حلقه‌های زحل

حلقه‌های زحل گسترده‌ترین سیستم حلقه سیاره‌ای در بین سیاره‌های منظومه خورشیدی است. این حلقه‌ها از ذرات بسیار کوچکی در اندازه‌های چند میکرومتر تا چندین متر تشکیل شده‌است که به صورت توده‌ای از غبار به دور مدار زحل در گردش می‌باشد. حلقه‌های زحل از یخ خالص با خلوص ۹۹٫۹٪ و احتمالاً، به همراه تکه‌های خُردشدهٔ تولین و سیلیکات تشکیل‌شده‌است.[1] اندازهٔ این حلقه‌ها از میکرومتر تا متر متغیر است[2] که به دور زحل می‌چرخند. هنوز دربارهٔ سازوکار شکل‌گیری این حلقه‌ها اتفاق‌نظری وجود ندارد. هر چند، مدل‌های نظری نشان می‌دهند که حلقه‌ها احتمالاً در اوایل تاریخ شکل‌گیری منظومه شمسی تشکیل شده باشند.[3] حلقه‌های اصلی متراکم، از ۷٬۰۰۰ کیلومتر (۴٬۳۰۰ مایل) تا ۸۰٬۰۰۰ کیلومتر (۵۰٬۰۰۰ مایل) با فاصله از مدار استوایی زحل که شعاع آن ۶۰٬۳۰۰ کیلومتر (۳۷٬۵۰۰ مایل) است امتداد دارند. ضخامت محلی تخمینی برای آنها از ۱۰ متر[4] تا ۱ کیلومتر می‌باشد.[5] خُرده‌ذرات تشکل‌دهندهٔ حلقه‌های اصلی دارای اندازهٔ ۱ سانتی‌متر تا ۱۰ متر می‌باشند.[6]

مجموعه کامل حلقه‌ها در تصویری از زحل تحت تابش نور خورشید برای دید بهتر، که در ۱۵ سپتامبر ۲۰۰۶ توسط فضاپیمای کاسینی گرفته شد.

اگر چه روشنایی حلقه‌ها قدر ظاهری زحل را افزایش می‌دهد، اما این حلقه‌ها از روی زمین با چشم‌های غیرمسلح قابل دیدن نیستند. در سال ۱۶۱۰ میلادی زمانی که گالیله برای اولین بار تلسکوپ را به سوی آسمان گرفت، به اولین شخصی تبدیل شد که توانست حلقه‌های زحل را مشاهده کند. هر چند که او نتوانست ماهیت حقیقی این حلقه‌ها را مشخص کند. در سال ۱۶۵۵ میلادی، کریستیان هویگنس اولین شخصی بود که حلقه‌ها را با عنوان دیسک‌های اطراف زحل معرفی نمود.[7]

نگارخانه

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

منابع

1. Nicholson, P.D.; et al. (2008). "A close look at Saturn's rings with Cassini VIMS". Icarus. 193 (1): 182–212. Bibcode:2008Icar..193..182N. doi:10.1016/j.icarus.2007.08.036.
2. Porco, Carolyn. "Questions about Saturn's rings". CICLOPS web site. Retrieved 2012-10-05.
3. Tiscareno, M. S. (2012-07-04). "Planetary Rings". In Kalas, P.; French, L. Planets, Stars and Stellar Systems. Springer. pp. 61–63. arXiv:1112.3305v2. doi:10.1007/978-94-007-5606-9_7. ISBN 978-94-007-5605-2. S2CID 118494597. Retrieved 2012-10-05.
4. Cornell University News Service (2005-11-10). "Researchers Find Gravitational Wakes In Saturn's Rings". ScienceDaily. Retrieved 2008-12-24.
5. "Saturn: Rings". NASA. Archived from the original on 2010-05-27.
6. Zebker, H.A.; et al. (1985). "Saturn's rings – Particle size distributions for thin layer model". Icarus. 64 (3): 531–548. Bibcode:1985Icar...64..531Z. doi:10.1016/0019-1035(85)90074-0.
7. مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Rings of Saturn». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۴ می ۲۰۱۲.