لاتین پسین

لاتین پسین (به لاتین: Latinitas serior) نام علمی لاتین رایج در دوران باستان پسین است.[1] دوره رواج لاتین پسین را از سده ۳ تا ۶ میلادی می‌دانند.[2][3] البته گونه‌ای از آن تا سده ۷ در شبه‌جزیره ایبری رواج داشت. این دوره از لاتین را میان دوره‌های لاتین کلاسیک و لاتین قرون وسطی می‌دانند. در مورد زمان دقیق پایان لاتین کلاسیک یا شروع لاتین قرون وسطی اتفاق نظر علمی وجود ندارد. با این حال، آثار لاتین پسین با داشتن ویژگی‌هایی قابل شناسایی هستند.

لاتین پسین
Latinitas serior
آگوستین (۳۵۴–۴۳۰) نویسنده لاتین پسین
زبان بومی درامپراتوری روم (غربی), پادشاهی استروگوت‌ها، امپراتوری گل
منطقهMare Nostrum region
دورهسده ۳ تا ۶ میلادی، تبدیل به لاتین قرون وسطی
گونه‌های نخستین
الفبای زبان لاتین
وضعیت رسمی
زبان رسمی در
هر دو امپراتوری روم غربی و بیزانس (بعداً در بیزانس یونانی کوینه جایگزین آن شد)
تنظیم‌شده توسطمدرسه‌های دستور و بلاغت روم
کدهای زبان
ایزو ۳–۶۳۹
گلاتولوگlate1252
گسترده گویشوران لاتین پسین در سال ۲۷۱ میلادی

جستارهای وابسته

منابع

  1. Roberts (1996), p.537.
  2. "Late Latin". Webster's Third New International Dictionary. Volume II, H to R. Chicago: Encyclopædia Britannica, Inc. 1961.
  3. "Late Latin". The American Heritage Dictionary of the English Language (3rd ed.). Boston, New York, London: Houghton Mifflin Company.

پیوند به بیرون

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.