کارول گریدر
کارولین ویدنی "کارول" گریدر (به انگلیسی: Carolyn Widney "Carol" Greider) زیستشناس آمریکایی، پژوهشگر، استاد دانشگاه و برندهٔ نوبل پزشکی سال ۲۰۰۹ است.[1][2]
کارول گریدر | |
---|---|
زادهٔ | ۱۵ آوریل ۱۹۶۱ (۶۰ سال) سن دیگو، کالیفرنیا |
ملیت | آمریکایی |
محل تحصیل | دانشگاه کالیفرنیا، سانتا باربارا دانشگاه کالیفرنیا، برکلی |
شناختهشده برای | به خاطر پژوهشهایشان در زمینهٔ کشف مکانیزم حفاظت تلومراز از کروموزومهای خطی |
جایزه(ها) | جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی (۲۰۰۹) |
پیشینه علمی | |
رشته(های) فعالیت | زیستشناسی مولکولی |
محل کار | آزمایشگاه کلداسپرینگ دانشگاه جانز هاپکینز |
استاد راهنما | الیزابت بلکبرن |
کارول گریدر، دکترایش را سال ۱۹۸۷ زیرنظر دکتر الیزابت بلکبرن، در دانشگاه کالیفرنیا در برکلی گرفت و یک دوره فوقدکتری در آزمایشگاه کلداسپرینگ، گذراند و اکنون نیز استاد گروه زیستشناسی مولکولی و ژنتیکی دانشکده پزشکی دانشگاه جانز هاپکینز است.[3]
جایزه نوبل پزشکی
یکصدمین جایزهٔ نوبل پزشکی، به کارول گریدر، جک ژوستاک و الیزابت بلکبرن، به خاطر پژوهشهایشان در زمینهٔ کشف مکانیزم حفاظت تلومر از کروموزومهای خطی، اهدا خواهد شد.[3][4]
منابع
- نوبل پزشکی سال ۲۰۰۹ به سه آمریکایی رسید, رادیو فردا
- سه دانشمند آمریکایی، برندهٔ نوبل پزشکی شدند، دویچه وله فارسی
- کاشفان عامل عمر جاویدان, رادیو زمانه
- سه محقق آمریکائی برندهٔ جایز پزشکی نوبل، رادیو بینالمللی فرانسه
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ کارول گریدر موجود است. |
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.