ایلیا پریگوژین
ایلیا ویسکونت پریگوژین (به روسی: Илья́ Рома́нович Приго́жин) (زاده ۲۵ ژانویه ۱۹۱۷ - درگذشته ۲۸ مه ۲۰۰۳) در روسیه متولد شد و شهروند بلژیک بود. او یک شیمی فیزیک دان بود که در سال ۱۹۷۷ «برای تحقیق درباره ترمودینامیک غیر متعادل به خصوص توسعه تئوری ساختارهای پراکنده»[1] موفق به دریافت جایزه نوبل شیمی شد.
| ایلیا پریگوژین | |
|---|---|
 Prigogine in 1977 | |
| نام در زمان تولد | Ilya Romanovich Prigogine |
| زادهٔ | ۲۵ ژانویهٔ ۱۹۱۷ مسکو، امپراتوری روسیه |
| درگذشت | ۲۸ مهٔ ۲۰۰۳ (۸۶ سال) بروکسل، بلژیک |
| ملیت | بلژیکی‌ها |
| محل تحصیل | دانشگاه آزاد بروکسل |
| شناخته‌شده برای | Dissipative structures Brusselator |
| همسر(ها) | Hélène Jofé (m. 1945; son Yves Prigogine) Maria Prokopowicz (m. 1961; son Pascal Prigogine) |
| جایزه(ها) | جایزه فرانکی (1955) نشان رامفورد (1976) جایزه نوبل شیمی (1977) |
| پیشینه علمی | |
| رشته(های) فعالیت | شیمی فیزیک |
| محل کار | دانشگاه آزاد بروکسل International Solvay Institute دانشگاه تگزاس در آستین |
| استاد راهنما | تئوفیل د دوندر |
| دانشجویان دکتری |
|
| تأثیر گرفته از | لودویگ بولتسمان آلن تورینگ آنری برگسون میشل سر |
| تأثیر گذار بر | Isabelle Stengers، امانوئل والرستین |
منابع
- "The Nobel Prize in Chemistry ۱۹۷۷". Nobelprize.org. Retrieved 2008-10-06.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.