آرین‌شهر
آرین شهر یا سده شهری است در استان خراسان جنوبی. این شهر مرکز بخش سده شهرستان قائنات می‌باشد.
| آرین‌شهر سده | |
|---|---|
| کشور |  ایران |
| استان | خراسان جنوبی |
| شهرستان | قائنات |
| بخش | سده |
| نام(های) دیگر | آرین شهر |
| نام(های) پیشین | سده |
| سال شهرشدن | ۱۳۸۳[1] |
| مردم | |
| جمعیت | ۳٬۷۲۹ نفر (۱۳۹۵) |
| رشد جمعیت | ۴٪+ (۵سال) |
| جغرافیای طبیعی | |
| ارتفاع | ۱۶۶۰ |
| میانگین بارش سالانه | 148 میلی‌متر |
| اطلاعات شهری | |
| شهردار | مصطفی غلامی
علی زراعتکار مقدم
|
| پیش‌شمارهٔ تلفن | ۰۵۶۳۲۵۹-[2] |
| وبگاه | http://www.ariyanshahr.ir |
| شناسهٔ ملی خودرو | ۵۲–۳۲ ایران |
| کد آماری | ۲۶۴۵ |
  آرین‌شهر | |
جمعیت
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این شهر ۳٬۷۲۹ نفر (در ۱٬۰۹۰ خانوار) بوده‌است.[3]
| جمعیت تاریخی | ||
|---|---|---|
| سال | جمعیت | ±% |
| ۱۳۸۵ | ۳٬۰۵۱ | — |
| ۱۳۹۰ | ۳٬۵۸۵ | +۱۷٫۵٪ |
| ۱۳۹۵ | ۳٬۷۲۹ | +۴٪ |
تاریخچه
نام قدیم آرین شهر سده بوده، سده از ادغام سه روستای «انجمن قهراً و نوغاب» تشکیل شده که در سال ۱۳۸۳ از روستا به شهر ارتقاء یافت و نام آن از سده به آرین شهر تغییر کرد.
از آثار باستانی آرین شهر می‌توان به قلعه، مسجد جامع، آب‌انبار اشاره کرد.
پوشش گیاهی
- چرموکی: بیشتردرمناطق کوهستانی یافت می شود و به عنوان هیزم مصرف می شود. ریشه راست و قطورشبیه درخت دارد.درقدیم اغلب بعداز بارندگی که زمین نمناک بود و با دست می کندند. بوته های چرموکی اغلب شبیه شاخه های درخت دیرسوز و دارای آتش تند شبیه ذغال می باشد.
- شزگ: گیاهی است خاردار که بیشتر در مناطق هموار و با خاک مناسب دیده می شود. سریع می سوزد وبه خاکستر تبدیل می شود.
- خلوره: گیاهی است که بیشتر در مناطق کوهستانی و تپه های اطراف دیده می شود. پاتوقالی بافو، قال حقاب، چت گرگ، تگ هزار جیری، گدارکالقی، پای گدار سیاه ازجمله مناطقی است که خلوره به وفور یافت می شود. در گذشته مصرف سوختی داشت اما وقتی تازه می روید برگهای خلوره غذای لذت بخشی برای گوسفندان می باشد.
- گیاه طاتِرو از جمله گیاهانی است که تقریباً درتمامی زمین‌های کشاورزی و بیابانهای اطراف آرین شهر دیده می شود. درفصل گل دهی منظره زیبایی را بوجود می آورد. ریشه، ساقه و برگ این گیاه به مصرف حیوانات می رسد. ریشه این گیاه خوراک بسیار خوبی برای دامها می باشد. اما دامها ساقه و برگ آن را بصورت خشک شده ترجیح می دهند.در زمانهای قدیم (قبل از سال 1340 ه-ش) بدلیل خشکسالی مردم از ریشه این گیاه تغذیه می کردند. به این ترتیب که ریشه گیاه را پس از درآوردن از زمین و جدا کردن ساقه پوست کنده و مانند هویج برش داده (برشهای حلقوی) سپس آن را در آب گذاشته (آب روان) تا تلخی آن گرفته شود. سپس آن را با آرد مخلوط کرده و می پختند.
گل و برگ طاترو
ریشه طاترو
منابع
| مرکز شهرستان | |||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بخش |
| ||||||||||||||||||||||||
| مرکز |  موقعیت استان خراسان جنوبی در ایران.  مدرسه علیای فردوس.  بند دره. | |
|---|---|---|
| شهرستان‌ها | ||
| شهرها | ||
| جاذبه‌های گردشگری |
| |
درگاه خراسان | ||
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.
