فیلم صامت
فیلم صامت به فیلمی بدون صدا و اختصاصاً بدون دیالوگ میگویند.
فکر ترکیبکردن فیلمها با صدا یک ایده به قدمت خودِ سینماست، ولی به دلایل فنی، این امر تا قبل از سال ۱۹۲۰ میسر نشد. دوران فیلمهای صامت به «عصر پردهٔ نقرهای» مشهور است. (سینمای صامت با فیلم بدون صدا اشتباه گرفته نشود)
نخستین فیلم صامت ایرانی
در دی ماه سال ۱۳۰۹ هجری خورشیدی نخستین فیلم ایرانی در تهران به نمایش درآمد. این فیلم صامت که آبی و رابی نام داشت، توسط اوانس اوگانیانس نوشته و ساخته شد. بازیگران این فیلم کمدی عبارت بودند از محمد ضرابی و غلامعلی سهرابی که یکی نقش فرد قد کوتاه و دیگری نقش فرد قد بلند را بازی میکرد. در طی فیلم حوادث غیر مترقبه و جالب و خنده داری برای این دو به وجود میآمد. این فیلم برای اولین بار در سینما مایاک تهران به نمایش درآمد و طبق روایتی میگویند که در یک حادثه آتشسوزی در این سینما فیلم آبی و رابی نیز از بین رفتهاست. پس از فیلم آبی و رابی اوگانیانس دست به کار ساخت دومین فیلم خود به نام حاجی آقا آکتور سینما را شروع کرد و این فیلم پس از طی مراحل تولید در اواخر سال ۱۳۱۲ هجری خورشیدی، آماده نمایش شد ولی در همین زمان، تب اولین فیلم ناطق فارسی همه گیر میشود و این نمایش، گرچه جزو اولین فیلمهای ایرانی بود، توفیقی برای سازندگانش نداشت.
فیلم صامت در ادامه
امروزه نیز فیلمهای صامت در کشورهای مختلف و توسط کارگردانان گوناگون تولید میشود. جشنواره بینالمللی فیلم صامت گلوب هر ساله به هدف حمایت و گرهمآیی این تولیدکنندگان برگزار میشود.