حجی
حَجی (عبری:חַגַּי به معنی «جشن») یکی از دوازده پیامبر کوچک کتاب عبری تنخ و نویسندهٔ کتاب حجی در عهد عتیق انجیل بود. او در روز جشن مذهبی فطیر زاده شد.[1] او شاهد خرابی معبد سلیمان بود[2] و همراه با زکریا، بازگشت‌کنندگان از تبعید بابل را به بازسازی هیکل سلیمان تشویق کرد.[3] بازسازی هیکل سلیمان باعث برانگیخته شدن سامری‌ها و حتی‌ها علیه یهودیه شد. وقتی که فرمان‌روای رودخانه فرات و دیگر مأموران سعی کردند در تلاش‌های بازسازی هیکل یهودیان مداخله کنند؛ داریوش از یهودیان حمایت کرد.[4] پیغام حجی در سال دوم پادشاهی داریوش بزرگ به شوش فرستاده شد. اولین پیغام او در اولین روز ماه ششم و آخرین پیغام او در روز ۲۴ ماه نهم بیان گردید.[5] حجی در هگمتانه (همدان) درگذشت و در آنجا به خاک سپرده شد. روز بزرگداشت او در کلیسای انجیلی ارمنستان ۳۱ ژوئن و در کلیسای ارتدوکس شرقی ۱۶ دسامبر است.
جستارهای وابسته
پانویس
- حجی ۳:۸
- حجی ۲:۳
- عزرا ۶:۱۴؛۱۵:۲
- عزرا ۵:۳؛۶:۶
- حجی ۱:۱؛۱:۲؛۱۰:۱۱
منابع
- کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، شابک ۹۶۴−۳۳۱−۰۶۸-X
- یاردون سیز (۱۳۸۰)، دانشنامه کتاب مقدس، ترجمهٔ بهرام محمدیان، تهران: روز نو، ص. ۱۹۱۲
- جیمز هاکس (۱۳۷۵)، قاموس کتاب مقدس، ترجمهٔ عبدالله شیبانی، تهران: اساطیر، ص. ۱۱۴
- پیامبران مدفون در ایران
| عهد عتیق |
|---|
 |
