ایروینگ لانگمویر
ایروینگ لانگموئر (به انگلیسی: Irving Langmuir) (۳۱ ژانویه ۱۸۸۱–۱۶ اوت ۱۹۵۷) شیمیدان و فیزیکدان آمریکایی بود که در سال ۱۹۳۲ برای کشف ایزوترم جذب لانگمویر و تحقیقات در شیمی سطح موفق به دریافت جایزه نوبل شیمی شد.
ایروینگ لانگمویر | |
---|---|
زادهٔ | ۳۱ ژانویهٔ ۱۸۸۱ بروکلین، ایالت نیویورک, آمریکا |
درگذشت | ۱۶ اوت ۱۹۵۷ (۷۶ سال) وودهول، ماساچوست, آمریکا |
ملیت | آمریکایی |
محل تحصیل | دانشگاه کلمبیا دانشگاه گوتینگن |
شناختهشده برای | Inventor of the high-vacuum tube مدل جذب لانگمویر |
جایزه(ها) |
|
پیشینه علمی | |
رشته(های) فعالیت | شیمی، فیزیک |
محل کار | جنرال الکتریک |
استاد راهنما | Friedrich Dolezalek |
دیگر راهنمایان دانشگاهی | والتر نرنست |
منابع
مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Irving Langmuir». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۲۹ سپتامبر ۲۰۱۱.
مدلهای اتمی | |
---|---|
تک اتم ها |
|
اتم های جامدات | |
اتم های مایعات | |
اتم های گازها |
|
دانشمندان | |
|
ریاست انجمن شیمی آمریکا | |
---|---|
۱۸۷۶–۱۹۰۰ |
|
۱۹۰۱–۱۹۲۵ |
|
۱۹۲۶–۱۹۵۰ |
|
۱۹۵۱–۱۹۷۵ |
|
۱۹۷۶–۲۰۰۰ |
|
۲۰۰۱–تاکنون |
|
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.