داستان خسرو با شیرین
«داستان خسرو با شیرین» یکی از داستان‌های شاهنامهٔ فردوسی است که در پایان «پادشاهی خسرو پرویز» آمده‌است. در شاهنامه منبع مکتوبی برای داستان یاد نمی‌شود و فردوسی آن را از شنیده‌های خود یاد می‌کند. بااین‌حال روایت او انطباق زیادی با منابع تاریخی دارد. او در این داستان بیشتر به گزارش بزرگی و شکوه و جنگ‌های خسرو می‌پردازد و کمتر رابطهٔ عاشقانهٔ خسرو و شیرین را بیان می‌کند.[1]
| خسرو با شیرین | |
|---|---|
| زبان | فارسی |
| قالب | مثنوی |
| از کتاب | شاهنامه |
| پدیدآورنده | فردوسی |
| سال آفرینش | سدهٔ چهارم و پنجم هجری قمری |
| گونه (ژانر) | حماسه |
| موضوع | عشق |
| سبک | خراسانی |
| شمار ابیات | برپایهٔ ویرایش خالقی مطلق |
| وزن | متقارب مثمن محذوف: فعولن فعولن فعولن فعول |
| شخصیت‌ها | خسرو، شیرین |
| فضا | ایران ساسانی |
در حکایت نظامی
نظامی گنجوی نیز این داستان را در کتاب خسرو و شیرین به نظم کشیده‌است.
منابع
- پاکدل، مسعود (بهار و تابستان ۱۳۹۱). «مقایسهٔ منظومه‌های خسرو و شیرین فردوسی و نظامی». پژوهشنامهٔ ادب حماسی. تهران (۱۳): ۲۴۰–۲۵۸.
| بخش‌ها |
| ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| نسخه‌های سرشناس |
| ||||||||||
 رده  درگاه  کتاب  الگو | |||||||||||
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.