ونکاترامان راماکریشنان
ونکاترامان راماکریشنان (به تامیلی: வெங்கட்ராமன் ராமகிருஷ்ணன்) یک زیست‌شناس ساختاری، آمریکایی متولد در هند می‌باشد که در سال ۲۰۰۹ برای مطالعه ساختاری بر روی عملکرد رناتن به همراه توماس استیتز و عادا یونات موفق به دریافت جایزه نوبل شیمی شد. او هم‌اکنون عضو شورای تحقیقات پزشکی آزمایشگاه بیولوژی مولکولی کمبریج انگلستان و رئیس (پرزیدنت) انجمن سلطنتی انگلستان می‌باشد.[1]
| ونکاترامان راماکریشنان | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۱۹۵۲ (۶۸–۶۹ ساله) تامیل نادو، هند |
| محل زندگی | انگلستان |
| ملیت | ایالات متحده |
| جایزه(ها) |  جایزه نوبل شیمی (۲۰۰۹) |
| پیشینه علمی | |
| رشته(های) فعالیت | زیست‌شیمی و زیست‌فیزیک |
| محل کار | عضو شورای تحقیقات پزشکی آزمایشگاه بیولوژی مولکولی کمبریج |
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Venkatraman Ramakrishnan». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳ اکتبر ۲۰۱۱.
برندگان جایزه نوبل ۲۰۰۹ | ||
|---|---|---|
| شیمی |
|  |
| ادبیات |
| |
| صلح نوبل |
| |
| فیزیک |
| |
| فیزیولوژی یا پزشکی |
| |
| علوم اقتصادی |
| |
| ||
دریافت‌کنندگان جایزه پادما ویبهوشان | |
|---|---|
| هنری |
|
| خدمات اجتماغی |
|
| ادبیات و آموزش و پرورش |
|
| پزشکی |
|
| سایر |
|
| امور همگانی |
|
| علوم و مهندسی |
|
| آثار اجتماغی |
|
| ورزشی | |
| تجارت و صنعت |
|
| |
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.