پرایتور

پرایتور (به لاتین: Praetor) یک مقام کلانتری در روم باستان بود. شش پرایتور از میان مردانی با حداقل ۳۹ سال سن انتخاب می‌شدند (با اصلاحات آگوستوس این سن حداقل به ۳۰ سال کاهش یافت). آنان در درجه نخست مسئولیت‌های قضائی در روم داشتند، و همچنین می‌توانستند ارتش‌های ایالتی را هدایت کرده[1] و دادگاه‌ها را ریاست نمایند. معمولاً آنان به همراه کنسول‌ها در مجمع چنتوراتا کاندیدا می‌شدند. پس از آنکه انتخاب می‌شدند، به آنان از سوی مجمع، ایمپریوم∗ یا «اقتدار عالیه» اعطا می‌شد. در غیاب دو کنسول از شهر، پرایتورِ شهریْ روم را اداره، و نشست سنا و دیگر مجامع رومی را ریاست می‌کرد.[1] تا زمانی که پرایتورها دارای ایمپریوم یا «اقتدار عالیه» بودند، می‌توانستند یک ارتش را فرماندهی کنند.[2]

روم باستان
این مقاله بخشی از این مجموعه است:
سیاست و دولت
روم باستان
دوره‌ها
قانون اساسی روم ‏(en)‏
کلانتری‌های عادی
کلانتری‌های فوق‌العاده
عناوین و افتخارات
سابقه و قانون ‏(en)‏
مجامع رومی
مارکوس انیوس ورسوی پرایتور برجسته و پدر امپراتور مارکوس اورلیوس

جستارهای وابسته

یادداشت

^ . Imperium

منابع
  1. Byrd، R (۱۹۹۵). The Senate of the Roman Republic, in Senate Document 103-23,. U.S. Government Printing Office. ص. ۳۲.
  2. Lintott، A (۱۹۹۹). The Constitution of the Roman Republic,. Oxford University Press. ص. ۱۰۹.

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Praetor». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۱ اوت ۲۰۲۰.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.