کارول گریدر

کارولین ویدنی "کارول" گریدر (به انگلیسی: Carolyn Widney "Carol" Greider) زیست‌شناس آمریکایی، پژوهشگر، استاد دانشگاه و برندهٔ نوبل پزشکی سال ۲۰۰۹ است.[1][2]

کارول گریدر
گریدر در سال ۲۰۱۴
زادهٔ۱۵ آوریل ۱۹۶۱ (۶۰ سال)
سن دیگو، کالیفرنیا
ملیتآمریکایی
محل تحصیلدانشگاه کالیفرنیا، سانتا باربارا
دانشگاه کالیفرنیا، برکلی
شناخته‌شده برایبه خاطر پژوهش‌هایشان در زمینهٔ کشف مکانیزم حفاظت تلومراز از کروموزوم‌های خطی
جایزه(ها) جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی (۲۰۰۹)
پیشینه علمی
رشته(های) فعالیتزیست‌شناسی مولکولی
محل کارآزمایشگاه کلداسپرینگ
دانشگاه جانز هاپکینز
استاد راهنماالیزابت بلک‌برن

کارول گریدر، دکترایش را سال ۱۹۸۷ زیرنظر دکتر الیزابت بلک‌برن، در دانشگاه کالیفرنیا در برکلی گرفت و یک دوره فوق‌دکتری در آزمایشگاه کلداسپرینگ، گذراند و اکنون نیز استاد گروه زیست‌شناسی مولکولی و ژنتیکی دانشکده پزشکی دانشگاه جانز هاپکینز است.[3]

جایزه نوبل پزشکی

یکصدمین جایزهٔ نوبل پزشکی، به کارول گریدر، جک ژوستاک و الیزابت بلک‌برن، به خاطر پژوهش‌هایشان در زمینهٔ کشف مکانیزم حفاظت تلومر از کروموزوم‌های خطی، اهدا خواهد شد.[3][4]

منابع

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ کارول گریدر موجود است.
    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.