مرینیان
مرینیان قبیله‌ای از بربرهای چادرنشین زناته بودند که میراث‌دار موحدون در مراکش و مغرب الاوسط گشتند و سرزمین‌های آنها را با حفصیان تونس قسمت کردند.[1]
مرینیان | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ۱۲۴۴–۱۴۶۵ | |||||||||
 نشان ملی
| |||||||||
.PNG.webp) سرزمین مرینیان | |||||||||
 | |||||||||
| پایتخت | فاس | ||||||||
| دین(ها) | سنی | ||||||||
| سلطان | |||||||||
| تاریخ | |||||||||
• بنیان‌گذاری | ۱۲۴۴ | ||||||||
• فروپاشی | ۱۴۶۵ | ||||||||
| واحد پول | دینار | ||||||||
| |||||||||
.svg.png.webp){kind=small}
.svg.png.webp){kind=small}
بنی‌مرین از ابتدا با موحدون دشمنی می‌ورزیدند و به همین دلیل با بنی‌غانیه از خاندان مرابطین در مقابل موحدون همبستگی‌ای تشکیل دادند. پس از جنگ‌های بسیار با موحدون در سال ۶۰۹ق (۱۲۱۲م) آنها را شکست داده ولی تا سال ۶۶۸ق (۱۲۶۹م) که موحدون منقرض شدند نتوانستند بر مراکش پایتخت موحدون چیرگی یابند.[2]
مرینیان سطح فرهنگی پایینی داشتند و آن شور مذهبی که نیرو بخش پیروزی‌های مرابطین و موحدون بود در قدرت طلبی آنها وجود نداشت. این واقعیات همراه با ظاهراً کمبود تعداد آنها، دلیل طولانی بودن مجادلات و کشمکش‌های مرینیان با آخرین امرای موحدی است. مرینیان چون فرمانروایی یافتند فاس را پایتخت خود قرار دادند و این احساس بر ایشان پیدا شد که وارثان امرای موحدی هستند. از اینرو کوشیدند تا از نو دولت خود را در مغرب بنیان نهند.[1]
فرمانروایی خاندان بنی‌مرین به دلیل خویشاوندی که با بنی‌وطاس داشتند، به آنها منتقل شده و تا سال ۹۵۷ق (۱۵۵۰م) ادامه داشت تا آنکه اشراف سعدیه حکومت بنی‌وطاس را از میان بردند و خود بر مغرب اقصی فرمانروایی یافتند.[2]
فرمانرواها
| دودمان‌های فرمانروا در مراکش |
| ادریسیان (۷۸۰-۹۷۴) (عرب) |
| مغراویان (۹۸۷-۱۰۷۰) (بربر) |
| مرابطان (۱۰۷۳-۱۱۴۷) (بربر) |
| موحدون (۱۱۴۷-۱۲۶۹) (بربر) |
| مرینیان (۱۲۵۸-۱۴۲۰) (بربر) |
| وطاسیان (۱۴۲۰-۱۵۴۷) (بربر) |
| سعدیان (۱۵۵۴-۱۶۵۹) (عرب) |
| علویان (۱۶۶۶- تا کنون) (عرب) |
| نام فرمانروا | سال فرمانروایی |
| ابومحمد عبدالحق اول | ۵۹۲ق |
| عثمان اول | ۶۱۴ق |
| محمد اول | ۶۳۷ق |
| ابویحیی ابوبکر | ۶۴۲ق |
| ابویوسف یعقوب | ۶۵۶ق |
| ابویعقوب یوسف | ۶۸۵ق |
| ابوثابت عامر | ۷۰۶ق |
| ابوالربیع سلیمان | ۷۰۸ق |
| ابوسعید عثمان دوم | ۷۱۰ق |
| ابوالحسن علی اول | ۷۳۲ق |
| ابوعنان فارس | ۷۴۹ق |
| محمد دوم السعید | ۷۵۹ق |
| ابوسالم علی دوم | ۷۶۰ق |
| ابوعمر تاشفین | ۷۶۲ق |
| عبدالحکیم | ۷۶۳ق |
| ابوزیان محمد سوم | ۷۶۳ق |
| ابوفارس عبدالعزیز اول | ۷۶۸ق |
| ابوزیان محمد چهارم | ۷۷۴ق |
| ابوالعباس احمد (دوره اول) | ۷۷۶ق |
| موسی | ۷۸۶ق |
| ابوزیان محمد پنجم | ۷۸۸ق |
| محمد ششم | ۷۸۸ق |
| ابوالعباس احمد (دوره دوم) | ۷۸۹ق |
| ابوالفارس | ۷۹۶ق |
| عبدالعزیز دوم | ۷۹۹ق |
| عبدالله | ۸۰۰ق |
| ابوسعید عثمان سوم | ۸۰۱ق-۸۲۳ق |
| ابومحمد عبدالحق دوم | ۸۳۱ق-۸۶۹ق |
منابع
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ مرینیان موجود است. |
- کلیفورد ادموند بوسورث (۱۳۷۱)، سلسله‌های اسلامی، ترجمهٔ فریدون بدره‌ای، مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی(پژوهشگاه)، ص. ص۶۱
- استانلی لین پل، و.و بارتولد، خلیل ادهم و احمد سعید سلیمان (تابستان ۱۳۶۳)، تاریخ دولتهای اسلامی و خاندانهای حکومتگر جلد اوّل، ترجمهٔ صادق سجادی، تهران: نقش جهان، ص. ص۷۹