ارنست فیشر
ارنست اوتو فیشر (به آلمانی: Ernst Otto Fischer) شیمیدان آلمانی است که به خاطر مطالعات مستقلی که بر روی فلزهای آلی انجام داده‌اند به طور مشترک به همراه جفری ویلکینسون در سال ۱۹۷۳ موفق به دریافت جایزه نوبل شیمی شد.[1]
| ارنست فیشر | |
|---|---|
 Ernst Otto Fischer | |
| زادهٔ | 10 November 1918 Solln, near مونیخ, امپراتوری آلمان |
| درگذشت | ۲۳ ژوئیهٔ ۲۰۰۷ (۸۸ سال) Munich, آلمان |
| ملیت | Germany |
| محل تحصیل | دانشگاه فنی مونیخ |
| شناخته‌شده برای | شیمی آلی فلزیs فروسن |
| جایزه(ها) | جایزه نوبل شیمی (1973) |
| پیشینه علمی | |
| رشته(های) فعالیت | شیمی |
| محل کار | دانشگاه فنی مونیخ |
| استاد راهنما | والتر هیبر |
زندگی‌نامه
فیشر در شهر سولن در نزدیکی مونیخ زاده شده‌است. پدر و مادر او استاد فیزیک در دانشگاه فنی مونیخ بودند. در سال ۱۹۳۷ تحصیلاتش را به پایان رساند و دو سال به خدمت اجباری نظامی رفت که خدمت او با جنگ جهانی دوم همزمان بود و در لهستان، فرانسه، و روسیه خدمت کرد.
منابع
- "The Nobel Prize in Chemistry ۱۹۷۳". Nobelprize.org. Retrieved ۲۰۰۸-۱۰-۰۶.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.