیون و ظهور مسیح را نبوت کرد.[7] کتاب میکاه از بخش‌های عهد عتیق است که در هفت باب تنظیم شده است.
پانویس
- میکاه ۱:۱
- هوشع ۴:۳
- اشعیا ۱:۱
- هوشع ۱:۱
- دوم پادشاهان ۱۸:۱۹
- میکاه ۲:۱۱
- میکاه ۵:۵
منابع
- کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، شابک ۹۶۴−۳۳۱−۰۶۸-X
- یاردون سیز (۱۳۸۰)، دانشنامه کتاب مقدس، ترجمهٔ بهرام محمدیان، تهران: روز نو، ص. ۱۹۱۲
- جیمز هاکس (۱۳۷۵)، قاموس کتاب مقدس، ترجمهٔ عبدالله شیبانی، تهران: اساطیر، ص. ۱۱۴
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ میکاه موجود است. |
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.