شرکت
شرکت یا کمپانی (مصوب فرهنگستان زبان، از عربی «الشَّرِکة»)[1] به معنای یک شخصیت حقوقی انجمن یا بنگاه تجارت است. بنابر تعریف قانون مدنی ایران، کمپانی عبارت است از اجتماع حقوق مالکان متعدد در شیء واحد به نحو اشاعه،[2] ولی این تعریف در برگیرنده مشاعات نیز است. بنابر مفهومی که از قانون تجارت استنباط می‌شود، شرکت قراردادی است که بر اساس آن اعضا یا شرکا سود حاصل از سرمایه را تقسیم می‌کنند.[3] شرکت‌ها در قوانین ایران شخصیت حقوقی دارند.[4]
| بخشی از سلسله مباحث دربارهٔ |
| سرمایه‌داری |
|---|
|
انواع شرکت
به‌طور کلی در قانون تجارت هفت گونه شرکت تجاری وجود دارد.[5]
- شرکت سهامی. (شامل شرکت سهامی عام و شرکت سهامی خاص)
- شرکت با مسئولیت محدود.
- شرکت تضامنی.
- شرکت مختلط غیر سهامی.
- شرکت مختلط سهامی.
- شرکت نسبی.
- شرکت تعاونی تولید و مصرف.
سهام
سهم (مفرد سهام) اجزایی است که سرمایه هر شرکت را تشکیل می‌دهد. داشتنِ سهم مالکیت مشاعی بر سرمایه ایجاد نمی‌کند، مگر در هنگام انحلال شرکت.[6]
سهامدار
به اعضایِ شرکت در شرکت‌هایِ سهامی و تعاونی سهامدار گفته می‌شود. اعضایِ شرکت مالکان دارایی آن شناخته نمی‌شوند، بلکه صرفاً به نسبت سهام خود، دارای حقوقی نسبت به شرکت خواهند بود. سهامدار نسبتِ به شرکت حقوق و تعهداتی دارد. میزان این مسئولیت بسته به نوعِ شرکت متفاوت است.[7]
هیئت مدیره
.
منابع
- «شرکت» [اقتصاد] هم‌ارزِ «company»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر اول. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۶۴-۷۵۳۱-۳۱-۱ (ذیل سرواژهٔ شرکت1)
- روزنامه مردمسالاری. «قلع و قمع مستحدثات در ملک مشاع». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۳ ژوئن ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۱۷ مهر ۱۳۸۸.
- دانشنامه رشد. «شرکت‌های تجارتی». دریافت‌شده در ۱۷ مهر ۱۳۸۸.
- قانون تجارت ۱۳۱۱. «اشخاص حقوقی». دریافت‌شده در ۱۷ مهر ۱۳۸۸.
- قانون تجارت ۱۳۱۱. «در اقسام مختلفه شرکت‌ها و قواعد راجعه به آنها». دریافت‌شده در ۱۷ مهر ۱۳۸۸.
- مجموعه قوانین ایران. «شرکت مختلط سهامی». دریافت‌شده در ۱۷ مهر ۱۳۸۸.
- ماهنامه تجارت (بانک تجارت). «مسئولیت شرکا یا سهامداران در شرکت‌های تجاری». بایگانی‌شده از اصلی در ۵ نوامبر ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۱۷ مهر ۱۳۸۸.