جاینامه

جاینامه یا فرهنگ جغرافیایی (Gazetteer) یک فرهنگ یا دایرکتوری جغرافیایی است که با نقشه یا اطلس ارتباط دارد.[1] این منبع به‌طور معمول حاوی اطلاعات مربوط به آرایه‌های جغرافیایی، آمارهای اجتماعی و ویژگیهای فیزیکی یک کشور، منطقه یا قاره است. محتوای یک جاینامه می‌تواند شامل محل یک عارضه جغرافیایی، ابعاد قله‌ها و آبراه‌ها، جمعیت، تولید ناخالص داخلی و میزان سواد باشد. این اطلاعات به‌طور کلی به مباحث یا نوشته‌هایی به ترتیب حروف الفبا تقسیم می‌شود.

نقشه راه‌آهن سانتافه در سال ۱۸۹۱، با عنوان فرهنگ جغرافیایی فروشندگان دانه و حمل و نقل کنندگان.

در یونان باستان از دوران هلنیستی جاینامه‌هایی وجود داشته‌اند. اولین جاینامه مشهور چینی تا قرن اول منتشر شد و با افزایش نمونه‌های چاپی این منابع تا قرن نوزدهم، نجبای چینی به سرمایه‌گذاری برای تولید فرهنگ‌های جغرافیایی برای مناطق محلی خود به عنوان منبع اطلاعات و همچنین به نشانه غرور محلی پرداختند. جغرافیدان استفانوس بیزانتیوس در قرن ششم یک فرهنگ لغت جغرافیایی نوشت (که در حال حاضر بخش‌های از آن از دست رفته‌است) که تأثیر آن بر تألیف کنندگان بعدی اروپا بود. جاینامه‌های مدرن را می‌توان در بخش‌های مرجع بیشتر کتابخانه‌ها و همچنین در اینترنت یافت.

فرهنگ لغت انگلیسی آکسفورد واژه "Gazetteer" را به عنوان "نمایه یا فرهنگ جغرافیایی" تعریف می‌کند. این فرهنگ به عنوان نمونه به اثری از مورخ انگلیسی، لورنس اچارد در سال۱۶۹۳ با عنوان "The Gazetteer's: or Newsman's Interpreter: Being a Geographical Index" اشاره می‌کند.

از قرن هجدهم، کلمه "gazetteer" به صورت متناوب مورد استفاده قرار گرفته‌است تا معنای سنتی آن را تعریف کند (یعنی یک فرهنگ لغت جغرافیایی یا فهرست راهنما) یا یک روزنامه روزانه، مانند روزنامه لندن.[2][3]

انواع و سازماندهی

جاینامه‌ها اغلب با توجه به نوع و دامنه اطلاعات ارائه شده طبقه‌بندی می‌شوند. جاینامه‌های جهانی معمولاً شامل یک لیست الفبایی از کشورها و آمار مربوط به هر کشور هستند و برخی از آنها اطلاعات مربوط به شهرها، شهرک‌ها، روستاها و سایر مناطق مسکونی را ارائه می‌دهند. جاینامه‌های مختصر، که اغلب در رابطه با نقشه‌های رایانه ای و سیستم‌های GIS استفاده می‌شوند، ممکن است به سادگی لیستی از اسامی مکان‌ها را به همراه موقعیت جغرافیایی آنها در قالب عرض جغرافیایی و طول جغرافیایی یا سایر سیستم‌های ارجاع مکانی ارائه دهند یا پیوست اطلس‌ها باشند. فرهنگ جغرافیایی توصیفی ممکن است شامل توصیف طولانی نوشتاری از مکان‌های از جمله توضیحاتی در خصوص صنعت، حکومت، و جغرافیا، همراه با چشم‌اندازهای تاریخی، نقشه‌ها و یا عکس باشند. جاینامه‌های موضوعی مکان‌ها یا ویژگی‌های جغرافیایی را به ترتیب موضوع لیست می‌کنند. به عنوان مثال بنادر ماهیگیری، نیروگاه‌های هسته ای یا ساختمانهای تاریخی. عنصر مشترک آنها این است که موقعیت جغرافیایی یک ویژگی مهم از ویژگی‌های ذکر شده‌است.

ویراستاران جاینامه‌ها، حقایق و سایر اطلاعات را از گزارش‌های رسمی دولت، سرشماری‌ها، اتاق‌های بازرگانی به همراه منابع متعدد دیگر جمع‌آوری می‌کنند و این موارد را به صورت فهرست سازماندهی می کنند.

تاریخ

دوران هلنیستی و یونانی - رومی
یک نسخه خطی قرن پانزدهم از نقشه جهان بطلمیوس، بازسازی شده از جغرافیای بطلمیوس (حدود ۱۵۰)، که نشان دهنده کشورهای " سریکا " و "سینا" (چین) در سمت راست، و فراتر از جزیره "Taprobane" (سری لانکا) است.
نقشه جان نوردن از لندن که در سال ۱۵۹۳ منتشر شد
نقشه جان اسپید از " بدفورد "، از تئاتر امپراتوری بریتانیا، که در سال ۱۶۱۱ منتشر شده‌است.
" ادیان غالب امپراتوری هند بریتانیا "، از روزنامه امپریال هند، انتشارات دانشگاه آکسفورد، ۱۹۰۹
"نقشه جدیدی از آمریکای شمالی که همه اکتشافات جدید را نشان می‌دهد" سال ۱۷۹۷ جیدیدیا مورس، جغرافیدان آمریکایی .

تارن مورخ قرن بیستم در مقاله ژورنالی خود "الکساندر و گنگ ها" (۱۹۲۳) فهرست و توضیحات مربوط به ساتراپی‌های امپراتوری اسکندر بین سالهای ۳۲۴ و ۳۲۳ قبل از میلاد مسیح را در قالب یک جاینامه باستانی نام برده‌است.[4]

شاید قدیمی‌ترین جاینامه‌های یونانی آنهایی باشد که در مصر باستان تولید شده بودند.

قرون وسطا و اوایل دوران مدرن

کتاب روز رستاختیر که نگارش آن توسط ویلیام اول انگلیسی در سال ۱۰۸۶ آغاز شد، یک پیمایش دولتی در تمام مناطق اداری انگلیس بود که جهت ارزیابی کفایت مالیات دامداری‌ها و مالکان استفاده شد. در این منبع، نام و مشخصات تعداد زیادی قلعه انگلیسی ذکر شده‌است.[5] در سال ۱۳۱۶ میلادی پیمایش نومینا ویلاروم Nomina Villarum توسط ادوارد دوم آغاز شد. این منبع اساساً لیستی از کلیه زیرمجموعه‌های اداری در سراسر انگلیس بود که می‌توانست مورد استفاده دولت قرار گیرد تا ارزیابی کند که چه تعداد سربازان ارتش از هر منطقه می‌توانند سربازگیری و احضار شوند.[6] Speculum Britanniae (1596) اثر سال ۱۵۹۶ از دوران تودور ، جان نوردن (۱۶۲۵–۱۵۴۸) یک لیست الفبایی از نقاطی در سراسر انگلیس با سرفصل‌هایی داشت تقسیمات اداری را نشان می‌داد و به نقشه‌های پیوست ارجاع می‌دهد.[7]

راهب ایتالیایی فیلیپوس فراریوس (مرگ ۱۶۲۶) فرهنگ لغت جغرافیایی خود "Epitome Geographicus Quattuor Libros Divisum" را در شهر زوریخ سوئیس در سال ۱۶۰۵ منتشر کرد.[8] وی این اثر را به مباحثی در خصوص شهرها، رودخانه‌ها، کوه‌ها، دریاچه‌ها و باتلاق‌ها تقسیم کرد. کلیه مکان‌های ذکر شده به زبان لاتین به ترتیب حروف الفبا برای هر بخش سربار بر اساس نوع جغرافیایی تنظیم شده‌اند. یک سال پس از مرگ وی، "Lexicon Geographicum" منتشر شد که حاوی بیش از ۹۰۰۰ مدخل مختلف برای مکان‌های جغرافیایی بود. این بهبودی در کار اورتلیوس بود، زیرا شامل مکان‌های مدرن و مکان‌های کشف شده از زمان اورتلیوس بود.

پیر دووال (۱۶۱۸–۱۶۸۳)، برادرزادهٔ نقشه نگار فرانسوی، نیکلاس سانسون، فرهنگ‌های مختلف جغرافیایی نوشت. اینها شامل یک فرهنگ لغت در ابیانه فرانسه، فرهنگ لغت در اماکن باستانی آشورها، ایرانیان، یونانیان و رومی‌ها با نام‌های معادل مدرن آنها و اثری است که در سال ۱۶۵۱ در پاریس منتشر شد که هم نخستین فرهنگ جغرافیایی جهانی و بومی اروپا بود.[9] با گسترش تدریجی جاینامه ۱۶۹۳ لورنس اچارد، این اثر نیز به یک فرهنگ لغت جغرافیایی جهانی تبدیل شد که در سال ۱۷۵۰ به اسپانیایی، در سال ۱۸۰۹ به فرانسوی و در ۱۸۱۰ به ایتالیایی ترجمه شد.[10]

عصر مدرن

جاینامه‌ها در قرن ۱۹ در انگلیس محبوب شدندو در قرن نوزدهم با مشارکت ناشرانی در انگلیس بسیار محبوب شدند. این سنت انگلیسی در عصر الکترونیکی با نوآوری‌هایی از قبیل روزنامه ملی زمین و املاک، روزنامه متنی برای اسکاتلند و روزنامه ملی جدید (۲۰۰۸) (برای اسکاتلند)، که قبلاً با عنوان آدرس ملی مشخص شناخته می‌شد - ادامه یافته‌است.

چین
نقاشی پرتره امپراتور یانگ سوئی، نقاشی شده توسط یان لیبن در ۶۴۳. امپراتور یانگ از هر فرمانداری در امپراتوری سوئی برای دولت مرکزی اقدام به جمع‌آوری روزنامه‌ها می‌کرد.
"Jinling Tuyong" (" Gazetteer of Jinling ")، قرن ۱۷.
"Huijiangzhi" (' فرهنگ جغرافیایی از مناطق مسلمان ') .

در سلسله هان (۲۰۲ قبل از میلاد - ۲۲۰ میلادی) در چین، Yuejue Shu (越絕 written) که در سال ۵۲ میلادی نوشته شده‌است توسط چین شناسان و مورخان مدرن به عنوان نمونه اولیه از جاینامه (چینی: difangzhi) در نظر گرفته شده‌است، زیرا حاوی مقالاتی در مورد موضوعات متنوعی از جمله تغییر در تقسیم سرزمینی، تأسیس شهرها، محصولات محلی و آداب و رسوم است.[11] بیش از ۸۰۰۰ جاینامه چینی از پیش از دوران مدرن به جای مانده‌است.[12][13][14] تهیه فرهنگهای جغرافیایی در سلسله سونگ متداول تر شد (۱۲۹–۱۹۶۰)، اما بخش عمده ای از جاینامه‌های موجود، در دوره سلسله مینگ (۱۳۶۸–۱۶۴۴) و سلسله کینگ (۱۹۴۴–۱۶۴۴) نوشته شدند.

کشور کره

در کره، محققان تهیه فرهنگهای جغرافیایی را عمدتاً بر پایه مدل چینی قرار می‌دادند.[15] مانند گزینه‌های چینی، کاخ‌های بخشداری ملی، استانی و محلی در کره وجود داشت که اطلاعات جغرافیایی، داده‌های دموگرافیک، مکان‌های پل‌ها، مدارس، معابد، مقبره‌ها، قلعه‌ها، غرفه‌ها و سایر نشانه‌ها، آداب و رسوم فرهنگی، محصولات محلی، نام قبایل ساکن را نشان می‌داد و زندگی‌نامه‌های کوتاه در مورد افراد شناخته شده هم داشتند.[16][17] د

ژاپن

در ژاپن نیز در زمانهای پیش از مدرن، جاینامه محلی وجود داشتند که با نام فودوکی fudoki شناخته می‌شدند.[18] روزنامه‌های ژاپنی گزارش‌های تاریخی و افسانه ای مناطق مختلف را حفظ کردند.

آسیای جنوبی
نقاشی اکبر بزرگ با انجمن عیسی در دربار.

در هند پیش از دوران مدرن، جاینامه‌های محلی نوشته می‌شدند. به عنوان مثال، Muhnot Nainsi یک فرهنگ جغرافیایی برای Marwar است که در قرن ۱۷ نوشته شده‌است.[19]

جهان اسلام

دنیای اسلام قبل از دوران مدرن، جاینامه‌هایی تولید می‌کرد. نقشه برداران سلسله صفوی ایران اقدام به تهیه روزنامه‌نگاری در مناطق محلی می‌کردند.[20]

فهرست جاینامه‌های

در سراسر جهان
  • سرور نامهای NGA GEOnet
    • سرور نامهای GEOnet (GNS) دسترسی به پایگاه داده‌های آژانس اطلاعات ملی جغرافیایی و اطلاعات (NGA) و هیئت مدیره ایالات متحده در نام‌های جغرافیایی (US BGN) از نام ویژگی‌های جغرافیایی خارجی را فراهم می‌کند.
  • The World Gazetteer
    • برای یک شهر معین، اطلاعاتی در خصوص کشور، استان، جمعیت (برای بعضی از کشورها نادرست)، مختصات، رتبه جمعیت در بین شهرهای داخل کشور (برای برخی از کشورها نادرست) می‌دهد
    • برای هر کشور نقشه و جدول استانهایی با مساحت و جمعیت، نقشه شهرها، جدول الفبای شهرها و جدول شهرهای برتر - جدول‌ها را می‌توان با ستون انتخابی طبقه‌بندی کرد
    • برای هر استان جدول جداگانه ای از شهرها ارائه می‌شود.
    • شامل ۲٬۹۰۰٬۰۰۰ شهر خارج از ایالات متحده است. برای یک کشور و شهر خاص، مختصات، ارتفاع، پیش‌بینی آب و هوا و نقشه ای را نشان می‌دهد که موقعیت شهر را با توجه به توپوگرافی و مرزها و اجساد آب (نه با توجه به سایر شهرها) نشان می‌دهد. همچنین شهرهایی را که در نزدیکی ۳ قرار دارند، لیست می‌کند کیلومتر، با جهت
  • کتابخانه دیجیتال اسکندریه در UCSB
  • اصطلاحنامه گتی
  • EarthSearch
  • geonames
  • جاینامه فازی (بایگانی نقشه دیجیتال کمیسیون اروپا / JRC)
    • http://dma.jrc.it/service/fuzzyg
    • اسامی مکانها را در سرتاسر جهان جستجو می‌کند و می‌تواند تغییرات در املا را کنترل کند، از این طریق جستجوها قوی تر می‌شوند.
  • http://www.statoids.com/statoids.html - کدهای تقسیم اداری سلسله مراتبی (HASC)
  • پرچم‌های جهان، همچنین از موجودات فرعی، با برخی از اطلاعات اضافی
  • جاینامه جهانی بروکس (۱۸۵۰)
    • تصاویر اسکن شده از تمام صفحات این کتاب.

قطب جنوب

آفریقا

آسیا

اروپا

امپراتوری اتریش-مجارستان

روسیه
  • Wörterbuch der russischen Gewässernamen (فرهنگ لغت هیدرونیس روسی)، در ۶ جلد. گردآوری شده توسط A. Kernd'l , R. Richhardt و W. Eisold، تحت رهبری ماکس واسر. ویسبادن، ا. هراسوویتز، ۱۹۶۱
  • Russisches geographisches Namenbuch (کتاب نامهای جغرافیایی روسیه)، که توسط ماکس واسر تأسیس شده‌است. گردآوری شده توسط اینگرید کوپر و همکاران. ویسبادن، اطلس و جلد ۱–۹. ا. هراسوویتس، ۱۹۶۴–۱۹۸۱. جلد ۱۱ اضافی در سال ۱۹۸۸ ظاهر شد، شابک 3-447-02851-3، و یک حجم اطلس اضافی در سال ۱۹۸۹، شابک ‎۳−۴۴۷−۰۲۹۲۳−۴ .[21]

انگلستان
  • جاینامه ملی زمین و املاک (NLPG)
  • جاینامه ملی خیابان (NSG)
    • نرم‌افزاری که توسط دارایی‌های هماهنگ ارائه شده‌است
  • جایننامه OneScotland (OSG)
  • جاینامه اسکاتلند
  • جاینامه Ordnance Scotland توسط فرانسیس گرووم (سه نسخه، ۱۸۸۴، ۱۸۹۲ و ۱۹۰۱). اولین نسخه در Gazetteer for Scotland ظاهر می‌شود
  • امپریال روزنامه اسکاتلند توسط Rev. جان ماریوس ویلسون (دهه ۱۸۵۰)
  • امپریال روزنامه انگلیس و ولز توسط Rev. جان ماریوس ویلسون (۱۸۷۰–۱۸۷۰)
  • جاینامه جامع انگلستان و ولز توسط JHF Brabner (قرن نوزدهم)
  • نگاهی به بریتانیا در طول زمان، که لیست واحدهای اداری، ادغام رایانه‌های روزنامه قرن نوزدهم از جمله روزنامه امپریال انگلیس و ولز و Ordnance Gazetteer اسکاتلند و نقشه‌های تاریخی را بهم پیوسته، برای ایجاد یک روزنامه واحد قابل جستجو در مکان‌های انگلیس، از جمله بسیاری از آنها نام مکانهای متغیر

کانادا

ایالات متحده

اقیانوسیه
  • جاینامه استرالیا
    • محتوای کمیته نامهای جغرافیایی در استرالیا
    • میزبان Geoscience استرالیا
  • جاینامه نیوزلند، به میزبانی لند اطلاعات نیوزیلند

روزنامه‌های موضوعی
  • کاتالوگ Caravanserais / Khans
    • کاتالوگ کاروانسراهای جغرافیایی / خانها و سایر امکانات ساخته شده (تختخواب / قیصریه، پل‌ها، قلعه‌ها، فانوس‌ها / چراغها، بازارها / بازارها، آسایشگاه‌ها، و غیره) که مربوط به مسیرهای تجاری مسافت طولانی در سراسر اوراسیا است.
  • موتور جستجوی JewishGen Gazetteer از وب سایت جنین، با استفاده از سیستم‌های الگوریتم تطبیق نام آوایی Daitch-Mokotoff و Beider-Morse برای هجی‌های تقریبی نام مکان‌ها
    • فهرست جستجوی مناطق بوم گردیده یهودی در قرن نوزدهم و میانه قرن بیستم در اروپا، شمال آفریقا و خاور میانه؛ ویژگی‌های مختصات نقشه hotlinked.
  • VLIMAR: روزنامه دریایی VLIZ
    • یک استاندارد دریایی، لیست رابطه ای با نام‌های جغرافیایی، همراه با اطلاعات و نقشه موقعیت جغرافیایی این ویژگی‌ها.
  • پیلیاده
    • یک جاینامه اجتماعی و نمودار از اماکن باستانی
  • Trismegistos Geo
    • بانک اطلاعاتی از مکان‌ها و toponymsهای جهان باستان

جستارهای وابسته

یادداشت
  1. Aurousseau, 61.
  2. Thomas, 623–636.
  3. Asquith, 703–724.
  4. Tarn, 93–94.
  5. Harfield, 372.
  6. Ravenhill, 425.
  7. Ravenhill, 424.
  8. White, 656.
  9. White, 657.
  10. White, 659.
  11. Hargett (1996), 406.
  12. Hargett (1996), 405.
  13. Thogersen & Clausen, 162.
  14. Bol, 37–38.
  15. McCune, 326.
  16. Provine, 8.
  17. Lewis, 225–226.
  18. Miller, 279.
  19. Gole, 102.
  20. King, 79.
  21. Book info on Russisches geographisches Namenbuch بایگانی‌شده در ۲۰۱۱-۰۷-۱۷ توسط Wayback Machine
  22. A Universal Pronouncing Gazetteer; Containing Topographical, Statistical, and Other Information of All the More Important Places in the Known World, from the Most Recent and Authentic Sources [book review]. The North American Review [serial online]. 1846;62(130):262-263.
  23. "Universal Pronouncing Gazetteer at the Internet Archive". Retrieved 26 July 2013.
  24. "Baldwin's Universal Pronouncing Gazetteer", Signal of Liberty, January 02, 1847, Online at Ann Arbor Digital Library, http://signalofliberty.aadl.org/signalofliberty/SL_18470102-p3-12

منابع
  • Asquith, Ivon. "Advertising and the Press in the Late Eighteenth and Early Nineteenth Centuries: James Perry and the Morning Chronicle 1790–1821," The Historical Journal (Volume 18, Number 4, 1975): 703–724.
  • Aurousseau, M. "On Lists of Words and Lists of Names," The Geographical Journal (Volume 105, Number 1/2, 1945): 61–67.
  • Baliga, B.S. (2002). Madras District Gazetteers. Chennai: Superintendent, Government Press.
  • Bol, Peter K. "The Rise of Local History: History, Geography, and Culture in Southern Song and Yuan Wuzhou," Harvard Journal of Asiatic Studies (Volume 61, Number 1, 2001): 37–76.
  • Britnell, R.H. (1997). Pragmatic Literacy, East and West, 1200–1330. Woodbridge, Rochester: The Boydell Press. شابک ‎۰−۸۵۱۱۵−۶۹۵−۹ .
  • Brook, Timothy. (1998). The Confusions of Pleasure: Commerce and Culture in Ming China. Berkeley: University of California Press. شابک ‎۰−۵۲۰−۲۲۱۵۴−۰ (Paperback).
  • Brown, Ralph H. "The American Geographies of Jedidiah Morse," Annals of the Association of American Geographers (Volume 31, Number 3, 1941): 145–217.
  • Brown, Truesdell S. "Herodotus and His Profession," The American Historical Review (Volume 59, Number 4, 1954): 829–843.
  • Celoria, Francis. "Delta as a Geographical Concept in Greek Literature," Isis (Volume 57, Number 3, 1966): 385–388.
  • Fairbank, J.K. and S.Y. Teng. "On the Ch'ing Tributary System," Harvard Journal of Asiatic Studies (Volume 6, Number 2, 1941): 135–246.
  • Floor, Willem and Patrick Clawson. "Safavid Iran's Search for Silver and Gold," International Journal of Middle East Studies (Volume 32, Number 3, 2000): 345–368.
  • Gole, Susan. "Size as a Measure of Importance in Indian Cartography," Imago Mundi (Volume 42, 1990): 99–105.
  • Hall, John Whitney. "Materials for the Study of Local History in Japan: Pre-Meiji Daimyō Records," Harvard Journal of Asiatic Studies (Volume 20, Number 1/2, 1957): 187–212.
  • Harfield, C.G. "A Hand-List of Castles Recorded in the Domesday Book," The English Historical Review (Volume 106, Number 419, 1991): 371–392.
  • Hargett, James M. "Song Dynasty Local Gazetteers and Their Place in The History of Difangzhi Writing," Harvard Journal of Asiatic Studies (Volume 56, Number 2, 1996): 405–442.
  • Hostetler, Laura. "Qing Connections to the Early Modern World: Ethnography and Cartography in Eighteenth-Century China," Modern Asian Studies (Volume 34, Number 3, 2000): 623–662.
  • Hsu, Mei-ling. "The Qin Maps: A Clue to Later Chinese Cartographic Development," Imago Mundi (Volume 45, 1993): 90-100.
  • King, David A. "Two Iranian World Maps for Finding the Direction and Distance to Mecca," Imago Mundi (Volume 49, 1997): 62–82.
  • Levine, Gregory P. "Switching Sites and Identities: The Founder's Statue at the Buddhist Temple Kōrin'in," The Art Bulletin (Volume 83, Number 1, 2001): 72–104.
  • Lewis, James B. (2003). Frontier Contact Between Choson Korea and Tokugawa Japan. New York: Routledge. شابک ‎۰−۷۰۰۷−۱۳۰۱−۸ .
  • Masuda, Wataru. (2000). Japan and China: Mutual Representations in the Modern Era. Translated by Joshua A. Fogel. New York: St. Martin's Press. شابک ‎۰−۳۱۲−۲۲۸۴۰−۶ .
  • McCune, Shannon. "Maps of Korea," The Far Eastern Quarterly (Volume 5, Number 3, 1946): 326–329.
  • Miller, Roy Andrew. "Old Japanese Phonology and the Korean-Japanese Relationship," Language (Volume 43, Number 1, 1967): 278–302.
  • Murphy, Mary. "Atlases of the Eastern Hemisphere: A Summary Survey," Geographical Review (Volume 64, Number 1, 1974): 111–139.
  • Needham, Joseph (1986). Science and Civilization in China: Volume 3, Mathematics and the Sciences of the Heavens and the Earth. Taipei: Caves Books, Ltd.
  • Pratt, Keith L. and Richard Rutt. (1999). Korea: A Historical and Cultural Dictionary. Richmond: Routledge; Curzon Press. شابک ‎۰−۷۰۰۷−۰۴۶۳−۹ .
  • Provine, Robert C. "Investigating a Musical Biography in Korea: The Theorist/Musicologist Pak Yŏn (1378–1458)," Yearbook for Traditional Music, (Volume 32, 2000): 1–15.
  • Ravenhill, William. "John Adams, His Map of England, Its Projection, and His Index Villaris of 1680," The Geographical Journal (Volume 144, Number 3, 1978): 424–437.
  • Schafer, Edward H. (1963). The Golden Peaches of Samarkand: A study of T’ang Exotics. University of California Press. Berkeley and Los Angeles. 1st paperback edition: 1985. شابک ‎۰−۵۲۰−۰۵۴۶۲−۸ .
  • Tarn, W.W. "Alexander and the Ganges," The Journal of Hellenic Studies (Volume 43, Part 2, 1923): 93–101.
  • Taryō, Ōbayashi. "Japanese Myths of Descent from Heaven and Their Korean Parallels," Asian Folklore Studies (Volume 43, Number 2, 1984): 171–184.
  • Thomas, Peter D.G. "The Beginning of Parliamentary Reporting in Newspapers, 1768–1774," The English Historical Review (Volume 74, Number 293, 1959): 623–636.
  • Thogersen, Stig and Soren Clausen. "New Reflections in the Mirror: Local Chinese Gazetteers (Difangzhi) in the 1980s," The Australian Journal of Chinese Affairs (Number 27, 1992): 161–184.
  • Vermeer, Eduard B. "New County Histories: A Research Note on Their Compilation and Value," Modern China (Volume 18, Number 4, 1992): 438–467.
  • White, Robert C. "Early Geographical Dictionaries," Geographical Review (Volume 58, Number 4, 1968): 652–659.
  • Wilson, Penelope. (2003). Sacred Signs: Hieroglyphs in Ancient Egypt. Oxford and New York: Oxford University Press. شابک ‎۰−۱۹−۲۸۰۲۹۹−۲ .
  • Wong, H.C. "China's Opposition to Western Science during Late Ming and Early Ch'ing," Isis (Volume 54, Number 1, 1963): 29–49.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.