زبان‌های قبچاقی
زبان‌های قبچاق زیرشاخه‌ای از خانواده زبان‌های ترکی است که تقریباً دارای ۲۶-۲۸ میلیون گویشور در آسیای میانه و اروپای شرقی، از اوکراین تا چین است.
| قبچاق | |
|---|---|
| ترکی شمال‌غربی | |
| اقوام: | قبچاق‌ها |
| پراکنش: | — |
| تبار: | ترکی
|
| زیرگروه‌ها: |
قپچاق–بولگار
قپچاق–کومان
قپچاق–نوقایی
قرقیز–قپچاق
|
| گلاتولوگ | kipc1239[1] |
 قپچاق–بولگار قپچاق–کومان قپچاق–نوقایی و قرقیز–قپچاق | |
ویژگی‌های زبانی
زبان‌های قپچاق دارای ویژگی‌های مشترک استند که باعث شده زبان‌شناسان آن‌ها را باهم دسته‌بندی کنند. بعضی از این ویژگی‌ها داخل زبان‌های ترکی دیگر شده؛ ویژگی‌های دیگر در زبان‌های قپچاق منحصر بفرد است.
دسته‌بندی
زبان‌های قپچاق براساس جغرافیا و ویژگی‌های مشترک به چهار بخش تقسیم شده‌اند. هنوز هم به این زبان‌های پررنگ گفتگو می‌شود.
| نیاترکی | ترکی عام | قپچاقی | قپچاق–بلغار (اورالی، اورال–خزری) | |
| قپچاق–کومان (پنتی–خزری) |
| |||
| قپچاق–نوقایی (ارال-خزری) | ||||
| قرقیز–قپچاقی | ||||
| قپچاق جنوبی |
|
منابع
- Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "قبچاق". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.