شبرنگ

شبرنگ بهزاد نام اسب سیاوش در شاهنامه است که بعدها کیخسرو پسر سیاوش صاحب آن شد.

سیاوش سوار بر شبرنگ در نگار گری شاهنامه فردوسی - سیاوش در گذر از آتش

واژه شناسی

شبرنگ به معنای همچو «رنگ شب» به‌طورکل به هرچیزی که سیاه و تیره باشد گفته می‌شود. [1] همچنین به معنای اسب سیاه هم بکار رفته است.

فردوسی می گوید: [2]

سرش را بفتراک شبرنگ بست

تنش را به خاک اندر افگند پست

نام اسب سیاووش:

چنین گفت شبرنگ بهزاد را

که فرمان مبر زین سپس باد را

همچنین:

بیاورد شبرنگ بهزاد را

که دریافتی روز کین باد را

فردوسی، ابوالقاسم؛ شاهنامه فردوسی، پیرایش دکتر جلال خالقی مطلق، تهران ۱۳۹۴، نشر سخن، شابک: ۲-۷۵۱-۳۷۲-۹۶۴-۹۷۸،

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.