خودارجاعی
در منطق اصطلاح خودارجاعی یا دلالت به خود (به انگلیسی: Self reference) به گزاره‌ای اطلاق می‌شود که دربارهٔ موقعیتی باشد که به خودش برمی‌گردد.[1] گزاره‌های خودارجاع، در زمرهٔ گزاره‌هایی هستند که هیچ واقعیت خارجی برای تعیین ارزش صدق آن‌ها در دست نیست.[1]
به‌کارگیری این گزاره‌ها منجر به ایجاد پارادوکس‌هایی می‌شود که پارادوکس دروغگو و پارادوکس راسل از این جمله‌اند.[1]
پانویس
- گراهام پریست (۱۳۸۷)، «فصل پنجم:دلالت به خود»، منطق، ترجمهٔ بهرام اسدیان، تهران: نشر ماهی، ص. صفحه ۵۹ و ۱۵۸
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.