پادشاهی کیقباد
«پادشاهی کیقباد» دهمین داستانِ پادشاهان و نخستین پادشاهی کیان در شاهنامهٔ فردوسی است که دورانِ صدسالهٔ پادشاهیِ کیقباد را داستان میکند.
پادشاهی کیقباد | |
---|---|
زبان | فارسی |
قالب | مثنوی |
از کتاب | شاهنامه |
پدیدآورنده | فردوسی |
سال آفرینش | سدهٔ چهارم و پنجم هجری قمری |
گونه (ژانر) | حماسه |
موضوع | فرّ ایزدی |
سبک | خراسانی |
شمار ابیات | ۱۸۵ برپایهٔ ویرایش خالقی مطلق |
وزن | متقارب مثمن محذوف: فعولن فعولن فعولن فعول |
شخصیتها | کیقباد، زال، رستم طوس، گستهم، رزمان |
فضا | ایران کیانی |
کیقَباد نخستین پادشاه از سلسلهٔ کیان است. پس از مرگ گرشاسپ آخرین پادشاه از شاهان پیشدادی، با اینکه طوس و گستهم، پسران نوذر، زنده بودند و دودمان فریدون هنوز از میان نرفته بود[1]، زال پس از مشورت با موبدان و بزرگان ایران، کیقباد را که دارای فرّ ایزدی و برازندهٔ تاج و تخت کیان بود به شاهی برگزید. زال رستم را به البرز کوه فرستاد تا کیقباد را یافته به ایران بیاورد. پس از جلوس کیقباد بر تخت ایران، تورانیان که به ایران هجوم آورده بودند هزیمت یافته برگشتند.
پانویس
- اما چون فرّ ایزدی با طوس و گستهم نبود، به شاهی نرسیدند.
منابع
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.