لارنس الیویه

لارنس کِر الیویه (به انگلیسی: Laurence Kerr Olivier, Baron Olivier)، (زادهٔ ۲۲ مهٔ ۱۹۰۷ - درگذشتهٔ ۱۱ ژوئیهٔ ۱۹۸۹) هنرپیشه، تهیه‌کننده، کارگردان، و فیلم‌نامه‌نویس اهل انگلستان بود. بسیاری از منتقدان او را بزرگترین هنرپیشهٔ قرن بیستم می‌دانند. الیویه بیش از ۱۲۰ نقش تئاتری بازی کرد و یکی از بزرگ‌ترین «بازیگران شکسپیری» به‌شمار می‌رود. او همچنین در ۶۰ فیلم سینمایی ایفای نقش کرد و ۱۱ بار نیز نامزد دریافت جایزهٔ اسکار شد. به عنوان اولین هنرمند کلاسیکِ عصر خود، با ارائهٔ نقش در آثاری چون بلندی‌های بادگیر در سال ۱۹۳۹ و ربه‌کا در ۱۹۴۰ به شهرت بسیار دست یافت.

لارنس الیویه

لارنس الیویه در سال ۱۹۷۲
نام اصلی لارنس کِر الیویه
زمینه فعالیتسینما و تئاتر
تولد ۲۲ مهٔ ۱۹۰۷
دورکینگ، ساری
مرگ ۱۱ ژوئیهٔ ۱۹۸۹ (۸۲ سال)
استینین، ساسکس غربی
ملیت انگلستان
پیشه هنرپیشه، تهیه‌کننده، کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس
سال‌های فعالیت ۱۹۲۶–۱۹۸۸
وبگاه رسمی وبگاه رسمی
صفحه در وبگاه IMDb

زندگی‌نامه
لارنس الیویه در سال ۱۹۶۱

در ۲۲ مهٔ ۱۹۰۷ در دورکینگ، ساری به دنیا آمد. مادرش در جوانی درگذشت. اگرچه پسر پنج نسل از روحانیون انگلیکان محسوب می‌شد، اما گرایش خاصی به تئاتر و نمایشنامه در وجود خود احساس می‌کرد. همچنین پدرش تصمیم گرفت که پسرش هنرپیشه شود از این رو در سن ۱۷ سالگی به مدرسه هنرهای نمایشی رفت. او در کودکی کارش را در عرصهٔ هنر با اجراینمایشنامه های شکسپیری آغاز کرد و در طی چند سال به یکی از بهترین بازیگران تئاتر لندن بدل شد او خیلی سریع در تئاتر پیشرفت کرد به طوری که بسیاری او را بهترین هنرپیشه تئاتر قرن بیستم می‌دانند. در سال ۱۹۲۶ به «کمپانی رپرتوار بیرمنگهام» پیوست. نخستین نقش مهم سینمای اش را در فیلم بلیت زرد بازی کرد، هرچند که خودش برای بازی در سینما چندان ارزشی قائل نبود. وی در سال ۱۹۴۸ برای بازی در فیلم هملت برندهٔ جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد گشت، وی کارگردانی فیلم را نیز بر عهده داشت و نامزد جایزه اسکار بهترین کارگردانی نیز گشت. اولیویه نقش «آرچی رایس» شخصیت برجستهٔ اثر مهماندار (۱۹۵۷) نوشتهٔ جان آزبرن را بر عهده گرفت. در سال ۱۹۷۰، در نتیجهٔ حمایت مردم، از زندگی شاهانه و اشرافی برخوردار گردید. در سال ۱۹۷۴ به بیماری اختلالات عضلانی و پوست دچار شد. از این رو، بیش از هشت بار در هفته، نمی‌توانست بر روی صحنه برود. در آخرین روزهای زندگی، اجرای نقش «شاه لیر»، نوشتهٔ شکسپیر را برای برنامهٔ تلویزیونی پذیرفت. او سرانجام بر اثر نارسایی کلیوی در ۱۱ ژوئیهٔ ۱۹۸۹ در ۸۲ سالگی در خانه‌اش در نزدیکی استینین، ساسکس غربی درگذشت و در Poets' Corner کلیسای وست‌مینستر به خاک سپرده شد.

زندگی شخصی
به همراه جیل ازموند (۱۹۳۲)
به همراه ویوین لی (۱۹۴۸)
به همراه ویوین لی (۱۹۵۷)
به همراه جوآن پلورایت (۱۹۶۰)

در سال ۱۹۴۰ پس از بازی در فیلم انگلستان در آتش عاشق ویوین لی شد و با وی ازدواج کرد. در اواسط دهه پنجاه لی به بیماری روحی دچار شد. الیویه در سال ۱۹۶۰ از وی جدا شد.

جوایز

وی یکی از دو کارگردانی است که برای کارگردانی خودش جایزه اسکار برای بازیگری را در یافت کرده‌است، دیگری روبرتو بنینی است. وی همچنین یکی از رکورد داران بیشترین نامزدی در بخش جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد می‌باشد. الیویه ۹ بار نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد شد

جوایز و نامزدی‌های لارنس الیویه
الیویه
جایزه برنده نامزد شد
جایزه اسکار
 ۴ ۱۳
جایزه افتخاری
 ۴ ن/م
جایزه بفتا سینمایی
 ۳ ۹
جایزه گلدن گلوب
 ۳ ۶
جایزه بفتا تلویزیونی
 ۰ ۲
Evening Standard Theatre Awards
 ۳ ۳
جایزه امی
 ۵ ۹
جایزه تونی
 ۰ ۱

فیلم‌شناسی
الیویه در فیلم بلندی‌های بادگیر، ۱۹۳۹
الیویه در فیلم ربه‌کا، ۱۹۴۰

نگارخانه

پیوند به بیرون
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به لارنس الیویه در ویکی‌گفتاورد موجود است.
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ لارنس الیویه موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.