نامزدی
نامزدی دورانی است که پس از توافق دو نفر برای ازدواج در آینده آغاز می‌شود. قرارداد نامزدی موجب پیدایش یک تعهد اخلاقی، نوعی نسبت خویشاوندی و آثار حقوقی می‌شود.
 روابط نزدیک |
|---|
در قوانین ایران
قواعد راجع به نامزدی در مواد ۱۰۳۵ تا ۱۰۴۰ قانون مدنی آمده و از مواد ۹۰ تا ۹۵ قانون مدنی سوئیس الهام گرفته‌است[1]. به موجب این مقررات نامزدی یک عقد جایز است و هر یک از دو طرف می‌توانند آن را فسخ کرده و از ازدواج صرفنظر کنند. با این حال در صورتی که شخصی نامزدی را بدون علت موجهی بر هم زند، شخص دیگر می‌تواند مخارج متعارفی را که برای ازدواج متحمل شده از او مطالبه کند[2].
همچنین درصورت برهم‌خوردن نامزدی، هر یک از دو شخص و والدین آن‌ها می‌توانند هدایایی را که در دوران نامزدی به یکدیگر داده‌اند باز پس گیرند[3].
در مسیحیت
نامزدی در مسیحیت با توجه به ریشه یهودی آن، از لحاظ تعهد همچون ازدواج می‌باشد.
لباس نامزدی
لباس نامزدی در واقع نوعی لباس شب است اما معمولاً یا پر زرق و برق‌تر است و یا مدل پیچیده‌تری دارد که می‌توانید بر اساس سلیقه خود مدل ساده و یا مدلی نزدیک به لباس عروس برای آن انتخاب کنید. در میان گزینه‌هایی مثل کت و دامن و بلوز و دامن و کت و شلوار و پیراهن، پیراهن را توصیه می‌کنیم.[4]
پانویس
- صفایی. ص ۳۳
- ماده ۱۰۳۶ قانون مدنی که صراحتا این موضوع را بیان می‌کرد در سال ۶۱ حذف شد.
- ماده ۱۰۳۷ قانون مدنی
- «لباس نامزدی».
منابع
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ نامزدی موجود است. |
- صفائی، حسین و امامی، اسدالله. مختصر حقوق خانواده، تهران: نشر میزان، چاپ هشتم، بهار ۸۴. شابک ۹۶۴−۷۸۹۶−۲۷−۱
- قانون مدنی ایران