کوله‌سیستوکینین

کوله‌سیستوکینین (به انگلیسی: Cholecystokinin) یک هورمون پپتیدی معدی-روده‌ای است که در دستگاه گوارش تولید و آزاد می‌شود و به هضم پروتئین و چربی کمک میکند.

Cholecystokinin
معین‌کننده‌ها
نام‌های دیگرCCKcholecystokininuniprot:P06307cholecystokinin triacontatriapeptideprepro-cholecystokinin
شناسه‌های بیرونیGeneCards:
الگوی گسترش RNA
More reference expression data
هم‌ساخت‌شناسی
گونه‌هاانسانموش
Entrez

n/a

n/a

آنسامبل

n/a

n/a

یونی‌پروت

n/a

n/a

RefSeq (mRNA)

n/a

n/a

RefSeq (پروتئین)

n/a

n/a

موقعیت (UCSC)n/an/a
جستجوی PubMedn/an/a
ویکی‌داده
مشاهده/ویرایش Human

تأثیرات گوارشی

هورمون کوله‌سیستوکینین پس از ترشح کیموس معدی به دوازدهه از سلول‌های انترو اندوکرین اپیتلیوم دوازدهه ترشح می‌شود. اسید درون دوازدهه باعث ترشح سکرتین، و مواد حاصل از هضم چربی و پروتئین باعث آزادشدن کوله‌سیستوکینین می‌شوند. ترشحات پانکراس توسط سیستم خودمختار پاراسمپاتیک (شاخه‌ای ازعصب واگ) که به سلول‌های ترشحی ختم می‌گردند و همچنین هورمون سکرتین و هورمون کوله‌سیستوکینین کنترل می‌گردد . CCK موجب ترشح آنزیمهای لوزالمعده به داخل روده می‌شود.

کوله‌سیستوکینین همچنین موجب آزاد شدن انسولین از سلول‌های پانکراس می‌شود.

تأثیر بر سیری

وارد کردن کوله‌سیستوکینین به بدن موش‌ها پس از خوردن یک مادهٔ ناآشنا، بیزاری شرطی از طعم آن ماده ایجاد می‌کند. در انسان نیز کوله‌سیستوکینین حالت تهوع ایجاد می‌کند. اما کوله‌سیستوکینین در مقادیری که خیلی کمتر از مقادیر لازم برای ایجاد بیزاری در موش‌ها است، اشتها و خوردن را کم می‌کند و بنابراین می‌توان آنر ا «پپتید سیری»(یا پپتیدی که اشتها را کم می‌کند.) در نظر گرفت.[1] گزارش شده که میزان کوله‌سیستوکی‌نین ( CCK) (هورمونی که به ایجاد احساس سیری پس از خوردن غذا کمک می‌کند)، در خون افراد مبتلا به پرخوری دوره‌ای کمتر از افراد عادی است[2]

گیرنده‌ها

کوله سیستوکینین یکی از فراوانترین نوروترانسمیترهای پپتیدی است که در مغز یافت می‌شود. دو نو ع گیرنده متفاوت CCK داریم نوع CCK-A که عمدتاً در سیستم گوارشی است هرچند در برخی مناطق مغز نیز یافت می‌شود مانند هیپوکامپ. گیرنده نوع دوم که گیرنده نـوع CCK-B نامیده می‌شود در قسمت‌های مختلف سیستم عصبی مرکزی مشاهده می‌شود.

پانویس
  1. روان‌شناسی فیزیولوژیک- جان پینل -ویراست چهارم۲۰۰۷- مهرداد فیروزبخت- نشر ویرایش- چاپ اول ۱۳۸۷- ص۴۰۶
  2. پیرکه، Pirke و همکاران، ۱۹۹۴).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.