حوضه آبریز رودخانه‌های کل، مهران، مسیل‌های جنوبی و جزایر

حوضه آبریز رودخانه‌های کل، مهران، مسیل‌های جنوبی و جزایر با نام اختصاری کل–مهران–جزایر یکی از حوضه‌های باز ایران است که در تقسیم‌بندی حوضه‌های آبریز ایران، حوضهٔ فرعی به شمار می‌رود و زیرمجموعهٔ حوضهٔ آبریز خلیج فارس و دریای عمان است. مساحت این حوضه، ۶۲٬۹۱۸ کیلومتر مربع است[1] و رودهای اصلی آن، کل و مهران هستند که به خلیج فارس منتهی می‌شوند.

موقعیت حوضه آبریز رودخانه‌های کل، مهران، مسیل‌های جنوبی و جزایر

جغرافیا

حوضهٔ کل–مهران–جزایر شامل نیمهٔ غربی استان هرمزگان و بخش‌هایی از استان‌های فارس، بوشهر و کرمان است. مهم‌ترین رود آن، رود کل است که از تلاقی رودهای عکس رستم و ارزوئیه در دشت پتکوئیه پدید می‌آید و در غرب بندرعباس وارد خلیج فارس می‌شود. شاخهٔ اصلی رود عکس رستم، رودبال است که از شمال داراب سرچشمه می‌گیرد و در جهت جنوب شرقی جریان می‌یابد. شاخه‌های اصلی رود ارزوئیه نیز از ارتفاعات جنوب بافت سرچشمه می‌گیرند و به سوی جنوب امتداد می‌یابند. دو آبراههٔ مهم دیگری که به رود کل می‌ریزند، رود شور لار و رود گودر هستند.[2] دیگر رود مهم حوضه، رود مهران است که از شمال گله‌دار سرچشمه می‌گیرد و در تنگه خوران به خلیج فارس می‌ریزد.[3] افزون بر این دو رود، مسیل‌های کوچکی در غرب هرمزگان و شرق بوشهر و همهٔ جزایر خلیج فارس نیز جزء این حوضه هستند.[4]

زیرحوضه‌ها

برپایهٔ دستور العمل تقسیم‌بندی حوضه‌های ایران، حوضهٔ آبریز کل–مهران–جزایر به زیرحوضه‌های زیر تقسیم می‌شود:[5]

کدنام اختصاری
زیرحوضه		مساحت
کیلومتر مربع		تعداد
زیرحوضه‌ها
۲۷۱رودخانه کل۴۲٬۴۷۳۶
۲۷۲رودخانه مهران۸٬۶۵۶۴
۲۷۳جنوب مهران۹٬۹۷۹۶
۲۷۴جزایر۱٬۷۹۲۹

منابع
  1. دستور العمل و ضوابط تقسیم‌بندی و کدگذاری حوضه‌های آبریز و محدوده‌های مطالعاتی در سطح کشور. شرکت مدیریت منابع ایران. دی ۱۳۸۳. ص. ۵. دریافت‌شده در ۱۰ مرداد ۱۳۹۶.
  2. افشین، یدالله (۱۳۷۳). رودهای ایران. ۱. وزارت نیرو - مهندسین مشاور جاماب. صص. ۴۱۱–۴۱۷.
  3. افشین، یدالله (۱۳۷۳). رودهای ایران. ۱. وزارت نیرو - مهندسین مشاور جاماب. صص. ۴۴۷.
  4. دستور العمل و ضوابط تقسیم‌بندی و کدگذاری حوضه‌های آبریز و محدوده‌های مطالعاتی در سطح کشور. شرکت مدیریت منابع ایران. دی ۱۳۸۳. ص. ۸۱. دریافت‌شده در ۱۰ مرداد ۱۳۹۶.
  5. دستور العمل و ضوابط تقسیم‌بندی و کدگذاری حوضه‌های آبریز و محدوده‌های مطالعاتی در سطح کشور. شرکت مدیریت منابع ایران. دی ۱۳۸۳. ص. ۷۹–۸۱. دریافت‌شده در ۱۰ مرداد ۱۳۹۶.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.