مهبود و زروان
«مهبود و زروان» داستانی تراژیک دارای ۱۴۴ بیت در شاهنامه است. خسرو انوشیروان وزیری پاک و بیداردل به نام مهبود داشت که با زن و دو پسر جوان زیبا و برازندهاش خورش خانهٔ شاهی را اداره میکردند و شاه جز از دست ایشان غذا نمیخورد. ارج و قرب این خانواده نزد شاه سبب کینه و حسادت درباریان بود، از این رو زروان که به روشهای گوناگون میکوشید تا مهبود را از چشم شاه بیندازد؛ سرانجام به یاری مردی یهودی غذای شاه را مسموم کرد و شاه را از مسمومیت غذا خبر داد. شاه آن غذا را به پسران مهبود خورانید و آن دو جوان بر جای سرد شدند و در برابر شاه جان دادند. آنگاه شاه فرمان قتل مهبود را داد اما چندی بعد، به اشتباه خود پی برد و خائنان را به سزای اعمالشان رسانید. زروان و مرد یهودی را بر دار کرد و اموالشان را به بازماندگان مهبود بخشید.[1]
| مهبود و زروان | |
|---|---|
| زبان | فارسی |
| قالب | مثنوی |
| از کتاب | شاهنامه |
| پدیدآورنده | فردوسی |
| سال آفرینش | سدهٔ چهارم و پنجم هجری قمری |
| گونه (ژانر) | حماسه |
| موضوع | رشک، دسیسه |
| سبک | خراسانی |
| شمار ابیات | برپایهٔ ویرایش خالقی مطلق |
| وزن | متقارب مثمن محذوف: فعولن فعولن فعولن فعول |
| شخصیتها | مهبود، زروان، خسرو انوشیروان مرد یهودی |
| فضا | ایران ساسانی |
پانویس
- شریفی، فرهنگ ادبیات فارسی، ۱۳۷۱.
منابع
- شریفی، محمد (۱۳۸۷). محمدرضا جعفری، ویراستار. فرهنگ ادبیات فارسی. تهران: فرهنگ نشر نو و انتشارات معین. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۴۴۳-۴۱-۸.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.