دودمان چینگ

دودمان چینگ (چینی: 清朝‎; پین‌یین: Qīng Cháo; Wade–Giles: Ch'ing1 Ch'ao2; IPA: [tɕʰíŋ tʂʰɑ̌ʊ̯])، که با نام‌های پادشاهی چینگ بزرگ، چینگ بزرگ، یا دودمان منچو نیز شناخته می‌شود آخرین سلسله پادشاهی در چین بود که از سال ۱۶۴۴ تا ۱۹۱۲ میلادی بر چین حکمرانی می‌کرد. این دودمان با براندازی دودمان مینگ به قدرت رسید و با تشکیل جمهوری چین عمر این سلسله پایان یافت.

مختصات: ۳۹°۵۴′ شمالی ۱۱۶°۲۳′ شرقی
سلسله چینگ بزرگ

大清

دودمان چینگ
۱۶۴۴–۱۹۱۲
پرچم دودمان چینگ (۱۹۱۲–۱۸۸۹)
سرود:  Gong Jin'ou
鞏金甌
"Cup of Solid Gold"
امپراتوری چینگ در سال ۱۸۹۰.
پایتختپکن
۳۹°۵۴′ شمالی ۱۱۶°۲۳′ شرقی
زبان(های) رایجماندارین، چینی،[1] منچو، مغولی، تبتی، اویغوری، فارسی تاجیکی،[2] numerous regional languages and dialects of Chinese
دین(ها)
Heaven worship، شامانیسم، بودیسم، تائوئیسم، اسلام، مسیحیت، ادیان قومی چینی، دین‌های دیگر
حکومتپادشاهی مطلقه(۱۶۴۴–۱۹۰۸)
پادشاهی، نخبه سالاری(۱۹۰۸–۱۹۱۲)
امپراتور 
• ۱۶۴۴–۱۶۶۱
امپراتور شون ژی
• ۱۹۰۸–۱۹۱۲
امپراتور شوان تونگ
نایب‌السلطنه 
• ۱۹۰۸–۱۹۱۲
Longyu
نخست‌وزیر 
• ۱۹۱۱
Yikuang
• ۱۹۱۱–۱۹۱۲
Yuan Shikai
دوره تاریخیدوران امپراتوری
• سرنگونی دودمان مینگ
۲۵ آوریل ۱۶۴۴
• نبرد گذرگاه شانهای
۲۴ مه ۱۶۴۴
۱ اوت ۱۸۹۴ – ۱۷ آوریل ۱۸۹۵
۱۰ اکتبر ۱۹۱۱
۱۲ فوریه ۱۹۱۲
مساحت
1760 est.۱۳٬۱۵۰٬۰۰۰ کیلومترمربع (۵۰۸۰۰۰۰مایل‌مربع)
1790 est. (incl. vassals)[3]۱۴٬۷۰۰٬۰۰۰ کیلومترمربع (۵۷۰۰۰۰۰مایل‌مربع)
جمعیت
• ۱۷۴۰
۱۴۰٬۰۰۰٬۰۰۰
• ۱۷۷۶
۲۶۸٬۲۳۸٬۰۰۰
• ۱۷۹۰
۳۰۱٬۰۰۰٬۰۰۰
واحد پولTael (Tls.)
پیشین		پسین
دودمان مینگ
جمهوری_چین_(۱۹۴۹–۱۹۱۲)
پرچم سلطنتی دودمان چینگ از سال ۱۸۸۹ تا ۱۹۱۲ میلادی.

این سلسله توسط قبیله خانوادهٔ جورچن آیسین گیورو منچو در منچوری واقع در شمال شرقی چین کنونی بنیان گذاشته شد. این امپراتوری در قرن ۱۸ به اوج خود رسید و از آن زمان رو به افول نهاد. دوران این سلسله همزمان با آغاز مدرن‌سازی چین و همچنین دخالت‌ها و کشمکش‌ها با دولت‌های استعماری بود. آخرین پادشاه این سلسله پویی در ۱۲ فوریه ۱۹۱۲ از سلطنت خلع شد.[4] یک رئیس قبیله کوچک جورچین-آیسین جیورو-به نام نورهاچی فردی که در واقع تابع مینگ بود، در اواخر قرن شانزدهم میلادی شروع به متحد کردن خانواده‌های جورچن به سیستمی نظامی به نام بنرها کرد و به مرزهای مینگ، مغولان و کره هجوم آورد.[5]

جستارهای وابسته

پانویس
  1. Samuel Wells Williams (1848). The Middle kingdom: a survey of the … Chinese empire and its inhabitants ... 1 (1 ed.). New York: Wiley & Putnam. p. 489.
  2. Mark C. Elliott. The Manchu Way: The Eight Banners and Ethnic Identity in Late Imperial China'. Stanford, CA: Stanford University Press, 2001. pp. 290-291.
  3. Turchin, Peter; Adams, Jonathan M.; Hall, Thomas D (December 2006). "East-West Orientation of Historical Empires" (PDF). Journal of world-systems research. 12 (2): 219–229. ISSN 1076–156x Check |issn= value (help). Archived from the original (PDF) on 22 February 2007. Retrieved 12 August 2010.
  5. عزیزی، سعید (۱۳۹۷). تاریخ چین از آغاز تا قرن 21. یزد: انتشارات سید علی‌زاده. صص. ۳۲۳. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۸۸۱۰-۳۲-۲.
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ دودمان چینگ موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.