داستین هافمن
داستین لی هافمن (به انگلیسی: Dustin Lee Hoffman) (زادهٔ ۸ اوت ۱۹۳۷) هنرپیشه آمریکایی برندهٔ جایزه اسکار است.
| داستین هافمن | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 داستین هافمن در سال ۲۰۰۸ | ||||||||||
| نام اصلی | داستین لی هافمن | |||||||||
| زمینه فعالیت | هنرپیشه | |||||||||
| تولد | ۸ اوت ۱۹۳۷ (۸۳ سال) لس آنجلس، کالیفرنیا | |||||||||
| والدین | لیلین و هری | |||||||||
| ملیت | آمریکایی | |||||||||
| همسر(ها) | ان برن (۱۹۸۰–۱۹۶۹) لیزا هافمن (۱۹۸۰–اکنون) | |||||||||
| فرزندان | کارینا، جنا (از همسر اول) در مجموع ۶ فرزند از جمله جیک هافمن | |||||||||
| تأثیرات | جاکوب ادوارد، ربکا، مکسول جفری، الکساندرا لیدیا (از همسر دوم) | |||||||||
| صفحه در وبگاه IMDb | ||||||||||
| ||||||||||
زندگینامه
هافمن در لس آنجلس به دنیا آمد.[1] وی پسر دوم لیلیان و هری هافمن است. پدرش یهودی روسی الاصل بود که علاوه بر طراحی مبلمان به عنوان خیاط در کلمبیا پیکچرز کار می‌کرد و مادرش هنرپیشه آماتور تئاتر بود. برادر بزرگترش رونالد وکیل و اقتصاددان است.[2] خانواده هافمن نام داستین را از روی نام داستین فارنوم بازیگر فیلم مرد زن صفت ساخته سیسیل بی. دمیل برای فرزند خود برگزیدند. هافمن در ابتدا برای پزشکی درس خواند اما پس از مدتی تحصیل را رها کرد و به شغل‌های مختلفی مثل دستیاری روان‌پزشکی، پیش‌خدمتی، ظرف‌شوری، تایپیستی و روزنامه‌فروشی پرداخت تا اینکه به هنرستان موسیقی و هنر لس‌آنجلس آمریکا راه یافت.
ژانر هنری در بازیگری
او بیش‌تر به خاطر ایفای نقش‌های ناقهرمان و شخصیت‌های آسیب‌پذیر در دنیای سینما شناخته می‌شود.[3]
دههٔ ۶۰ میلادی
هافمن در سال ۱۹۶۷ به لطف بازی در فیلم «فارغ‌التحصیل» به کارگردانی مایک نیکولز که از آن به عنوان یکی از فیلم‌های نمادین سینمای آمریکا یاد می‌شود، یک شبه به مقام یک ستاره رسید و برای اولین بار نامزد اسکار بهترین بازیگر مرد شد. فارغ‌التحصیل به کارگردانی مایک نیکولز عنوان فیلمی پیش رو و تأثیرگذار بود که داستین هافمن ۳۰ ساله در آن نقش جوانی احساساتی و سر به هوا به نام بن برادوک را بازی می‌کرد که پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه، به اصرار خانواده متمول و اعیانش مجبور به ازدواج می‌شود. تصمیمی که در نهایت به اتفاقی مضحک و خنده دار اما جسورانه و موفقیت‌آمیز ختم می‌شود. فارغ‌التحصیل در آن سال، عنوان پرفروش‌ترین فیلم سال را از آن خود کرد و امروزه به عنوان بیست و یکمین فیلم پرفروش تاریخ سینما بر حسب نرخ تورم شناخته می‌شود. سال ۱۹۶۹ هافمن در فیلم «کابوی نیمه‌شب» ساخته تحسین‌برانگیز جان شلزینجر ایفای نقش کرد. این فیلم داستان زندگی دو جوان دست از پا درازتر را روایت می‌کند که یکی از شهرستان به شهر آمده و دیگری مفلسی است که در همان شهر زندگی می‌کند. نقشی که هافمن در این فیلم بازی کرد همین مفلس کارتن خواب به نام راتسو ریتسو بود. او در این فیلم نیز بسیار خوش درخشید و بار دیگر کاندیدای دریافت اسکار بهترین بازیگر مرد شد. پس از دو فیلم موفق فارغ‌التحصیل و کابوی نیمه‌شب، هافمن در فیلم جان و ماری ساخته پیتر ییتس حضور یافت.
دههٔ ۷۰ میلادی
شروع دهه هفتاد برای هافمن بسیار طلایی بود و او این روند را در تمام این دهه با موفقیت ادامه داد. او که با سه سال سابقه حضور در سینما به تمامی خواسته‌هایش غیر از جایزه اسکار رسیده بود. در سال ۱۹۷۰ در فیلم «بزرگ‌مرد کوچک» ساختهٔ آرتور پن، نقش جک کراب را با مهارت ایفا نمود. فیلم عنوان هفتمین فیلم پرفروش سال را از آن خود نمود.
سال ۱۹۷۱ هافمن در فیلم سگ‌های پوشالی ساختهٔ کارگردان برجسته سینمای آمریکا سام پکینپا به ایفای نقش پرداخت که موفقیت چندانی برای وی به همراه نیاورد. دو فیلم بعدی وی با نام‌های «هری کلرمن کیست» و آلفردو، آلفردو کارهای ناموفقی در پرونده کاری هافمن محسوب می‌شوند. پس از این دو کار، هافمن در سال ۱۹۷۳ در فیلم محبوب و پرفروش پاپیون در کنار استیو مک‌کوئین به ایفای نقش پرداخت. او نقش لوئیس دگا زندانی بینوایی را بازی می‌کند که برخلاف دوست خود پاپیون که به فکر فرار از زندان و تغییر وضعیت فعلی است، وی بسیار محافظه کار و خطر ناپذیر است؛ و در پایان نیز با نگاهی پر معنا، آزادی دوست و یار دیرین خود را نظاره می‌کند.
در سال ۱۹۷۴ برای سومین بار در فیلم «لنی» ساختهٔ باب فاسی نامزد اسکار نقش اول مرد شد. سال ۱۹۷۶ وی با حضور در دو فیلم موفق «همه مردان رئیس‌جمهور» و «ماراتن من»توانست موفقیت‌های سینمایی خود را تداوم بخشد. هافمن در فیلم همه مردان رئیس‌جمهور، نقش کارل برنستین گزارشگر جوان روزنامه واشینگتن پست را ایفا نمود. این فیلم که بعدها به یکی از مهم‌ترین فیلم‌های سیاسی تاریخ سینما بدل گردید، داستان تقلب انتخاباتی در زمان ریچارد نیکسون که به رسوایی واترگیت مشهور شد، را روایت می‌کند. کارل برنستین با بازی هافمن در کنار شخصیت باب وودوارد با بازی رابرت ردفورد در این فیلم از محبوب‌ترین قهرمان‌های تاریخ سینما به‌شمار می‌آیند. سال ۱۹۷۹ داستین هافمن با حضور در فیلم کریمر علیه کریمر توانست اولین جایزه اسکار بازیگری خود را بدست آورد. فیلم نیز جوایز مهمی چون جایزه اسکار بهترین فیلم و بهترین کارگردانی را تصاحب کرد.
دههٔ ۸۰ میلادی
دههٔ ۸۰ برای هافمن سرشار از موفقیت‌های سینمایی بود. وی در سال ۱۹۸۲ در فیلم بسیار پرفروش «توتسی» حضوری خاطره انگیز داشت و توانست در کنار نامزدی نقش اول جایزه اسکار، دو جایزه معتبر گلدن گلوب و بفتا را از آن خود کند. فروش فوق‌العاده توتسی در کنار نقدهای مثبت فیلم، هافمن را به عنوان یکی از معدود فاتحان گیشه که محبوب منتقدان سینما نیز بود تثبیت کرد. «مرد بارانی» ساختهٔ بری لوینسون دیگر فیلم مطرح داستین هافمن در این دهه است که اکثر جوایز معتبر سینمایی از جمله اسکار نقش اول مرد را برای وی به ارمغان آورد. این فیلم نیز همچون فارغ‌التحصیل و کریمر علیه کریمر لقب پرفروش‌ترین فیلم سال را از آن خود کرد.
دههٔ ۹۰ میلادی
دهه ۹۰ آغاز میان‌سالی او و به هرحال کمتر شدن حضور وی در فیلم‌های شاخص هم بود. با این همه حضور او در فیلم «سگ را بجنبان» محصول ۱۹۹۷ در کنار رابرت دنیرو چشم‌گیر بود؛ و توانست برای هفتمین بار نامزد جایزه اسکار نقش اول مرد شود. فیلم‌های دیک تریسی، هوک، قهرمان، شیوع، خفتگان، شهر دیوانه، بوفالوی آمریکایی و پیام‌آور: داستان ژان دارک دیگر کارهای وی در دههٔ ۹۰ می‌باشند.
هافمن در سال ۱۹۹۷ جایزه افتخاری گلدن گلاب و در سال ۱۹۹۹ جایزه یک عمر دستاورد بنیاد فیلم آمریکا را از آن خود کرد.[4]
دههٔ ۲۰۰۰ میلادی
او در دههٔ جدید بر خلاف دهه‌های پیشین در کارهای‌های شاخصی حضور نیافت؛ و فیلم‌های هیئت منصفه فراری، در جستجوی ناکجاآباد، سرگذشت ناگوار، ملاقات با فوکرها، شهر گمشده، آخرین شانس هاروی ،فوکرهای کوچک و صداپیشگی در فیلم‌های پاندای کونگ‌فوکار مهم‌ترین کارهای وی در هزاره جدید میلادی می‌باشند.
وی در مقام کارگردانی نیز اولین فیلم خود را با نام کوارتت در سال ۲۰۱۲ ساخت؛ که توانست به فروش قابل توجه ۵۹$ دست یابد.[5] هافمن در سال ۲۰۱۳ به دلیل ابتلا به بیماری سرطان تحت عمل جراحی قرار گرفت؛ که حال جسمانی وی، پس از عمل خوب و مساعد توصیف شد.[6]
امروزه داستین هافمن، در کنار رابرت دنیرو، جک نیکلسون و آل پاچینو به عنوان بزرگان بازیگری در سینمای مدرن شناخته می‌شوند.
جوایز و نامزدی ها
اسکار
| سال | فیلم | رده | نتیجه |
|---|---|---|---|
| ۱۹۸۹ | مرد بارانی | بهترین بازیگر نقش اول مرد | برنده |
| ۱۹۸۰ | کریمر علیه کریمر | بهترین بازیگر نقش اول مرد | برنده |
| ۱۹۸۳ | توتسی | بهترین بازیگر نقش اول مرد | نامزد |
| ۱۹۷۵ | لنی | بهترین بازیگر نقش اول مرد | نامزد |
| ۱۹۷۰ | کابوی نیمه‌شب | بهترین بازیگر نقش اول مرد | نامزد |
| ۱۹۶۸ | فارغ‌التحصیل | بهترین بازیگر نقش اول مرد | نامزد |
فیلم
| عنوان | سال | نقش | کارگردان(ها) | توضیحات |
|---|---|---|---|---|
| ببر موفق می‌شود | ۱۹۶۷ | Hap | آرتور هیلر | |
| فارغ‌التحصیل | بنیامین "بن" برادوک | مایک نیکولز | [پانویس 1] | |
| Madigan's Millions | ۱۹۶۸ | Jason Fister | Stanley Prager | |
| کابوی نیمه‌شب | ۱۹۶۹ | انریکو سالواتوره "راتسو" ریتسو | جان شلزینجر | |
| جان و ماری | John | پیتر ییتس | [پانویس 2] | |
| بزرگ‌مرد کوچک | ۱۹۷۰ | جک کراب | آرتور پن | |
| هری کلرمن کیست و چرا این حرف‌های وحشتناک را درباره‌ام می‌زند؟ | ۱۹۷۱ | Georgie Soloway | اولو گروسبارد | |
| سگ‌های پوشالی | David Sumner | سام پکینپا | ||
| آلفردو، آلفردو | ۱۹۷۲ | Alfredo Sbisà | پیترو جرمی | |
| پاپیون | ۱۹۷۳ | لوئیس دگا | فرانکلین جی. شافنر | |
| لنی | ۱۹۷۴ | لنی بروس | باب فاسی | |
| همه مردان رئیس‌جمهور | ۱۹۷۶ | کارل برنستین | آلن جی پاکولا | |
| ماراتن من | Thomas Babington "Babe" Levy | جان شلزینجر | ||
| ساعات کار | ۱۹۷۸ | Max Dembo | اولو گروسبارد | همچنین تهیه کننده |
| آگاتا | ۱۹۷۹ | Wally Stanton | مایکل اپتد | |
| کریمر علیه کریمر | Ted Kramer | رابرت بنتون | ||
| توتسی | ۱۹۸۲ | Michael Dorsey / Dorothy Michaels | سیدنی پولاک | |
| ایشتار | ۱۹۸۷ | Chuck Clarke | الین می | |
| مرد بارانی | ۱۹۸۸ | Raymond "Ray" Babbitt | بری لوینسون | |
| پیوندهای مشترک: داستان‌هایی از لحاف چهل‌تکه | ۱۹۸۹ | راوی | راب اپستاین & جفری فریدمن | مستند |
| کسب‌وکار خانوادگی | Vito McMullen | سیدنی لومت | ||
| دیک تریسی | ۱۹۹۰ | Mumbles | وارن بیتی | |
| بیلی باتگیت | ۱۹۹۱ | Dutch Schultz | رابرت بنتون | |
| هوک | Captain James Hook | استیون اسپیلبرگ | ||
| قهرمان | ۱۹۹۲ | Bernard "Bernie" Laplante | استیون فریرز | |
| شیوع | ۱۹۹۵ | Colonel Sam Daniels | ولفگانگ پترسن | |
| خفتگان | ۱۹۹۶ | Danny Snyder | بری لوینسون | |
| بوفالوی آمریکایی | Walt "Teach" Teacher | Michael Corrente | ||
| شهر دیوانه | ۱۹۹۷ | Max Brackett | کوستا گاوراس | |
| سگ را بجنبان | Stanley Motss | بری لوینسون | ||
| کره | ۱۹۹۸ | Dr. Norman Goodman | بری لوینسون | |
| پیام‌آور: داستان ژان دارک | ۱۹۹۹ | The Conscience | لوک بسون | |
| مسیر مهتابی | ۲۰۰۲ | Ben Floss | برد سیلبرلینگ | |
| اعتماد | ۲۰۰۳ | Winston King | جیمز فولی | |
| هیئت منصفه فراری | Wendell Rohr | گری فلدر | ||
| در جستجوی ناکجاآباد | ۲۰۰۴ | Charles Frohman | مارک فورستر | |
| قلب من هاکبی | Bernard Jaffe | دیوید او. راسل | ||
| ملاقات با فاکرها | Bernie Focker | جی روچ | ||
| سرگذشت ناگوار، داستان‌های لمونی اسنیکت | The Critic | برد سیلبرلینگ | تک جلوه | |
| راه‌های مسابقه | ۲۰۰۵ | Tucker | فردریک دو شو | صدا |
| شهر گمشده | Meyer Lansky | اندی گارسیا | ||
| عطر: قصه یک آدمکش | ۲۰۰۶ | Giuseppe Baldini | تام تیکور | |
| عجیب‌تر از داستان | Professor Jules Hilbert | مارک فورستر | ||
| تعطیلات | خودش | نانسی مایرز | تک جلوه | |
| فروشگاه عجیب آقای مگوریوم | ۲۰۰۷ | Mr. Edward Magorium | زک هلم | |
| پاندای کونگ‌فوکار | ۲۰۰۸ | Master Shifu | جان استیونسن & مارک آزبرن | صدا |
| رازهای پنج جنگجو | ریمن هویی | صدا فیلم کوتاه | ||
| آخرین شانس هاروی | Harvey Shine | Joel Hopkins | ||
| افسانه دسپرو | Roscuro | Sam Fell & Robert Stevenhagen | صدا | |
| نسخه بارنی | ۲۰۱۰ | Israel "Izzy" Panofsky | Richard J. Lewis | |
| Jews and Baseball: An American Love Story | راوی | Peter Miller | صدا مستند | |
| فاکرهای کوچک | Bernie Focker | پال وایتز | ||
| پاندای کونگ‌فوکار ۲ | ۲۰۱۱ | Master Shifu | جنیفر یو نلسون | صدا |
| پاندای کونگ‌فوکار: اسرار استادان | تونی لئوندیس | صدا فیلم کوتاه | ||
| کوارتت | ۲۰۱۲ | ن/م | خودش | اولین کارگردانی |
| آشپز | ۲۰۱۴ | Riva | جان فاورو | |
| بویکوایر | Carvelle | فرانسوا جرارد | ||
| پینه‌دوز | Abraham Simkin | توماس مک‌کارتی | ||
| طرح | ۲۰۱۵ | Bob Hamman | استیون فریرز | |
| Kung Fu Panda: Secrets of the Scroll | ۲۰۱۶ | Master Shifu & Warrior | Rodolphe Guenoden | صدا فیلم کوتاه |
| پاندای کونگ‌فوکار ۳ | Master Shifu | جنیفر یو نلسون | صدا | |
| داستان‌های مایروویتز | ۲۰۱۷ | Harold Meyerowitz | نوآ بامباک | |
| L'uomo del labirinto | ۲۰۱۹ | Doctor Green | دوناتو کریسی | |
| As Sick as They Made Us | ۲۰۲۰ | Eugene | ماییم بیالیک | |
تلویزیون
| عنوان | سال | نقش | کارگردان(ها) | توضیحات |
|---|---|---|---|---|
| Naked City | ۱۹۶۱، ۱۹۶۳ | Finney / Lester Stenton | ن/م | ۲ قسمت |
| The Defenders | ۱۹۶۲، ۱۹۶۵ | Buddy / Robert Burke | ن/م | ۲ قسمت |
| The Nurses | ۱۹۶۵ | Larson | David Pressman | قسمت: "The Civil" |
| The Journey of the Fifth Horse | ۱۹۶۶ | Zoditch | Larry Arrick & Earl Dawson | تله‌فیلم |
| The Star-Wagon | ۱۹۶۶ | Hanus Wicks | Karl Genus | تله‌فیلم |
| ABC Stage 67 | ۱۹۶۷ | J.J. Semmons | پال بوگارت | قسمت: "The Trap Old Man" |
| Premiere | ۱۹۶۸ | Arthur Greene | پال بوگارت | قسمت: "Higher and Higher, Attorneys at Law" |
| The Point! | ۱۹۷۱ | Narrator / Father | فرد وولف | صدا تله‌فیلم |
| مرگ فروشنده | ۱۹۸۵ | William "Willy" Loman | فولکر شلوندورف | تله‌فیلم |
| سیمپسون‌ها | ۱۹۹۱ | Mr. Bergstrom | ریچ مور | صدا قسمت: "Lisa's Substitute" Credited as Sam Etic |
| A Wish for Wings That Work | ۱۹۹۱ | Milquetoast the Cross-Dressing Cockroach | Skip Jones | صدا ویژه تلویزیون |
| Liberty's Kids | ۲۰۰۲–۲۰۰۳ | Benedict Arnold (صدا) | ن/م | صدا ۴ قسمت |
| زیاد ذوق‌زده نشو | ۲۰۰۵ | Larry's Guide #1 | لری چارلز | قسمت: "The End" |
| تعطیلات پاندای کونگ‌فوکار | ۲۰۱۰ | Master Shifu | تیم جانسون | صدا ویژه تلویزیون |
| Luck | ۲۰۱۱–۲۰۱۲ | Chester Bernstein | Various | ۹ قسمت; همچنین تهیه کننده |
| Roald Dahl's Esio Trot | ۲۰۱۵ | Mr Henry Hoppy | درولا والش | تله‌فیلم |
| مدیچی | ۲۰۱۶ | Giovanni de' Medici | Sergio Mimica-Gezzan | ۵ قسمت |
| The Curse of Molly McGee | ۲۰۲۰ | Scratch | Steve Loter | صدا |
تئاتر
| عنوان | سال | نقش | نمایشنامه نویس(ها) | سالن | توضیحات |
|---|---|---|---|---|---|
| A Cook for Mr. General | ۱۹۶۱ | Ridzinski | Steven Gethers | تئاتر پلی‌هاوس | |
| The Subject Was Roses | ۱۹۶۴ | Timmy Clearly | Frank D. Gilroy | تئاتر بلاسکو | مدیر صحنه و آماده به کار |
| Jimmy Shine | ۱۹۶۸ | Jimmy Shine | Murray Schisgal | تئاتر بروکز اتکینسن | |
| All Over Town | ۱۹۷۴ | Murray Schisgal | تئاتر بوث | کارگردان | |
| مرگ فروشنده | ۱۹۸۴ | Willy Loman | آرتور میلر | تئاتر برودهرست | |
| تاجر ونیزی | ۱۹۸۹ | شایلاک | ویلیام شکسپیر | تئاتر ریچارد راجرز | |
پانویس
- در ایران: گراجوئت
- در ایران: جان و مری
منابع
- "Monitor". Entertainment Weekly (1219). Time Inc. August 10, 2012. p. 27.
- "Yahoo movies biography". Yahoo!. Retrieved March 2, 2010.
- زندگینامه داستین هافمن، سایت (Britannica)
- جوایز افتخاری بنیاد فیلم آمریکا، سایت (wikipedia)
- میزان فروش فیلم کوارتت، سایت (Boxofficemojo)
- سرطان داستین هافمن درمان شد بایگانی‌شده در ۲۰ اوت ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine، وبگاه (hamshahrionline)
- "Dustin Hoffman". Desert Island Discs. December 2, 2012. BBC Radio 4. http://bbc.co.uk/programmes/b01p314n. Retrieved January 18, 2014.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Dustin Hoffman». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۷ آوریل ۲۰۱۴.
پیوند به بیرون
 |
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به داستین هافمن در ویکی‌گفتاورد موجود است. |
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ داستین هافمن موجود است. |