ارمیا (پیامبر)

اِرمیا فرزند حلقیّا (به عبری: יִרְמְיָה) (متولد ۶۵۵ پیش از میلاد، درگذشته ۵۸۶ پیش از میلاد)، یکی از پیامبران قوم یهود و مولف کتاب‌های ارمیا، اول و دوم پادشاهان و مراثی ارمیا است (با همکاری کاتب و شاگردش باروخ بن).

نقاشی ارمیا از میکل آنژ

از دیدگاه یهودیت، ارمیا دومین پیامبر بزرگ تاریخ بشریت، و کتاب ارمیا توضیح دهندهٔ احکام شریعت دین یهود است.

مسیحیان نیز ارمیا را یکی از پیامبران می‌دانند. هنگامی که بخت نصر اورشلیم را در ۵۸۶ پیش از میلاد فتح کرد، دستور داد ارمیا را آزاد سازند و با وی به نیکی رفتار کنند.

معنای تحت‌اللفظی ارمیا "گرامی داشته شده از سوی خداوند" است.

ارمیا در قرآن

گفته شده که دو دوره‌ی افساد بنی‌اسرائیل و دو بار انتقام الهی که در آیات ۴ تا ۷ اسراء ^{[قرآن اسراء ۴–۷]} بدان اشاره شده، دوره نخست افساد، مربوط به زندانی ساختن ارمیا[1] و دوره‌ی دوم نیز، بنابر نقلی مربوط به حبس و شکنجه‌ی وی است.[2] برخی مفسّران ذیل آیات دیگری نیز، از او یاد کرده‌اند.

پانویس

1. تفسیر الکشّاف، ج ۲، ص ۶۴۹؛ جوامع‌الجامع، ج ۲، ص ۳۶۰.
2. المعارف، ص ۴۷.