هاروی کایتل
هاروی کایتل (به انگلیسی: Harvey Keitel) (متولد ۱۳ مه ۱۹۳۹) هنرپیشه اهل ایالات متحده آمریکا است.کایتل در کارنامه کاری خود نامزد دریافت چندین جایزه از جمله جوایز آکادمی و گلدن گلوب برای کار در فیلم باگزی شده است و در آکادمی سینما و تلویزیون تلویزیونی استرالیا جایزه بهترین بازیگر نقش اول را دریافت کرده است. وی از سال ۱۹۹۵ تا ۲۰۱۷ ، به همراه بازیگرانی همچون آل پاچینو و الن برستین ، رئیس استودیوی بازیگران بود.
| هاروی کایتل | |
|---|---|
 | |
| زمینه فعالیت | سینما |
| تولد | ۱۳ مهٔ ۱۹۳۹ (۸۲ سال) بروکلین، نیویورک |
| ملیت | ایالات متحده |
| پیشه | بازیگر |
| سال‌های فعالیت | ۱۹۶۷–اکنون |
| همسر(ها) | دافنا کاستنر (۲۰۰۱–اکنون) |
| شریک(های) زندگی |
لورین براکو (۱۹۸۲–۱۹۹۳) |
| فرزندان | ۳ |
| صفحه در وبگاه IMDb | |
زندگی شخصی
کایتل در ۱۳ مه ۱۹۳۹ در شهر نیویورک به دنیا آمد. او یک مهاجر یهودی اشکنازی بود که مادرش ، میریام (خواننده کلاین)، رومانیایی و پدرش، هری کایتل لهستانی بود. پدر و مادرش یک سالن غذاخوری را مشترکاًاداره می کردند و از سوی دیگر پدرش در حرفۀ ساخت کلاه نیز فعالیت داشت. او در محله ساحل برایتون بروکلین به همراه خواهرش رنه و برادرش جری بزرگ شد، در دبیرستان آبراهام لینکلن تحصیل کرد. وی در سن ۱۶ سالگی به عضویت تفنگداران دریایی در آمد و این تصمیم او را طی عملیات بحران ۱۹۵۸ لبنان به سمت این کشور هدایت کرد. وی پس از بازگشت از لبنان ، قبل از شروع فعالیت بازیگری، چندین سال به عنوان خبرنگار حوزۀ قضائی در دادگاه های مختلف مشغول به فعالیت بود.
فعالیت حرفه ای
کایتل همزمان، زیر نظر استلا ادلر و لی استراسبرگ مشغول به کارآموزی و فعالیت بود و در همین سال ها، تحصیلات خود را در و هم در اچ‌بی استودیو ادامه می داد و از همین جهت بود که در نهایت توانست در برخی از تولیدات خارج از برادوی نیز نقش آفرینی کند. از بخت خوش، این روزها با پیش تولید چه کسی در اتاقم را می‌زند در سال ۱۹۶۷ همزمان شده بود و او توانست با پذیرفته شدن در این تست، در اولین فیلم بلند اسکورسیزی ، در نقش جی.آر به ایفای نقش بپردازدو از آن زمان به بعد ، اسكورسزی و كایتل روی چندین پروژه با هم كار كرده اند. کایتل در کنار رابرت دنیرو ، از بازیگران اصلی خیابان‌های پایین شهر اسکورسیزی بود که به عنوان یکی از فیلم های موفقیت آمیز او به شمار می رود. کایتل بار دیگر در سال ۱۹۷۴ با بازی در آلیس دیگر اینجا زندگی نمی‌کند در مقابل دوربین اسکورسیزی به عنوان نقش مشکل حضور پیدا کرد و پس از آن، مجدداً در کنار رابرت دنیرو در راننده تاکسی ظاهر شد و در نقش دلالی با نام جودی فاستر بازی کرد .
فیلم‌شناسی
از فیلم‌ها یا برنامه‌های تلویزیونی که وی در آن نقش داشته‌است می‌توان به آثار زیر اشاره کرد.
- چه کسی در اتاقم را می‌زند (۱۹۶۷)
- انعکاس در چشمان طلایی (۱۹۶۷)
- خیابان‌های پایین شهر (۱۹۷۳)
- آلیس دیگر اینجا زندگی نمی‌کند (۱۹۷۴)
- بوفالو بیل و سرخپوستان، یا درس تاریخ گاو نشسته (۱۹۷۶)
- راننده تاکسی (۱۹۷۶)
- دوئل‌بازها (۱۹۷۷)
- انگشت‌ها (فیلم ۱۹۷۸) (۱۹۷۸)
- آن شب در وارن (۱۹۸۲)
- مرز (۱۹۸۲)
- عاشق شدن (۱۹۸۴)
- آخرین وسوسه مسیح (۱۹۸۸)
- تلما و لوییز (۱۹۹۱)
- افکار مرگبار (۱۹۹۱)
- باگزی (۱۹۹۱)
- سگ‌های انباری (۱۹۹۲)
- راهبه بدلی (۱۹۹۲)
- نقطه بی‌بازگشت (۱۹۹۳)
- پیانو (۱۹۹۳)
- جنایات خیالی (۱۹۹۴)
- داستان عامه‌پسند (۱۹۹۴)
- کسی برای دوست داشتن (۱۹۹۴)
- دود (۱۹۹۵)
- کوتوله را بگیرید (۱۹۹۵)
- نگاه خیره اولیس (۱۹۹۵)
- کلاکرز (۱۹۹۵)
- از گرگ و میش تا سحر (۱۹۹۶)
- آب سر بالا (۱۹۹۶)
- سرزمین پلیس (۱۹۹۷)
- شهر صنعت (۱۹۹۷)
- لولو روی پل (۱۹۹۸)
- دود مقدس! (۱۹۹۹)
- حضور ذهن (۱۹۹۹)
- شاهزاده سنترال پارک (۲۰۰۰)
- یو-۵۷۱ (۲۰۰۰)
- نیکی کوچک (۲۰۰۰)
- جانبداری (۲۰۰۱)
- خائن (۲۰۰۱)
- اژدهای سرخ (۲۰۰۲)
- گنجینه ملی (۲۰۰۴)
- پل سن لوئیس ری (۲۰۰۴)
- آرام باش (۲۰۰۵)
- تاجر سنگ (۲۰۰۶)
- آرتور و نامرئی‌ها (۲۰۰۶)
- گنجینه ملی: کتاب رمز (۲۰۰۷)
- حرامزاده‌های لعنتی (۲۰۰۹)
- فاکرهای کوچک (۲۰۱۰)
- قلمرو طلوع ماه (۲۰۱۲)
- کنگره (فیلم ۲۰۱۳) (۲۰۱۴)
- هتل بزرگ بوداپست (۲۰۱۴)
- ریو، دوستت دارم (۲۰۱۴)
- جوانی (۲۰۱۵)
- ۶ کله‌پوک (۲۰۱۵)
- کمدین (۲۰۱۶)
- جزیره سگ‌ها (۲۰۱۸)
- مردایرلندی (۲۰۱۹)
- سایه‌های تاریک (۱۹۶۶)
- کوجک (مجموعه تلویزیونی) (۱۹۷۳)
- پخش زنده شنبه شب (۲۰۰۲)
جوایز و افتخارات
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Harvey Keitel». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۵ نوامبر ۲۰۱۱.