زنان در سوریه

زنان در سوریه بیش از ۴۹٫۴٪ از جمعیت سوریه را تشکیل می‌دهند،[5] و نه تنها در زندگی روزمره بلکه در زمینه‌های اجتماعی و سیاسی نیز شرکت کننده فعال هستند. جنگ داخلی سوریه مانع جدیدی برای زنان سوری شده‌است و آنها را مجبور می‌کند با خشونت بیشتری روبرو شوند، از جمله تجاوز به عنف در جنگ، و اقدامات سنتی سوء استفاده مانند قتل‌های ناموسی که در مناطق روستایی و مناطقی توسط تروریست‌های افراطی صورت می‌گیرد.

زنان در سوریه
شاخص نابرابری جنسیتی[1]
ارزش۰٫۵۵۶ (۲۰۱۳)
رُتبه125th out of ۱۵۲
مرگ مادر (در هر ۱۰۰٬۰۰۰)۷۶ (۲۰۱۰)
سهم زنان در دولت‌ها13% (2015)[2]
زنان بالای ۲۵ سال با آموزش متوسطه۲۹٫۰٪ (۲۰۱۲)
زنان کارمند و شاغل15% (2014)[3]
گزارش جهانی فاصله جنسیتی[4]
ارزش۰٫۵۶۸ (۲۰۱۸)
رُتبه146th از مجموعِ ۱۴۴
از مجموعه مقاله‌های
زنان در جامعه
جامعه
علوم و تکنولوژی
Medicine • Science • Engineering • Computing • Telegraphy
هنر و علوم انسانی
Literature • Philosophy • Fine arts • سینمای زنان • Photography • زنان در معماری
دین
تساوی حقوق زن و مرد در دین بهائی • زن در بودیسمw: • زن در مسیحیت (زن در مورمونیسم) • زن در هندوئیسم • زن در اسلام • زن در یهودیت • Sikhism
فرهنگ عامه
کُمیک • روزنامه‌نگاری و خبررسانی •
ورزش
بر پایه کشور
درگاه فمینیسم

تاریخ

در قرن بیستم، جنبشی برای حقوق زنان در سوریه شکل گرفت، که عمدتاً از زنان دارای تحصیلات عالی بود.[6] در سال ۱۹۱۹، نازک العبید نور الفیه (نور دمشق)، اولین سازمان زنان این شهر را در کنار انتشارات وابسته به همین نام تأسیس کرد. وی پس از جنگ در نبرد میسلون، به عنوان ژنرال افتخاری نیروی زمینی ارتش سوریه شناخته شد و در سال ۱۹۲۲ جمعیت هلال احمر سوریه را تأسیس کرد.[7] در سال ۱۹۲۸، نظیرا زین الدین، فمینیست لبنانی و سوری، یکی از اولین افرادی که قرآن را از دیدگاه فمینیستی مجدداً تفسیر کرد، کتابی را منتشر کرد که محکوم به عمل حجاب یا حجاب اسلامی بود و استدلال می‌کرد که اسلام مستلزم رفتار زنان با مردان است.[8]

در سال ۱۹۶۳ حزب عربی سوسیالیستی بعث یا همان حزب بعث قدرت را در سوریه به دست گرفت و تعهد برابری کامل بین زن و مرد و همچنین مشارکت کامل در نیروی کار برای زنان را داد.[9]

در سال ۱۹۶۷، زنان سوری یک سازمان شبه دولتی به نام اتحادیه عمومی زنان سوری (GUSW) تشکیل دادند، که ائتلافی از انجمن‌های رفاهی زنان، انجمن‌های آموزشی و شوراهای داوطلبانه برای دستیابی به فرصت برابر برای زنان در سوریه بود.[9]

سال ۲۰۱۱ آغاز جنگ داخلی سوریه بود، جایی که بسیاری از غیرنظامیان قربانی هدف حملات قرار گرفته در بیمارستان‌ها، مدارس و زیرساخت‌ها بودند. برخی از گروه‌های شورشی افراطی، در درجه اول جبهه النصره و گروه تروریستی داعش، سیاست‌های سختگیرانه ای را برای محدود کردن آزادی زنان در مناطقی که آنها کنترل می‌کنند، اعمال کردند.[10]

پس از وقوع جنگ داخلی، برخی از زنان سوری به یگان‌های تیپ زنان در نیروی زمینی سوریه،[11] حزب اتحادیه دمکرات[12] و دولت اسلامی عراق و شام[13] پیوستند و نقش‌هایی را مانند تک تیراندازها، یگانهای خط مقدم یا پلیس به عهده گرفتند.

حقوق قانونی

در حالی که سوریه در طول استقلال در نیمه دوم قرن ۲۰ برخی از ویژگی‌های نسبتاً سکولار را توسعه داده‌است، قانون احوال شخصیه هنوز بر اساس شریعت و احکام اسلام[14] توسط دادگاه‌های شریعت اعمال می‌شود.[15] سوریه دارای یک سیستم حقوقی دوگانه است که هم دادگاه‌های سکولار و هم مذهبی را در بر می‌گیرد و دادگاه‌های مذهبی در مورد زنان تبعیض آمیز است.[16] قراردادهای ازدواج بین داماد و پدر عروس است و قانون سوریه مفهوم تجاوز زناشویی یا تجاوز به همسر را به رسمیت نمی‌شناسد.[17]

تحصیلات

تحصیلات ابتدایی در سوریه از شش سالگی شروع می‌شود و در هجده سالگی به پایان می‌رسد. در دانشگاه‌های سوریه زنان و مردان با هم در کلاس‌ها شرکت می‌کنند. از سال ۱۹۷۰ تا اواخر دهه ۱۹۹۰، جمعیت زنان در مدارس به طرز چشمگیری افزایش یافت. این افزایش شامل سالهای ابتدایی مدارس، همراه با مدارس سطح عالی مانند دانشگاه‌ها بود. اگرچه تعداد زنان افزایش یافته‌است، اما همچنان از هر صد مرد نود و پنج زن در سطوح عالی آموزشی وجود دارد. اگرچه بسیاری از زنان به مدرسه می‌روند، میزان ترک تحصیل برای زنان بسیار بیشتر از مردان است.

میزان سواد برای زنان ۷۴٫۲ درصد و برای مردان ۹۱ درصد است. میزان زنان بالای ۲۵ سال با تحصیلات متوسطه ۲۹٫۰ درصد است.

سیاست

در سوریه، ابتدا به زنان اجازه رای داده شد و در سال ۱۹۵۳ حق رای گرفتند.[18] در دهه ۵۰، ثریا الحفز برای مجلس خلق سوریه کاندید شد، اما انتخاب نشد. تا سال ۱۹۷۱، زنان از میان ۱۷۳ کرسی چهار کرسی را در اختیار داشتند.[19]

دو معاون رئیس‌جمهور (از جمله معاون رئیس‌جمهور نجاح عطار از سال ۲۰۰۶)، یک نخست‌وزیر زن وجود دارد. از سال ۲۰۱۲، در پارلمان ملی مردان ۸۸٪ از کرسی‌ها را در اختیار داشتند، در حالیکه سهم زنان تنها ۱۲٪ بود.[20] پیش از این پارلمان سوریه توسط هادیه خلف عباس، به عنوان رئیس مجلس، هدایت می‌شد که نخستین زنی است که این مقام را به عهده گرفت.[21]

مشاور سیاسی و رسانه ای رئیس‌جمهور اسد بثینه شعبان است. شعبان بین سالهای ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۸ به عنوان نخستین وزیر امور مهاجران برای جمهوری عربی سوریه خدمت کرده‌است[22] و او را به عنوان چهره دولت سوریه با جهان خارج توصیف کرده‌است.

تندرستی بانوان

بین سالهای ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۵، میانگین امید به زندگی در بدو تولد برای زنان در سوریه ۷۷٫۷ سال است، در حالی که در مقایسه با مردان ۷۴٫۵ سال است.[20]

جنایت علیه زنان

قتل‌های ناموسی

برخی تخمین‌ها حاکی است که هر سال بیش از ۲۰۰ قتل ناموسی در سوریه رخ می‌دهد.[23]

ازدواج اجباری و با کودکان

درگیری در سوریه منجر به افزایش ازدواج‌های کودکان شده‌است. . شرایط سخت زندگی، ناامنی و ترس از تجاوز باعث شده‌است که خانواده‌ها دختران خود را وادار به ازدواج زودهنگام کنند.[24][25]

زنان سرشناس

منابع
  1. "Table 4: Gender Inequality Index". United Nations Development Programme. Archived from the original on 28 November 2015. Retrieved 7 November 2014.
  2. http://www.ipu.org/WMN-e/classif.htm
  3. "Labor force participation rate, female (% of female population ages 15-64) (modeled ILO estimate) | Data".
  4. "The Global Gender Gap Report 2018" (PDF). World Economic Forum. pp. 10–11.
  5. "Syria Population". Syria Population. 7 Apr 2015.
  6. Smith, edited by Bonnie G. (2005). Women's history in global perspective. Urbana, Ill.: University of Illinois Press. p. 100. ISBN 978-0-252-02990-5.
  7. "Syrian Women Making Change". PBS. 19 July 2012. Retrieved 15 March 2013.
  8. Keddie, Nikki R. (2007). Women in the Middle East: past and present. Princeton: Princeton University Press. p. 96. ISBN 978-0-691-12863-4.
  9. Tohidi, ed. by Herbert L. Bodman, Nayereh (1998). Women in muslim societies: diversity within unity. Boulder (Colo.): L. Rienner. p. 103. ISBN 978-1-55587-578-7.
  10. https://www.hrw.org/news/2014/01/13/syria-extremists-restricting-womens-rights
  11. https://arabic.sputniknews.com/arab_world/201610171020473107-نساء-تقاتل-بجانب-الجيش-السوري/
  12. https://www.cnn.com/2019/01/27/homepage2/kurdish-female-fighters/index.html/
  13. https://www.nbcnews.com/storyline/isis-uncovered/how-all-female-isis-morality-police-khansaa-brigade-terrorized-mosul-n685926
  14. "Syria". Carnegie Endowment for International Peace. p. 13. Retrieved 2016-11-16.
  15. "Islamic Family Law: Syria (Syrian Arab Republic)". Law.emory.edu. Retrieved 2016-11-16.
  16. https://www.unicef.org/gender/files/Syria-Gender-Eqaulity-Profile-2011.pdf
  17. Charles, Lorraine; Kate Denman (October 2012). ""Every knot has someone to undo it." Using the Capabilities Approach as a lens to view the status of women leading up to the Arab Spring in Syria". Journal of International Women's Studies. 13 (5): 195–211.
  18. Pamela, Paxton (2007). Women, Politics, and Power: A Global Perspective. Thousand Oaks, California: Pine Forge Press. pp. 48–49.
  19. Moubayed, Sami. "A History of Syrian Women". The Washington Post.
  20. "Syrian Arab Republic". United Nations Statistics Division. Retrieved 15 March 2014.
  21. "250 New Parliament Members Take Constitutional Oath". Syria Times. 6 June 2016. Retrieved 6 June 2016.
  22. Wright, Robin B. (2008). Dreams and Shadows: the Future of the Middle East. Penguin Group. ISBN 978-1-59420-111-0.
  23. Sinjab, Lina (12 October 2007). "Honour crime fear of Syria women". BBC News.
  24. https://europa.eu/eyd2015/en/unfpa/stories/child-marriage-takes-toll-syrian-girls
  25. "Number of Syrian child brides triples since start of conflict". 2015-10-14.
  26. Syria crisis: Gulf states recognise Syria opposition

پیوند به بیرون
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ زنان در سوریه موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.