هویزه


هُوِیزه[1] (هوزگان)[2][3][4] مرکز شهرستان هویزه در استان خوزستان است.

برای دیگر کاربردها، هویزه (ابهام‌زدایی) را ببینید.
هویزه
حویزه
کشور ایران
استانخوزستان
شهرستانهویزه
بخشمرکزی
نام(های) دیگرهویزه
نام(های) پیشینحویزاء
رشد جمعیت۲۱٪+ (۵سال)
شناسهٔ ملی خودرو ایران
کد آماری۱۲۸۵
هویزه

جمعیت

بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این شهر ۱۹٬۴۸۱ نفر (در ۴٬۹۰۴ خانوار) بوده‌است.[5]

جمعیت تاریخی
سالجمعیت±%
۱۳۶۵۲٬۲۵۲—    
۱۳۷۰۸٬۱۲۹+۲۶۱٪
۱۳۷۵۱۴٬۰۳۲+۷۲٫۶٪
۱۳۸۵۱۴٬۴۲۲+۲٫۸٪
۱۳۹۰۱۶٬۱۵۴+۱۲٪
۱۳۹۵۱۹٬۴۸۱+۲۰٫۶٪

تاریخچه
مزار شهدای هویزه

هویزه یکی از شهرهای استان خوزستان در غرب این استان است که بخاطر جنگ ایران و عراق شهرت دارد. این شهر با یورش نیروهای عراقی تصرف شد و به‌طور صد در صد تخریب گردید. تنها آثار باقی‌مانده از شهر، قدم‌گاه عباس و خرابه‌های چند ساختمان است.

اکثر ساکنین این شهر از طوایف عرب بوده و به زبان عربی لهجه بین‌النهرین سخن می‌گویند. طوایف معروف این شهر قبیله نیس (آل مذحج) نوادگان شیخ ابراهیم بن مالک اشتر، قبیله بنی ساله، عشیره اهل جرف و عشیره ساکی می‌باشند.

این شهر قدمت زیاد دارد و ابن بطوطه در مورد آن در کتابش می‌نویسد و زمانی در این شهر حوزه علمیه بزرگی بود که قریب به چهارصد مجتهد داشت و از اندلس و نجف در آن درس می‌خواندند و اخیراً سید محمدعلی موسوی جزایری (نماینده ولی فقیه در استان خوزستان) هویزه را به عنوان پایتخت فرهنگی استان خوزستان معرفی کرد.[6]

از جمله علمای اهل هویزه:

  • علامه شیخ محمد کرمی الهویزی
  • عبدالحسین الهویزی
  • منصور هاشمی عاصی
  • مفسر نور الثقلین.[7]

خاستگاه نامگذاری

به گفته راجر سیوری، خوزستان سرزمین مردمان هوزی یا حوزی (که استرابون و پلینیوس از آن به اسم اوزی [8] ذکر کرده‌اند) است. این استان با عیلامیان باستان و شوش کم و بیش مرتبط است. نام اهواز، شوش و حویزه منعکس‌کننده ساکنین این منطقه در زمان عیلامیان بوده‌است.[9] واژهٔ اوز در عربی به صورت هوز و گاه به صورت حوز درآمده است.هوز یا حوز همچنین به معنای شکر و همچنین نهری که از رودخانه منشعب میشود است. کلمه اهواز نیز در عربی جمع هوز یا حوز است و اهواز به معنای حوزی‌ها یا هوزی‌ها که در متون اسلامی به اسم سوق الاهواز به معنای شهر عمده هوز آمده‌است و کلمهٔ حویزه هم بر وزن فُعیله به معنای حوز کوچک نیز از همین ریشه گرفته شده‌است.

تاریخ

این شهر توسط دبیس بن عفیف اسدی ساخته شد و در زمان خلیفه طائی ۳۸۱–۳۶۳ ه‍.ق / ۹۷۴–۹۹۱ م بازسازی شد[10]

یادداشت‌ها

    منابع
    1. «لغتنامه دهخدا». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۷ سپتامبر ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۲۸ مارس ۲۰۱۲.
    2. Traveling Luck for Hūzgān, Khūzestān, Iran
    3. National Geospatial-Intelligence Agency, Bethesda, MD, USA
    4. را می‌توان در سرور تحت شبکه نام‌های جغرافیایی از راه این لینک یافت. جعبه Advanced Search را باز کرده و کد -۳۰۶۷۱۸۰ را وارد کنید و جستجو دیتابیس را بزنید.
    5. «تعداد جمعیت و خانوار به تفکیک تقسیمات کشوری براساس سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۹۵» (اکسل). درگاه ملی آمار.
    6. اطلس جغرافیای حماسی ۱ (خوزستان در جنگ) ص۱۲۳–۱۲۴
    7. «راهیان نور». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۸ اکتبر ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۱۸ اکتبر ۲۰۰۷.
    8. uxii
    9. R.M.SAVORY ,"khuzistan",Encyclopedia of islam,vol 5,page 80,brill,1986
    10. Lassner، J. «Ḥawīza». Encyclopaedia of Islam, Second Edition. دریافت‌شده در ۲۰۱۲-۰۴-۰۳.
    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.