سایبرنتیک

در فرهنگ ارتباطات، دانش رایانیک،[1] سایبرنتیک، یا فرمانیک (به انگلیسی: Cybernetics) نام نظریه‌ای است که مناسبات انسان و ماشین، و مناسبات ماشین‌ها با یکدیگر را تبیین می‌کند. این نظریه را نوربرت وینر در سال ۱۹۴۸ مطرح کرده‌است.

تاریخچه

زمینهٔ گستردهٔ سیبرنتیک به صورت مطالعات بین رشته‌ها و از طریق به‌هم وصل‌کردن زمینه‌های متعدد و گوناگونی همچون سیستم‌های کنترل، نظریهٔ شبکه‌های الکتریکی، منطق ریاضی، پایداری سیستم‌های زیست‌شناسی، پایداری سیستم‌های مهندسی، و علوم اعصاب در طی سال‌های دههٔ ۱۹۴۰ آغاز گردید. با گسترش‌های بعدی، میدان‌های علمی دیگری نظیر سیستم‌های اجتماعی، مردم‌شناسی، نظریه عمومی سیستم‌ها، روان‌شناسی، و معماری و طراحی نیز به آغوش سیبرنتیک درآمدند.

تحلیل سایبرنتیک نظام‌های سیاسی

بر این اساس نظام سیاسی پیامهایی (اطلاعات) دریافت می‌کند و آنها را تفسیر و تنظیم می‌کند و بر اساس آن ارتباط و تصمیم می‌گیرد؛ لذا تداوم نظام سیاسی به میزان قدرت (کنترل) بر اطلاعات است. سیستم برای تضمین تداوم خویش باید سه نوع اطلاعات دریافت می‌کند:

۱. دربارهٔ جهان خارج ۲. اطلاعات دربارهٔ گذشته (حافظه یا خاطره) ۳. دربارهٔ اجزا و عملکرد خودش (مکانیسم بازخورد)[2]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. دانش رایانیک و رایانیک، واژهای مصوب فرهنگستان زبان و ادب فارسی به جای cybernetics در انگلیسی هستند. «فرهنگ واژه‌های مصوّب فرهنگستان ـ دفتر ششم، بخش لاتین». فرهنگستان زبان و ادب فارسی. ص. ۲۸. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۲ آوریل ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۳۱ دسامبر ۲۰۱۱.
  2. حسین بشیریه. جامعه‌شناسی سیاسی.
  3. سیستمهای پویا: اصول و تعیین هویت
  4. System Dynamics: Principles and Identification
  5. سیستم‌های کنترل
  6. Control Systems
  7. مبانی شبیه‌سازی سیستمها
  8. Fundamentals of System Simulation
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.