جان وین (داروشناس)
سِر جان رابرت وین (۲۹ مارس ۱۹۲۷ - ۱۹ نوامبر ۲۰۰۴) داروشناس انگلیسی بود که در درک اینکه آسپرین چگونه اثرات مسکنی و ضدالتهابی را تولید می‌کند، نقش داشت. اقدامات وی به ابداع نوع جدیدی از روش درمان برای بیماری‌های قلبی و عروقی و معرفی بازدارنده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین منجر شد. او در سال ۱۹۸۲ به‌همراه سونه بریسترم و بنگت ساموئلسون به‌خاطر کشفیاتشان درباره پروستاگلاندین و مواد فعال زیستیِ مرتبط با آن، برنده جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی شد.
| John Robert Vane | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۲۹ مارس ۱۹۲۷ Tardebigge،ووسترشر |
| درگذشت | ۱۹ نوامبر ۲۰۰۴ (۷۷ سال) کنت (انگلستان) |
| ملیت | انگلیسی |
| شهروندی | بریتانیایی |
| محل تحصیل | دانشگاه بیرمنگام St Catherine's College, Oxford |
| شناخته‌شده برای | استیل‌سالیسیلیک اسید, پروستاگلاندین |
| جایزه(ها) | جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی (1982) مدال پادشاهی (1989) جایزه لسکر |
| پیشینه علمی | |
| رشته(های) فعالیت | داروشناسی |
| محل کار | دانشگاه لندن, دانشگاه ییل |
| استاد راهنما | Geoffrey S. Dawes |
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «John Vane». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۲ اوت ۲۰۱۴.
برندگان جایزه نوبل ۱۹۸۲ | ||
|---|---|---|
| شیمی |
|  |
| ادبیات |
| |
| صلح نوبل |
| |
| فیزیک |
| |
| فیزیولوژی یا پزشکی |
| |
| علوم اقتصادی |
| |
| ||
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.