خروج بنی‌اسرائیل از مصر

خروج بنی‌اسرائیل از مصر (به عبری: יציאת מצרים) یا تیه اسطوره خاستگاه بنی‌اسرائیل است.[1] این داستان حاوی قصه بردگی و خروج بنی‌اسرائیل از مصر، وحی قوانین در کوه سینا، سرگردانی در بیابان و نهایتاً فتح کنعان است.[2] پیام داستان این است که یهوه اسرائیلیان را از بردگی رهانید و به موجب عهدی که با ایشان بست، آن‌ها به او تعلق دارند.[1]

اسرائیل در مصر (ادوارد پوینتر، ۱۸۶۷)

اجماعی میان محققان معاصر وجود دارد که روایات تورات حاوی مطالب دقیقی دربارهٔ خاستگاه بنی‌اسرائیل نیست. در واقع به نظر می‌رسد بنی‌اسرائیل در اواخر هزاره دوم قبل از میلاد در بلندی‌های مرکز کنعان شکل‌گرفته‌اند و دارای فرهنگی کنعانی بوده‌اند.[3][4][5] به‌طور کلی بیشتر دو نظر عمده میان تاریخ‌پژوهان دربارهٔ صحت تاریخی این داستان وجود دارد؛ اکثریت اعتقاد دارند که داستان دارای اساس تاریخی است اما بخش‌های کمی از روایت تورات ارزش تاریخی دارد[6][7][1] و گروه دیگر هم معتقدند این داستان اساس تاریخی ندارد و در دوره اسارت یهودیان در بابل یا بعد از آزادسازی آنان توسط کوروش بزرگ ساخته شده‌است.[8][9][10]

داستان خروج در کتب دوم تا پنجم تورات، یعنی اسفار خروج، لاویان، اعداد و تثنیه، روایت شده‌است. اتفاق نظر گسترده محققان این است که تورات در قرن پنجم قبل از میلاد که یهودیان تحت حکومت شاهنشاهی هخامنشی بودند نوشته شده‌است،[11] هر چند برخی مطالب آن، به ادوار قدیمی‌تری تعلق دارند زیرا عاموس و هوشع که هشت قرن قبل از میلاد زیستند نیز به این قصه اشاره کرده‌اند.[12][13]

قصه خروج نقشی مرکزی در یهودیت دارد؛ در عبادت‌های روزانه یهودی و در جشن‌هایی چون پسح به آن اشاره می‌شود. مسیحیان اولیه اعتقاد داشتند این داستان پیش‌درآمدی بر رستاخیز عیسی از مرگ است. قصه خروج همچنین برای برخی گروه‌های غیریهودیان مثل اروپایی‌هایی که برای فرار از آزار مذهبی به قاره آمریکا مهاجرت کرده بودند یا سیاه‌پوستان آمریکا که از آزادی و حقوق شهروندی محروم مانده بودند نیز منبع الهام بوده‌است.[14][15]

این داستان در قرآن و منابع اسلامی دیگر هم روایت شده اما تفاوت‌هایی با آنچه در تورات دیده می‌شود دارد. یک تغییر عمده این است که در قرآن، موسی و هارون برای هدایت فرعون به یکتاپرستی به مصر می‌روند. روایت قرآن تحت تأثیر متون متاخر مثل آگادا بوده‌است.[16]

روایت تورات

صحت تاریخی

پژوهشگران جریان اصلی کتاب مقدس داستان خروج بنی‌اسرائیل از مصر را به عنوان روایتی تاریخی قبول ندارند. بیشتر محققان هم‌نظرند که این داستان قرن‌ها بعد از زمانی که روایت ادعا می‌کند اتفاقاتش روی داده‌اند، نوشته شده‌است.[17] تورات سال ۲۶۶۶ بعد از آفرینش را زمان خروج مصر معرفی کرده و ادعا می‌کند بنی‌اسرائیل ۴۳۰ سال در مصر بودند. روایت به مکان‌هایی مثل جوشن، پیتوم و رامسس اشاره کرده که نام‌هایی متاخر هستند و همچنین می‌گوید ۶۰۰٬۰۰۰ مرد اسرائیلی در این اتفاقات دخیل بوده‌اند؛[18] این اعداد ساختگی‌اند چون بدیهی است که صحرای سینا منابع کافی برای زندگی برای ۶۰۳٬۵۵۰ مرد (سفر اعداد، ۱:۴۶) و خانواده‌هایشان (حدود ۲٫۵ تا ۳ میلیون نفر) را نداشته‌است.[19] مناطق جغرافیایی ذکر شده بسیار مبهم هستند و هیچ‌کدام از تلاش‌ها و پژوهش‌های محققان امروزی برای یافتن شخصیتی مشابه موسی میان افراد تاریخ مصر مورد قبول واقع نشده[20] و مصری که تورات توصیف می‌کند به هیچ دوره‌ای از تاریخ مصر باستان شبیه نیست.[21] برخی از عناصر داستان مثل شکافته‌شدن دریا معجزه‌آسا هستند و ارائه توضیح منطقی برای آن‌ها ناممکن است.[22] تورات حتی نتوانسته نام هیچ‌کدام از فراعنه‌ای که در داستان حضور دارند را مشخص کند.[23]

در متون مصری دوره پادشاهی نوین مصر به گروهی «آسیایی» که در مصر به عنوان برده و کارگر زندگی می‌کردند اشاره شده اما نمی‌توان اینان را با اطمینان به بنی‌اسرائیل ربط داد. هیچ متن معاصر این دوره به فرار بردگان در مقیاسی عظیم (مشابه روایت تورات) اشاره نکرده‌است.[24] قدیمی‌ترین اشاره متون مصری به اسرائیل، کتیبه‌ای از ح. ۱۲۰۷ قبل از میلاد است که موقعیت جغرافیایی آنان در کنعان یا اطراف آن را توصیف کرده اما در آن هیچ اشاره‌ای به خروج بنی‌اسرائیل از مصر نشده‌است.[25] باستان‌شناسانی مثل اسرائیل فینکلشتاین و نایل اشر سیلبرمن می‌گویند باستان‌شناسان حتی نتوانسته‌اند اثری از گروهی کوچک از بنی‌اسرائیل که در صحرای سینا زندگی می‌کردند، پیدا کنند: «نتیجه‌ای که به آن رسیدیم قابل تغییر به نظر نمی‌رسد – خروج از مصر در آن دوره و به شکلی که تورات توصیف کرده روی نداده‌است. تحقیقات مکرر در تمام منطقه حتی باعث نشده کوچک‌ترین مدرکی یافت شود.»[26] برخلاف این روایت، باستان‌شناسی معاصر می‌گوید میان دوره زندگی کنعانی‌ها و بنی‌اسرائیل در این منطقه تداوم وجود داشته و بنی‌اسرائیل ریشه کنعانی داشته‌اند؛ هیچ اثری وجود ندارد که نشان دهد گروهی خارجی که از مصر آمده‌اند، در آغاز تاریخ اسرائیل در این منطقه زندگی می‌کرده‌اند.[27][28]

پانویس

  1. Sparks 2010, p. ۷۳.
  2. Redmount 2001, p. ۵۹.
  3. Grabbe 2017, p. 36.
  4. Moore & Kelle 2011, p. 81.
  5. Meyers 2005, pp. ۶–۷.
  6. Redmount 2001, p. 87.
  7. Faust 2015, p. 476.
  8. Davies 2004, pp. 23-24.
  9. Moore & Kelle 2011, pp. 86-87.
  10. Russell 2009, p. ۱۱.
  11. Romer 2008, p. ۲.
  12. Lemche 1985, p. 327.
  13. Redmount 2001, p. ۶۳.
  14. Berlin & Brettler 2004.
  15. Baden 2019, p. xiv.
  16. Heller 1993, p. ۶۳۸–۶۳۹.
  17. Moore & Kelle 2011, pp. ۸۱.
  18. Dozeman & Shectman 2016, pp. ۱۳۸–۱۳۹.
  19. Dever 2003, pp. ۱۸–۱۹.
  20. Dozeman & Shectman 2016, p. ۱۳۹.
  21. Grabbe 2014, pp. ۶۳–۶۴.
  22. Dever 2003, pp. ۱۵–۱۷.
  23. Grabbe 2014, p. ۶۹.
  24. Barmash 2015b, pp. ۲–۳.
  25. Grabbe 2014, pp. ۶۵–۶۷.
  26. Finkelstein & Silberman 2002, p. ۶۳.
  27. Barmash 2015b, p. 4.
  28. Shaw 2002, p. ۳۱۳.

منابع

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.