سیف‌الله کامبخش‌فرد

سیف‌الله کامبخش فرد باستان شناس و رئیس پیشین موزه ایران باستان بود.

سیف الله کامبخش فرد
سیف الله کامبخش فرد در دهه ۸۰
زادهٔ۱۳۰۸
تهران
درگذشت۸ آذر ۱۳۸۹ (۸۱ سالگی)
تهران
ملیتایرانی
پیشهباستان شناس
کارهای برجستهرئیس آرشيو فني موزه ایران باستان،(۱۳۴۴) [1]

مدیر کل فرهنگ و هنر استان خراسان،(۱۳۵۶)،[2]

رئیس موزه ایران باستان،(از ۱۳۵۸ تا)[3]

زندگینامه

سیف الله کامبخش فرد در سال ۱۳۰۸ در تهران به دنیا آمد و پس از پایان تحصیلاتش در رشته باستان شناسی در دانشگاه تهران، در مراکز مختلف باستان‌شناسی از جمله موزه ایران باستان و مؤسسه باستان‌شناسی دانشگاه تهران مشغول کار شد. کامبخش به مدت ۷ سال در مؤسسه باستان‌شناسی دانشگاه تهران فعالیت داشت و در سال ۱۳۵۸ ریاست موزه ایران باستان را بر عهده گرفت و پس از آن تا زمان بازنشستگی از مشاغل اداری در سال ۱۳۶۵ به عنوان کارشناس در مرکز باستان‌شناسی ایران مشغول بود. عضویت در هیئت کاوش‌های تپه‌های مارلیک، [4] چراغعلی تپه در گیلان، محوطه‌های پیلا قلعه و بیجار و همچنین سرپرستی پژوهش‌های باستان‌شناسی در نیشابور، تپه‌های قیطریه و محوطه آناهیتا در کنگاور از جمله فعالیت‌های می‌دانی آقای کامبخش بوده‌است.

سیف‌الله کامبخش فرد استاد باستان‌شناسی ایران بود، «سفالگری نیشابوردر سده‌های پنجم و ششم هجری»[5]، «تهران سه هزار و دویست ساله بر اساس یافته‌های باستان‌شناسی»، «معبد آناهیتا (کنگاور)»، «سفال و سفالگری در ایران از ابتدای نوسنگی تا دوره معاصر» و «آثار تاریخی ایران» [6] آثار ارزشمند اوست. از مهم‌ترین فعالیت‌های علمی کامبخش فرد، معاونت و دستیاری در پایه‌گذاری و اداره مؤسسه باستان‌شناسی دانشگاه تهران، است. کامبخش از سال 1339 عضو بخش پیش از تاریخ موزه ایران باستان بود. در سال 1344 نیز ریاست آرشیو فنی موزه را بر عهده گرفت. از کامبخش فرد مقالات علمی فراوانی به جای مانده‌است. شماری از این مقالات که در مجله‌های «بررسیهای تاریخی»، «هنر و مردم»، «فرهنگ و معماری ایران»، «باستان‌شناسی و هنر ایران» و«باستان پژوهی» چاپ شده‌اند، عبارتند از آثار و بقایای دهکده‌های پارتی، بررسی‌های باستان‌شناسی در آذرشهر مراغه، پدیده فرهنگی سفال خاکستری رنگ، سفالگری نیشابور در عهد سلجوقیان، سنگ نبشته‌های اورارتویی و پهلوی ساسانی در آذربایجان، قیطریه مرکز تمدن سه هزار ساله.[7]

قیطریه

یادمانی که 45 سال پیش از دل زمین بیرون آمد. سیف الله کامبخش فرد، باستان‌شناسی بود که به کاوش در این منطقه پرداخت و جامعه باستان‌شناسی را متحیر کرد چراکه از تپه قیطریه با حفاری در حدود 8000 متر مربع به 350 گور باستانی، تدفین‌های یک نفره و دو نفره و مقادیر فراوانی اشیاء فرهنگی به دست آمد. گورستان قیطریه یکی از سندهای بسیار مهم از روش تدفین در دوره عصر آهن است. به گفته باستان شناسان، بیشتر تدفین‌ها به شیوه جنینی یا خوابیده به پهلو با دست و پاهای جمع شده صورت گرفته‌است.[8] کامبخش فرد کتابی را در مورد یافته‌های قیطریه منتشر کرده‌است.[9] بر اساس این یافته‌ها نزدیک به 5000 شی سالم برنزی و سفالی به دست آمد که مشخصه بارز آن سفال نوع خاکستری بود. وجود اشیاء در کنار اجساد مردگان قیطریه نشان می‌دهد که ساکنان تهران در 1200 سال پیش از میلاد به زندگی پس از مرگ اعتقاد داشته‌اند.[10][11][12][13] کاوش‌های علمی قیطریه نظرکارگردان بزرگ پرویز کیمیاوی را جلب نمود و ایشان فیلم تپه‌های قیطریه را در سال ۱۹۶۹ برای تلویزیون ملی سابق تهیه نمود.[14][15][16][17]

معبد آناهیتا (کنگاور)

در سال ۱۹۶۸ میلادی (۱۳۴۷خورشیدی) آوازه معبد آناهیتا یا به تعبیری دیگر قصراللصوص، اداره کل باستان‌شناسی و فرهنگ عامه ایران را واداشت تا یک گروه باستان‌شناسی را به سرپرستی سیف‌الله کامبخش فرد مأمور کاوش در کنگاور کند. این گروه با دشواری بسیار و با صرف هزینه هنگفت، ابتدا همه ساختمان‌های برپا شده در محوطه باستانی کنگاور را خریداری و خراب کرد و سپس به کاوش در آن پرداخت. کامبخش فرداولین سر پرست کاوش‌های باستان‌شناسی در قصبه و محوطه معروف به معبد آناهیتا (کنگاور) (کاوش آرفالیش )۱۳۴۷ و سرپرست و مجری طرح کاوش‌های باستان‌شناسی و بازسازی معبد آناهیتا (کنگاور) از سال ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۶ می‌باشد. کاوش‌های او به مدت ۹ فصل ادامه پیدا کرد و در این مدت کارهای درخور توجهی برای حفاظت، مرمت و بازسازی آثار کشف شده انجام گرفت. کاوش‌های بعدی و پیدا شدن سنگ کنگره‌ای مشابه طاق گرا در سرپل ذهاب این نظریه را مطرح کرد که ممکن است این بنا باقی‌مانده یکی از کاخهای خسرو پرویز در دوره ساسانی باشد.

کام بخش درمقد مه کتاب خویش « کاوش‌ها و پژوهش‌های باستان‌شناسی و احیا معماری معبد آناهیتا کنگاور و طاق گرا» در این مورد چنین توضیح می‌دهد: جایگاه معبد اناهیتا در دوره هخا منشی، سلوکی، پارت ساسانی و اسلام تشخیص داده شده و به اعتبار ازمایشات گچ «ترمو لومینیساس» و پژوهش‌های میدانی این معماری عظیم حتی با اثار زیادی از دوره ماد معرفی گردید، که با کشف دو پایه ستون دوره هخامنشی در سال‌های ۱۳۶۸ و ۱۳۷۳ در روی صفه معلوم شد این پایه ستون‌ها مربوط به سازه‌های هخامنشی در معبد انا هیتا بوده‌است و نه ا یستگاه‌های هخا منشی در جاده شاهی؟ و نه به قول و نظریه‌ای مکتوب که در سال ۱۹۸۱ میلادی در مجله A.M.I، بند ۴ چاپ شده «قصر خسرو پرویز»؟! با طا ق‌های هلالی و ارک مشابه طاق گرا که در طرح خیالی نظریه پرداز عجول بازسازی دو بنا را در یکدیگر ادغام نموده و کنگرها ی راس طاق گرا را در راس چهار دیوار وایوان‌های معبد اناهیتا ترسیم شده و مجموعه دو هر دوبنا را به دوره ساسانی منسوب نموده است؟ در کنگاور قطعه حجاری و یا سنگی که مربوط به قوس و یا کنگره راس طاق باشد، به جز دو پایه قوس که به برجی مضا عف مشابه طاق گرا و در سده اول میلادی در ساخت و ساز برج کاروا نی جاده ابریشم کار برد داشته یافت نشده‌است، زیرا تمام اجسام و عناصر ساقط شده در نقشه‌ها مشخص شده و نقشه‌ها تمام عناصر ساقط شده را نشان داده‌اند. بنای کنگاور از دیوار و ستون عمودی و سقف افقی شکل گرفته، زیرا معماری مذکور ان را باید در کنار بناهای کلاسیک یونانی ایرانی مورد مطا لعه قرار داد که یکی از کلنی نشین‌های سلوکیان در مسیر جاده ابریشم بوده‌است.

کام بخش درقسمتی دیگر مقد مه کتاب خویش مینویسد:کاوش و پیگردی سه وجه دیوارهای ستوندارو پلکان دو طرفه و تمام محو طه‌های روی صفه و نیز بازسازی حجاری‌های پاکتراش پوسته دیوارها درگوشه شمال غربی انجام گردید وگزارش کاوش و بازسازی به وسیلهٔ نویسنده در«هفتمین کنگره بین‌المللی باستان‌شناسی و هنر ایران» در دانشگاه مونیخ در شهریور ۱۳۵۵ به سمع و نظر باستان شناسان جهان رسید و قبل از ان در سال ۱۳۵۱ گزارش کاوش‌های باستان‌شناسی در «ششمین کنگره باستان‌شناسی و هنر ایران» در اکسفورد انگلستان گزارش گردیده بود۰ تا پایان سال ۱۳۵۴ یکصد نقشه از کاوش و با زسازی کنگا ور و طا ق گرا در ایام مدیریت اینجانب در دفتر معماری این میدان معتبر تاریخی و حدود ۲۹۷۰ نگا تیو و تصویر در ارشیواتلیه عکاسی معبد وجود داشت۰[18][19][20]

فعالیت‌های میدانی
کامبخش فرد درخانه خویش هنگام مصاحبه تلویزیونی

۱۳۳۹ عضو هیئت کاوش‌های مهران آباد ساوه به سرپرستی مشترک دکتر نگهبان و دکتر کایلریا نگ از کانادا.

۱۳۴۰ عضو فعال اولین هیات باستان شناسان ایرانی در کوهپایه‌های گیلان شرقی (املش) به ریاست دکتر محسن مقدم.

۱۳۴۰ سرپرست هیات بررسی‌های باستان‌شناسی دره‌های سیاهرود و سفید رود دحمت اباد رودبار، رشی، چلگاسر، دشت ویل، سندس، دفراز و چراغعلی تپه مارلیک.

۱۳۴۰ کاوشگر ارشد و معاون هیات کاوش‌های مارلیک به سرپرستی دکتر نگهبان.

۱۳۴۱ و ۱۳۴۲ کاوشگر ارشد و معاون دکتر نگهبان در فعالیت‌های باستان‌شناسی پیلاقعه، زینب بیجار، رود بیجار، علی کرم باغ، کلایه رحمت آباد رود بار گیلان.

۱۳۴۳ سرپرست هیات علمی کاوش‌های باستان‌شناسی نیشابور (کوره‌های سفالگری دوره سلجوقی).[21]

۱۳۴۴ سرپرست هیات علمی کاوش‌های هفت تپه خوزستان.

۱۳۴۴ سرپرست هیات بررسی‌های باستان‌شناسی در گرمی مغان.

۱۳۴۷ سر پرست هیات کاوش‌های باستان‌شناسی در تپه‌های قیطریه.

۱۳۴۷ سر پرست کاوش‌های باستان‌شناسی در قصبه و محوطه معروف به آناهیتا کنگاور (کاوش آرفالیش).[22]

۱۳۴۸ سر پرست هیات کاوش‌های باستان‌شناسی در تپه‌های قیطریه.

۱۳۴۸ تا ۱۳۵۶ سرپرست و مجری طرح کاوش‌های باستان‌شناسی و بازسازی معبد آناهیتای کنگاور.[23]

۱۳۴۸ سرپرست کاوش در گور خمرهای کوهپایه‌های پرو.

۱۳۵۲ تا ۱۳۵۵ سر پرست هیات کاوش و بازسازی طاق گرا.[24]

۱۳۵۲ تا ۱۳۵۶ به‌طور هم‌زمان سرپرست بررسی و چگونگی حفاظت و مرمت ابنیه تاریخی منطقه غرب ایران (بیستون ـ تاق بستان).

۱۳۶۴ سر پرست بررسی ، شناسایی، نقشه برداری، تعیین حریم وگلخانه زنی در دره شهر ایلام.

۱۳۶۲ سرپرست کاوش در کوره‌های ۳۲۰۰ ساله سفال‌های خاکستری رنگ تپه‌های کهریزک ری .

۱۳۷۶ و ۱۳۷۷ بررسی‌های باستان‌شناسی (مجموعاً طی بیست روز) در جزیره قشم با هماهنگی میراث فرهنگی و منطقه آزاد قشم.

٭ منابع[25]

در تلویزیون

کامبخش در برنا مه‌های متعدد تلویزیونی شرکت نمود از جمله در مجموعه تلویزیونی ایران زمین در دهه ۵۰ . آخرین مرتبه وی در برنامه‌ای به نام طلو ع ماه با اجرای داریوش ارجمند یکسال قبل از درگذشتش حضور پیدا کرد.[26]

تالیفات

سفالگری در نیشابور در سده‌های پنجم و ششم هجری، تهرانِ سه هزار و دویست ساله، آثار تاریخی ایران، معبد آناهیتا (جایزه کتاب سال میراث فرهنگی ۱۳۷۵)، گور خمره‌ای اشکانی در گرمی مغان، سفال و سفالگری در ایران از ابتدای نوسنگی تا دوران معاصر از جمله کتاب‌هایی است که از وی در حوزه باستان‌شناسی منتشر شده‌است.

1. کاوش‌های نیشابور و سفالگری ایران درسدهٔ پنجم و ششم هجری. سیف اله کامبخش فرد با همکاری احمد امیر ماهانی. ناشر: تهران وزارت فرهنگ و هنر / ۱۳۴۹. اطلاعات چاپ: قطع وزیری / ۱۰۷ صفحه / مصور[27][28]

2. تهران سه‌هزار و دویست ساله براساس یافته‌های باستان‌شناسی بایگانی‌شده در ۲۲ دسامبر ۲۰۱۷ توسط Wayback Machine، تهران، نشر فضا، ۱۳۷۰.

3. گورخمره‌های اشکانی، تهران، مرکز نشر دانشگاهی، ۱۳۷۷.[29]

4. سفال و سفالگری در ایران از ابتدای نوسنگی تا دوران معاصر، تهران، ققنوس، ۱۳۷۹.

5. آثار تاریخی ایران‌، تهران؛ ققنوس، ۱۳۷۹.

6. نگاهی به تهران سه هزار سال پیش ٬ تهران، سازما ن میراث فرهنگی کشور، ۱۳۸۰.

7. کاوش‌ها و پژوهش‌های باستان‌شناسی و احیا معماری معبد آناهیتا کنگاور و تاق گرامعماری معبد آناهیتا، جلد اول، پژوهشگاه سازمان میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری، ۱۳۸۶.

8. کاوش‌ها و پژوهش‌های باستان‌شناسی و احیا معماری معبد آناهیتا کنگاور و تاق گرا (گنجینه‌های یافته شده از کاوشها)٬ جلد دوم، پژوهشگاه میراث فرهنگی، ۱۳۸۶.

مقالات

1. قلعه جمهور (دژ بد) جایگاه بابک خرمدین، بررسی‌های تاریخی، دوره 5، شماره ۵۰، ص ۲-۶، ۱۳۴۵.[30]

2. آثار و بقایای دهکده‌های پارتی(اشکانی)، بررسی‌های تاریخی، سال دوم، شماره 1، ص ۲۵-۵، ۱۳۴۶.

3. کشف کتیبه پهلوی ساسانی (اذرنارسه - شاهپور دوم) در مشکین شهر، هنر و مردم، شماره ۶۱-۶۲، ص ۶-۱۰، ۱۳۴۶.[31]

4. سخنی دربارهٔ پنجمین کنگره باستان‌شناسی و هنر ایران، هنر و مردم، شماره ۷۰، ص ۲-۵، ۱۳۴۷.

5. سفالگری نیشابور در عهد سلجوقیان، بررسی‌های تاریخی، شماره مخصوص، سال دوم، ص 338-359، ۱۳۴۷.

6. سنگ نبشته‌هایی در اطراف سبلان، باستان‌شناسی و هنر ایران، شماره 1، ص 55-66، ۱۳۴۷.

7. سنگ نبشه‌های اورارتویی و پهلوی ساسانی در آذربایجان» گزارش به مجمع باستان شناسان جهان در پنجمین کنگره باستان‌شناسی و هنر ایران، تهران، اصفهان و شیراز، ۱۳۴۷.

8. قیطریه مرکز تمدن سه هزار ساله، باستان‌شناسی و هنر ایران، شماره ۲۵، ص ۳-۴۰، ۱۳۴۸.[32][33]

9. سنگ نگاره‌های بیستون، طاق بستان و کاوش‌های علمی در کنگاور، یادنامه سمپوزیوم باستان‌شناسی ایران، تهران (موزه ایران باستان)، ۱۳۴۸.

10. کاوش‌های علمی در کنگاور، معبد آناهیتا، باستان‌شناسی و هنر ایران، شماره 6، ص ۱۰-۳۲، ۱۳۵۰.

11. معبد آناهیتا، کنگاور، گزارش به مجمع باستان شناسان جهان در ششمین کنگره باستان‌شناسی و هنر ایران، اکسفورد،انگلستان(چاپ خلاصه آن در مجموعه مقالات کنگره)، ۱۳۵۱.

12. معبد آناهیتا، کاوش‌ها و بازسازیها، گزارش‌های دومین مجمع سالانه کاوش‌ها و پژوهش‌های باستان‌شناسی در ایران، تهران (موزه ایران باستان، ص ۱۰-۱۹ )، ۱۳۵۲.

13. معبد آناهیتا، کاوش‌ها و بازسازیها، گزارش‌های سومین مجمع سالانه کاوش‌ها و پژوهش‌های باستان‌شناسی در ایران. تهران (موزه ایران باستان)، ص ۷۳-۹۰، ۱۳۵۴.

14. کاوش و بازسازی معبد کنگاور، فرهنگ و معماری ایران، سازمان ملی حفاظت آثار باستانی، شماره ۴، ص ۵۱-۷۶، ۱۳۵۵.

15. بررسی‌های باستان‌شناسی در آذرشهر مراغه، میراث فرهنگ، شماره ۱۲، ص ۱۲۹-۱۶۴، ۱۳۷۳.

16. روایتی از کاوش‌های باستان‌شناسی در کوهپایه‌های استان گیلان شرقی (املش) باستان‌شناسی و تاریخ، ص ۱۶-۳۲ ،۱۳۷۴.

17. فلزکاری و زرگری در مارلیک، باستان‌شناسی و تاریخ، شماره ۱۸، ص ۲۷-۳۸، ۱۳۷۴.

18. شکل‌گیری معماری، معبد ناهید کنگاور در تاریخ، تاریخ معماری و شهرسازی ایران، اولین کنگره ارگ بم، کرمان، ج 1، ص ۲۶-۴۰ ،۱۳۸۵.

٭ منابع [34][35]

درگذشت
مراسم بزرگداشت در مقابل موزه ایران باستان قبل از خاکسپاری

وی به علت ناراحتی قلبی و ریوی در بیمارستان بستری شد، اما پس از مرخص شدن از بیمارستان در روز ۸ آذر ۱۳۸۹ در خانه خود در تهران در سن ۸۱ سالگی درگذشت. پیکر او از مقابل موزه ایران باستان در تهران تشییع شد.[36][37][38]

منابع
  1. «زندگي‌نامه و سوابق فعاليت‌هاي سيف‌الله كامبخش فرد». ایسنا. ۹ آذر ۱۳۸۹.
  2. «يك باستان‌شناس پيش‌كسوت: كامبخش‌فرد دانشمندي برجسته در حوزه‌ي باستان‌شناسي بود». ایسنا. ۸ آذر ۱۳۸۹.
  3. «به یاد سیف الله کامبخش فرد، باستان شناس پیشکسوت». انسان‌شناسی و فرهنگ. ۸ آذر ۱۳۸۹.
  4. «Marlik Cup». کانون پژو هشهای ایران باستان. دوشنبه ۸ آذر ۱۳۸۴. تاریخ وارد شده در |تاریخ انتشار= را بررسی کنید (کمک)
  5. «شهر باستانی نیشابور». کارون.
  6. «مانایی ها». منبع :آثار تاریخی ایران اثر سیف الله كامبخش فرد.
  7. «كامبخش، از آموزش در دالفنون تا فعاليت در موزه ايران باستان». IBNA. دوشنبه ۲۴ آذر ۱۳۸۹. تاریخ وارد شده در |تاریخ انتشار= را بررسی کنید (کمک)
  8. «برج شمال تهران روی قبرستان 3200ساله! + عکس». مشرق. ۹ شهریور ۱۳۹۱.
  9. «تهران سه هزار و دویست ساله». نشرفضا. ۱۳۷۰.
  10. «IRON AGE». ایرانیکا.
  11. «قیطریه؛ گورستانی به دیرینگی سه هزار سال». امرداد. ۱۳۹۵/۱۶/۹. تاریخ وارد شده در |تاریخ انتشار= را بررسی کنید (کمک)
  12. «پایگاه اطلاعات». سازمان میراث فرهنگی. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۲ دسامبر ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۲۱ دسامبر ۲۰۱۷.
  13. «تپه قیطریه». Iran Archaeology.
  14. "تپه‌های قیطریه". IMDB.com.
  15. "تپه‌های قیطریه (۱۹۶۹) کارگردان پرویز کیمیاوی".
  16. «موزه ملي ايران تمدن 3000 ساله تهران را به تماشا می گذارد». ISNA. اردیبهشت ۱۳۸۰.
  17. «نمایش آثار کشف شده از تپه‌های قیطریه در موزه ملی ایران». IFilm. فروردين ماه ۱۳۹۶. تاریخ وارد شده در |تاریخ انتشار= را بررسی کنید (کمک)
  18. «كاوشها و پژوهش هاى باستانشناسى و احياء معمارى معبد آناهيتاي كنگاور و تاق گرا». پژوهشكده باستان شناسي ميراث فرهنگى. ۱۳۸۶.
  19. «بررسی و کاوش معبد کنگاور». ISIA. اکتبر ۳, ۲۰۱۴.
  20. «معدن اصلی سنگ‌های معبد بزرگ آناهیتا شناسایی شد». سازمان زمین شنا سی واکتشاف معدنی کشور. ۲۵ آذر ۱۳۹۶. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۷ دسامبر ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۱۶ دسامبر ۲۰۱۷.
  21. «سفالینه‌هایی از نیشابور!». فناوری. ۸ مرداد ۱۳۹۶.
  22. «کنگاور». Iranohellenica.
  23. «ثبت جهانی معبد آناهیتا کنگاور». FACEBOOK.
  24. «TĀQ-E GARRĀ». ساسا نیکا. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۲ دسامبر ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۱۹ دسامبر ۲۰۱۷.
  25. «پیام تسلیت- درگذشت سیف الله کامبخش فرد – باستان شناس». موسسۀ فرهنگی ایکوموس ایران. ۸ آذر ۱۳۸۹.
  26. «طلو ع ماه گفتگو با اقای کامبخش فرد».
  27. «کاوش‌های نیشابور و سفالگری ایران درسدهٔ پنجم و ششم هجری». وزارت فرهنگ و هنر. ۱۳۴۹.
  28. «NISHAPUR vi. Archeology». ایرا نیکا. ۲۰۱۶ میلادی. تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)
  29. «گورخمره‌هاى اشكانى : مجلۀ باستان شناسى و تاريخ». مركز نشر دانشگاهى. ۱۹۸۸ میلادی. تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)
  30. «قلعه جمهور «دژبذ » جايگاه بابك خرم دين». بررسي‌های تاريخی. ۱۳۴۵.
  31. «كتيبه پهلوی». JSTOR. ۱۹۷۰ میلادی. تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)
  32. «The Iron Age Revealed». موزه باستان‌شناسی و انسان‌شناسی دانشگاه پنسیلوانیا. مرداد ۱۳۵۰.
  33. «CERAMICS ix. The Bronze Age in Northeastern Persia». دایراتمعارف ایرانیکا. ۱۰ اذر ۱۳۷۰. تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)
  34. «مشاهیر; سیف الله کامبخش فرد». راسخون. ۲۳ آذر ۱۳۹۶.
  35. «با مشایعت دوستداران میراث فرهنگی و از مقابل موزه ملی؛پیکر سیف الله کامبخش فرد تشییع شد». پایگاه خبری هنر. ۹ اذر ۱۳۸۹. تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)
  36. «تشييع پيکر مرحوم کامبخش فرد از مقابل موزه ملي ايران». میراث اریا. ۹ آذر ۱۳۸۹. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۵ دسامبر ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۱۵ دسامبر ۲۰۱۷.
  37. «سیف الله کامبخش فرد، باستان شناس ایرانی درگذشت». ب ب سی. ۹ آذر ۱۳۸۹.
  38. «سیف‌الله کامبخش فرد باستان شناس پیشکسوت درگذشت». خبرگزاری مهر. ۸ آذر ۱۳۸۹.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.