ادبیات اروتیک
ادبیات اروتیک یا ادبیات شهوانی داستانها و گزارشهای حقیقی و مجازی روابط جنسی انسان را در برمیگیرد.[1][2]
شعر شهوانی
نوعی شعر هجو که در آن با لحن بیپروا و گستاخانه، به مسایل جنسی و توصیف آلتهای تناسلی پرداخته میشود. مستهجنگویی، مُجُون، و خلاعت عذرا از دیگر اصطلاحات مترادف این نوع شعر است.[3]
فارسی
در ادبیات فارسی از کهن شعر شهوانی رواج داشته، بهطوریکه ازرقی به دستور طغانشاه، کتاب الفیه و شلفیه را با تصاویری از نحوه ارتباط جنسی مرد و زن سرود.[4] الفیه، به آلت تناسلی مرد و شلفیه به آلت تناسلی زن اشاره میکند.[3] از شاعران زبان فارسی که دارای آثاری با محتوای هزل دارند میتوان از حکاک مرغزی،[5] دهقان علی شطرنجی،[6] طیان ژاژخای، حکیم کوشکی، حکیم شمس اعرج بخاری، مهستی گنجوی، سوزنی سمرقندی خاقانی، انوری، پوربها جامی، سراج قمری، و عبید زاکانی را نام برد.[3]
از ادبیات بکار برده شده در هفت پیکر نیز به عنوان شاهکار ادبیات شهوانی و همچنین اثری اخلاقی یاد شدهاست.[7]
همچنین در آثار فروغ فرخزاد عاشقانههایی هست که بیپروا و بیپرده به بیان احساسات شهوانی میپردازد.[8][9]
جستارهای وابسته
منابع
- عبدی کلانتری (۲۲ اسفند ۱۳۹۵). «سوزان سونتاگ و تخیل پورنوگرافیک». رادیو زمانه. دریافتشده در ۲۰۲۰-۰۴-۲۱.
- ناصر غیاثی. «ادبیات اروتیک و ادبیات پورنوگرافیک». www.zendagi.com. دریافتشده در ۲۰۲۰-۰۴-۲۱.
- اصلانی (همدان)، محمدرضا (۱۳۸۵). فرهنگ واژگان و اصطلاحات طنز. تهران: کاروان. ص. ۱۳۲. شابک ۹۶۴۸۴۹۷۲۸۱.
- Harvard Mirador Viewer. «Alfiyah and Shalfiyah, late 19th/early 20th century. Majlis Library, Museum and Document Center. Women's Worlds in Qajar Iran Digital Archive. Middle Eastern Division, Widener Library, Harvard Library». iiif.lib.harvard.edu. دریافتشده در ۲۰۲۰-۰۴-۲۱.
- لغت نامه دهخدا. «حکاک مرغزی». پارسی ویکی. دریافتشده در ۲۰۲۰-۰۴-۲۱.
- http://ensani.ir/file/download/article/20120419202237-5165-234.pdf
- François de Blois (December 15, 2002). "HAFT PEYKAR". Encyclopaedia Iranica. Retrieved 2020-04-21.
- «فروغ فرّخزاد». Aftab Magazine. بایگانیشده از اصلی در ۲۹ دسامبر ۲۰۱۸. دریافتشده در ۲۰۱۸-۱۲-۲۹.
- امینی، علی (۲۰۱۳-۱۱-۲۱). «چشماندازهای نو در هنر اروتیک معاصر». DW.COM. دریافتشده در ۲۰۲۰-۰۴-۲۰.