پل دختر (میانه)

پل دختر در ابتدای راه میانه به زنجان و بر روی رودخانه قزل اوزن در دل رشته کوه قافلانکوه واقع شده‌است و زمانی که هنوز این پل منهدم نشده بود تحت شماره ی ۸۷ در اثار ملی ایران ثبت شده.این پل تاریخی یکی از شاهکار های معماری و مهندسی عهد قدیم است در این پل تاریخی یک دهنه ی بزرگ توانسته است تمام فشارهای تنشی، برشی و کمانشی را خنثی کند. از تاریخ ساختمان پل اطلاعات درستی در دسترس نیست. عده‌ای از باستان‌شناسان تاریخ پایه‌های آن را به عهد شاهنشاهی ساسانی نسبت می‌دهند ولی با توجه به شیوه معماری تاریخ ساخت آن را به قرن هشتم هجری تخمین زده‌اند.ژان دیولافوا نقاش و جهانگرد فرانسوی که در دوره ی قاجاریه از این پل بازدید کرده است از معماری و استحکام این پل تمجید کرده است و نحوه ی معماریِ این پل را منطبق با قرن دوازدهم میلادی(قرن ششم هجری قمری) دانسته است. [1][2] این اثر در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۱۰ با شمارهٔ ثبت ۸۷ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.[3]

پل دختر
نامپل دختر
کشورایران
استانآذربایجان شرقی
شهرستانمیانه
اطلاعات اثر
نام‌های دیگرپل قزل‌اوزن
نوع بناسنگی - آجری
سال‌های مرمت۹۹۳ هجری - دوران قاجار - سال ۱۳۱۳ - سال 1376[1]
کاربریپل
کاربری کنونیاثر تاریخی
اطلاعات ثبتی
شمارهٔ ثبت۸۷
تاریخ ثبت ملی۱۵ دی ۱۳۱۰
اطلاعات بازدید
امکان بازدیدبله
پل دختر

ساختار

این پل دارای سه چشمه بزرگی است که چشمه وسطی هم بلندتر و هم عریض‌تر است و به این علت از وسط پل به طرفین دارای شیبی است. آب برهای طرفین چشمه بزرگ از سنگ و به صورت مثلثی است. دهلیزها و کنودهایی در اطراف چشمه بزرگ به چشم می‌خورد که به وسیلهٔ دو نیم ستون چند ضلعی به استقامت پل می‌افزاید. بر روی پایه وسطی پل کتیبه آجری به خط نسخ به چشم می‌خورد که قسمتی از آن محو شده و از بین رفته و در سمت چپ کتیبه‌ای دیگر است که تاریخ ۹۳۳ هجری را نشان می‌دهد که آخرین تاریخ مرمت آن را نشان می‌دهد که بتوسط شاه بیگم بنت محمدبیگ موصللو انجام گرفته‌است.[1][2]

نگاره‌های بنا در میانه‌های سده نوزدهم

در بازدیدهایی که جهانگردان و مستشرقان اروپایی از جمله اوژن فلاندن و جیمز موریه از این منطقه داشته‌اند، نگاره‌هایی را از این پل بر جای گذاشته‌اند که وضعیت پل را در سده نوزدهم میلادی و پیش از ویرانی آن نشان می‌دهد.

انفجار طاق پل

در روز ۲۵ آذر ۱۳۲۵ به هنگام عقب‌نشینی قوای فرقه دموکرات از برابر نیروهای دولتی برای جلوگیری از پیشرفت ارتش ایران طاق چشمه وسط را با دینامیت منفجر کردند[1][5]

سالهای مرمت

پل دختر در چهار دوره مرمت و بازسازی شده‌است؛ در سال ۹۳۳ هجری توسط شاه بیگم بنت محمد بیگ موصللو، در دوران قاجار توسط آغامحمدخان قاجار، در سال ۱۳۱۳ هجری که طاق آن شکسته و تخریب شده بود توسط اداره کل باستانشناسی با کمک اداره فرهنگ میانه و اداره راه مرمت گردید. مرمت پایه‌های پل که به هنگام انفجار با دینامیت در ۲۵ آذر ۱۳۲۵ به شدت آسیب دیده و شکافهای طولی و عرضی فراوانی در آن ایجاد شده بود در سال ۱۳۷۶ آغاز و در آبانماه سال ۱۳۷۷ به اتمام رسید.[1]

نامگذاری

عده‌ای عقید ه بر این دارند که چون سازنده آن دختری از شاهزادگان بوده به آن علت اسم دختر بر آن نهاده شده‌است که هر کدام بحث و داستان شیرین بخود دارد؛ ولی عقیده متفق‌القول باستان شناسان بر این است که ایزدبانوی ناهید، خدای آب و باران و فراوانی یکی از فرشتگان آئین زرتشت بوده و بخاطر آنکه این پل‌ها که اهمیت ویژه‌ای در زندگی و اقتصاد مردم داشته و از سیل آبها و خطرات جوی و طبیعی در امان باشد اسم دختر را برای آن می‌نهادند که این فرشته از آن‌ها نگهداری و پاسداری نماید.[6]

نگارخانه

منابع
  1. «پل دختر میانه». شهرداری تبریز. بایگانی‌شده از اصلی در ۸ اوت ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۷ اوت ۲۰۱۷.
  2. «پلدختر، پلی که میانه ندارد». روزنامه جام جم. ۹ مهر ۱۳۹۱. بایگانی‌شده از اصلی در ۸ اوت ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۷ اوت ۲۰۱۷.
  3. «دانشنامهٔ تاریخ معماری و شهرسازی ایران‌شهر». وزارت راه و شهرسازی. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۶ اکتبر ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۱۰ اکتبر ۲۰۱۹.
  4. کتاب «A Journey through Iran, Armenia and Asia Minor to Constantinople in the years 1808 and 1809 (1812)»
  5. «پل دختر میانه (قیزکورپوسی) از بنا تا انهدام». پایگاه خبری تحلیلی میانا. ۱۳ اسفند ۱۳۹۳. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۹ مارس ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۷ اوت ۲۰۱۷.
  6. «پلی که بخاطر یک دختر زیبا ساخته شد». ساوالان خبر. ۱۲ فروردین ۱۳۹۶. دریافت‌شده در ۷ اوت ۲۰۱۷.

کتاب تارخ و جغرافیای شهرستان میانه نوشته ی محمدصادق نائبی

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.