زردکوه

زَردکوه،یا کوه زرده کوهستانی در زاگرس مرکزی که در شهرستان کوهرنگ و استان چهارمحال و بختیاری قرار دارد.[2] قله کلونچین در زردکوه با ارتفاع۴۲۲۱ متر پس از کوه دنا، دومین کوه مرتفع در رشته کوه‌های زاگرس و یکی از۱۵۱۵ قله بسیار برجسته جهان به‌شمار می‌رود. این کوهستان سرچشمه ی اصلی کارون ، زاینده رود و دز می باشد.[3][4]

زردکوه
قله کلونچین در زردکوه
مرتفع‌ترین نقطه
ارتفاع۴٬۲۲۱ متر (۱۳۸۴۸ پا) [1]
فهرست‌بندیقله بسیار برجسته
نامگذاری
زبان نامزبان فارسی
جغرافیا
رشته‌کوهزاگرس


رشته‌کوه‌ زردکوه در حد فاصل رود کوهرنگ و رودخانه بازفت و جهت این رشته کوه از شمال غرب تا جنوب شرق هم آهنگ با حرکت کلی ساختار زاگرس است.

زردکوه در جنوب غربی ایران و در انتهایی‌ترین قسمت غربی استان چهارمحال و بختیاری واقع است. این رشته کوه یکی از غنی‌ترین ذخایر طبیعی آب ایران است و از سرچشمه‌های اصلی رودخانه‌ کارون به عنوان بزرگترین رودخانه ایران و سرچشمه‌های اصلی زاینده‌رود از این رشته‌کوه سرچشمه می‌گیرند.[5]

این ارتفاعات به صورت نواری با عرض حدود ۱۵ کیلومتر در برگیرنده قلل مرتفع بالای ۴۰۰۰ متر همچون کینو، هفت تنان، شاه شهیدان، زرده، چری، کلونچین و... می‌باشد. همچنین یخچال‌های اصلی زاگرس که دارای هسته‌ای یخی هستند در کوه‌های زرد کوه جای گرفته‌اند که از معروفترین آن‌ها می‌توان به یخچال‌ ایلوک (طویل‌ترین یخچال طبیعی ایران)، پورسونان، خرسان و غار یخی چما اشاره کرد.

قله‌ها
کوهرنگ، بیرگان و قلّهٔ قیصری

از قلل معروف آن می‌توان به شاه شهیدان، زرده، دوزرده، هفت‌تنان، کلونچین، چری و کینو اشاره کرد. در این میان، قلّه کلونچین، با ارتفاع ۴۲۲۱ متر بلندترین قله زردکوه و همچنین پرفرازترین نقطه استان چهارمحال و بختیاری است. همچنین قله شاه شهیدان هم ۴۱۵۰ متر بلندی دارد.به تازگی تیم کوهنوردی بدر و پریشان به سرپرستی فرزاد بابابی قصدصعودسرعتی به قله کلونچین را دارند که در صورت موفقیت رکورد صعودسرعتی به قله های بالای ۴۰۰۰متر در ایران را از آن خود خواهند کرد.

کول خدنگ

تنگه‌ای با نام محلی «کول خدنگ» و نام مصطلح «تنگ کلونچین» از مسیرهای صعود به قله کلونچین است. کول خدنگ در بالای خروجی تونل دوم انتقال آب سرشاخه‌های کارون به زاینده‌رود قرار دارد. این تونل آب را از محلی به نام ماربُره تا پایین کول خدنگ می‌آورد و در آنجا پس از انباشته شدن در پشت یک سد به داخل آبگیر یک نیروگاه برق آبی هدایت می‌کند و پس از خروج از نیروگاه به سمت زاینده‌رود می‌رود.

منابع
  1. "Iran: 54 Mountain Summits with Prominence of 1,500 meters or greater" Peaklist.org. Sources differ significantly on the elevation of this peak. Peakbagger for example gives an elevation of 4,548 m and a ارتفاع نسبی of 2,443 m. Retrieved 2012-04-29.
  2. Microsoft Encarta World Atlas, 2001, Microsoft Corporation
  3. «Iran Mountain Ultra-Prominence - peaklist.org». www.peaklist.org. دریافت‌شده در ۲۰۱۶-۰۹-۲۱.
  4. Rawlinson, George. 2002. The Seven Great Monarchies of the Ancient Eastern World (Vol. 2: Babylonia, Media and Persia)
  5. Glaciers of Iran
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.