ادوارد چهارم

ادوارد چهارم (به انگلیسی: Edward IV) پادشاه انگلستان و فرمانروای ایرلند از ۴ مارس ۱۴۶۱ تا ۳ اکتبر ۱۴۷۰ و مجدداً از ۱۱ آوریل ۱۴۷۱ تا هنگام مرگش در ۹ آوریل ۱۴۸۳ بود.

ادوارد چهارم
پادشاه انگلستان و فرمانروای ایرلند
سلطنتدوره نخست :
۴ مارس ۱۴۶۱ - ۳ اکتبر ۱۴۷۰
دوره دوم :
۱۱ آوریل ۱۴۷۱ - ۹ آوریل ۱۴۸۳
تاج‌گذاری۲۸ ژوئن ۱۴۶۱
پیشینهنری ششم
جانشینادوارد پنجم
زاده۲۸ آوریل ۱۴۴۲
روآن، نورماندی
درگذشته۹ آوریل ۱۴۸۳
وست‌مینستر، لندن
آرامگاه
کلیسای سنت جورج، قلعه ویندزور
همسر
فرزند(ان)الیزابت یورک
مری یورک
سسیلی یورک
ادوارد پنجم
ریچارد، دوک یورک
آن یورک
کاترین یورک
بریژیت یورک
پدرریچارد پلانتاژنات، سومین دوک یورک
مادرسیسیلی نویل

زندگینامه

سال‌های آغازین و رسیدن به سلطنت

ادوارد چهارم در ۲۸ آوریل ۱۴۴۲ در روآ واقع در نورماندی زاده شد. او بزرگترین پسر ریچارد پلانتاژنات، سومین دوک یورک و سیسیلی نویل بود و در جنگاوری و هنرهای نظامی مهارت بسیار داشت. پدرش ریچارد به هنگام پادشاهی هنری ششم از خاندان لنکستر، چنین ادعا نمود که وارث حقیقی تاج و تخت انگلستان اوست و همین امر سبب درگیری دو خاندان یورک و لنکستر با یکدیگر و شروع جنگ‌های گل‌های سرخ بین این دو خاندان سلطنتی گردید.

پس از کشته شدن ریچارد در نبرد ویکفیلد در ۱۴۶۰، ادوارد مدعی تاج و تخت انگلستان شد. او در ۱۴۶۱ وارد لندن گردید و پس از فتح پایتخت با کمک پسردائی خود ریچارد نویل، ارل وارویک و معرفیش به عنوان ادوارد چهارم، پادشاه جدید انگلستان از سوی او، موفق به شکست کامل لنکسترها در نبرد تاوتون و تثبیت موقعیت خود به عنوان پادشاه جدید گردید.

خلع از سلطنت و تبعید

پس از مدتی ادوارد چهارم خود را از ریچارد نویل مستقل نمود و پنهانی در ۱۴۶۴با الیزابت وودویل ازدواج نمود. این رفتار ادوارد سبب خشم ارل وارویک گردید و او در اکتبر ۱۴۷۰ با همراهی جورج، دوک کلارنس و برادر ادوارد، هنری ششم را از زندان آزاد و او را بار دیگر به مسند قدرت بازگرداند و ادوارد چهارم را به هلند تبعید نمود.

بازگشت به قدرت

با تبعید ادوارد بار دیگر جنگ‌های گل‌های سرخ بین دو خاندان یورک و لانکاستر آغاز شد. الیزابت وودویل، برای درامان ماندن از لانکاسترها در کلیسای وست‌مینستر پناه جست و ادوارد پنجم، نخستین پسر و وارث ادوارد چهارم در این کلیسا زاده شد. اما ادوارد در مارس ۱۴۷۱ به انگلستان بازگشت و در ۱۱ آوریل همان سال موفق به بازپسگیری قدرت از هنری ششم شد. او ارل وارویک را در ۱۴ آوریل ۱۴۷۱ در نبرد بارنت شکست داد و کشت و سپس باقی‌ماندهٔ قوای لانکاسترها را در چهارم مه همان سال در نبرد تویکس‌بری نابود کرد. ادوارد، برادرش جورج که پس از بازگشتش به او پیوسته بود را به جرم خیانت در برج لندن زندانی و سپس اعدام نمود. هنری ششم نیز پس از مدت کوتاهی از زندانی شدنش در برج لندن به قتل رسید.

سال‌های پایانی و مرگ

ادوارد چهارم در ادامهٔ سلطنتش با شورش دیگری مواجه نشد زیرا خاندان لانکاستر تقریباً به طور کامل نابود شده بود و تنها بازماندهٔ قابل توجه آن، هنری تیودور نیز در تبعید به سر می‌برد.

ادوارد در آوریل سال ۱۴۸۳ به سختی بیمار شد. او طی وصیت‌نامه‌ای برادر خود ریچارد، دوک گلاستر را به عنوان قیم و سرپرست فرزند و وارث خود ادوارد پنجم که در آن زمان ۱۲ سال بیشتر نداشت معرفی نمود. ادوارد چهارم در ۹ آوریل همان سال درگذشت و در کلیسای سنت جورج واقع در قلعهٔ ویندسور به خاک سپارده شد.

پس از مرگ ادوارد، سندی توسط راف شای کشیش ارائه شد که ازدواج او با الیزابت وودویل را باطل و فرزندانش را نامشروع اعلام نمود. بدین ترتیب ادوارد پنجم پس از دو ماه از سلطنت خلع و همراه با برادر کوچکترش در برج لندن زندانی گردید و عمویش به جای او با عنوان ریچارد سوم بر تخت پادشاهی انگلستان نشست.

منابع
    • David Crystal (1995), The Cambridge Biographical Encyclopedia (Second edition ed.), Cambridge University Press, ISBN 0-521-43421-1
    • مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Edward IV of England». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۰ ژانویه ۲۰۱۰.
    در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ادوارد چهارم موجود است.
    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.