آغاجاری

آغاجاری شهری است در استان خوزستان. آغاجاری یا آغاجری از مناطق نفت‌خیز ایران می‌باشد.[2][3][4]برخی مردم مهاجرینی می‌باشند که قبل از سال ۱۳۱۷ در پی کشف نفت، در طلب کار، به این منطقه مهاجرت کرده و ماندگار شدند. آغاجاری با دارا بودن میدان نفتی آغاجاری، بالغ بر ۲۸ میلیارد بشکه نفت، یکی از بزرگترین مناطق نفتخیز جهان به حساب می‌آید. در ابتدا روزانه ۲۵۶ هزار بشکه نفت از چاه‌های این منطقه استخراج می‌شد، که امروزه بیش از ۳۰۰ هزار بشکه نفت خام از این میدان تولید می‌شود، که عملیات تولید از این میدان نفتی و چند میدان همجوار آن، بر عهده شرکت بهره‌برداری نفت و گاز آغاجاری می‌باشد. این شهر دارای آب و هوای بسیار گرم می‌باشد، گرمای هوا در تابستان ممکن است از ۴۵ درجه سانتیگراد نیز تجاوز نماید.

آغاجاری
کشور ایران
استانخوزستان
شهرستانآغاجاری
نام(های) پیشین،سی برنچ(c brench)،سنتر اویل،میدان جعفر
سال شهرشدن۱۳۳۸
مردم
جمعیت۱۱،۹۱۲ نفر (۱۳۹۵) [1]
جغرافیای طبیعی
ارتفاع۱۴۸
اطلاعات شهری
شهردارعلی نصیریان
تأسیس شهرداری۱۳۳۸
پیش‌شمارهٔ تلفن۰۶۱۵۲۶۶
شناسهٔ ملی خودرو ایران۲۴ (س) - ۳۴ (ن)
کد آماری۱۲۷۸
آغاجاری

آب و هوای این شهرستان در تابستان گرم می‌باشد. دمای هوا گاه تا بیش از ۵۵ درجه سانتیگراد نیز می‌رسد.

عملیات حفاری نفت در سال ۱۳۰۵ در آغاجاری آغاز گردید، چاه شماره۳ آن در سال ۱۳۱۷ به نفت رسید و نخستین محموله نفتی آن در سال ۱۳۲۳ به وسیله خط لوله به آبادان فرستاده شد. در سال ۱۳۲۹ این نقطه با تولید تقریباً نیمی از حجم فراورده‌های نفتی ایران از ۱۶ چاه عنوان بزرگترین حوزه نفتی کشور را به دست آورد. در همین ایام با ۵۹۷۷ کارمند که ۱۷۵ نفر انگلیسی بودند و با امکانات رفاهی از قبیل یک بیمارستان ۵۰ تختخوابی، ۳ درمانگاه، سینما، استخر، زمین‌های ورزشی گلف و دیگر تأسیسات عمومی، ناحیه‌ای آباد بوده‌است.

در سال ۱۳۳۶ با بهره‌برداری از ۲۳ چاه و استخراج ۱۸٫۵ تا ۱۹ میلیون تن نفت، آغاجاری همچنان از بزرگترین مراکز نفتی ایران به‌شمار می‌آمد و تا سال ۱۳۳۷ مقدار نفت خام استخراجی آن به یک میلیارد بشکه و در سال ۱۳۴۳ تعداد ۶۹ حلقه چاه به ثبت رسیده‌است.

نام

نام شهر از نام قبیله آغاجری گرفته شده است که قبلاً در آنجا زمستان می‌گذراند.[5] ایل آغاجری (AḠĀČ ERĪ) قبیله‌ای با خاستگاه قومی مختلط است که در شرق خوزستان زندگی می‌کنند، نام آغاجری (Aḡāč Erī) (به ترکی به معنای «مردمِ بیشه») نامی بسیار قدیمی است.[6] آغاجری مرکب از دو واژۀ ترکی «آغاج» به‌معنی درخت و «اَر» به‌معنای مَرد است که مفهوم «مَردِ بیشه» را می‌دهد.[6][7][8]

منابع
  1. «جمعیت به تفکیک تقسیمات کشوری سال 1395». دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۰۴.
  2. https://web.archive.org/web/20170701213856/http://www.aghajari-city.ir/?page_id=28
  3. J. Qāʾem-Maqāmī. "ĀḠĀJĀRĪ – Encyclopaedia Iranica". iranicaonline.org. I/6. p. 606. Retrieved 2020-11-04.
  4. «آغاجاری». دانشنامه بزرگ اسلامی - مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی - کتابخانه مدرسه فقاهت. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۱-۰۴.
  5. «ĀḠĀJĀRĪ – Encyclopaedia Iranica». www.iranicaonline.org. ص. ĀḠĀJĀRĪ, town in Ḵūzestān and district (bakš) in the county (šahrestān) of Behbahān, situated seventy-eight km to the northwest of the city of Behbahān٫ The name derives from that of the tribe, Aḡāč Erī, that used to winter there. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۲-۲۴.
  6. «دانشنامه ایرانیکا». www.iranicaonline.org. ص. AḠĀČ ERĪ, a tribe of mixed ethnic origin living in eastern Ḵūzestān٫ The name Aḡāč Erī (“People of the Forest” in Turkic) is very ancient. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۲-۲۴.
  7. «آغاجری | دانشنامه ایران | مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی». www.cgie.org.ir. ص. آغاجری مرکب از دو واژۀ ترکی «آغاج» به‌معنی درخت و «اَر» به‌معنای مرد است که مفهوم مرد بیشه را می‌دهد (رشیدالدین، ۱ / ۳۵)٫ ترکمانان اُغوز در پی استیلای مغول و نامساعدشدن شرایط زندگی، سرزمین خود، ماورای سیحون، را ترک کردند و راهی ایران و آسیای صغیر شدند٫ گروهی از آنان که در نواحی جنگلی مرعش، واقع در آناتولی، سکونت گزیدند (ابن بی‌بی، ۶۱۸)، «آغاچ اری یا آغاجری» نامیده شدند (رشیدالدین، همانجا). دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۲-۲۴.
  8. «دانشنامه بزرگ اسلامی - مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی - کتابخانه مدرسه فقاهت». lib.eshia.ir. ص. نامش از آغاجَری (آقاجری)، نام عمومی چند تیره از ایلات ترک، فارس و لُرکوه گیلویه، مأخوذ است که در اطراف بهبهان، زیدون، قلعة گلاب و ۲ کنرة رودخانة خیرآباد و مارون ساکنند و در گذشته برای قشلاق به این ناحیه که نامی خاص نداشته می‌آمده و نام خود را به آن داده‌اند٫ رشیدالدین فضل‌الله در وجه تسمیة آنان نوشته: «این نام در قدیم‌الایام نبوده، به وقت آنکه اقوام اوغوز بدین ممالک ]ماوراءالنهر و ایران [آمده‌اند٫ طایفه‌ای از ایشان که یورت در حدود بیشه‌ها داشته بدین اسم اغاج ایری موسوم گردانیده‌اند، یعنی مرد بیشه» (رشیدالدین، ۳۵؛ نیز نکـ اقبال، ۱۳۷-۱۴۰؛ اقتداری، ۴۰۰؛ نظری به مناطق نفت خیز، ۳۴)٫. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۲-۲۴.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.