شبه‌مستند
شبه‌مستند (به انگلیسی: Pseudo-documentary) یا مستند ساختگی گونه‌ای فیلم یا برنامه تلویزیونی است که در آن رویدادها به‌صورت ساختگی اما در قالب مستند و غیرداستانی ارائه می‌شود. این ژانر با به‌کارگیری عناصر و صحنه‌های غیرواقعی، اما با ظاهر مستند واقعی، به بیان و تحلیل مسائل و رویدادهای مورد نظر کارگردان می‌پردازد. به همین دلیل به این گونه، مستند دروغین یا مستند دروغ‌گو نیز گفته می‌شود. اگر شبه‌مستند حالت طنز و شوخی را نیز در خود داشته باشد به آن مستندنما (Mockumentary) می‌گویند.
نمونه‌هایی از فیلم‌های شبه‌مستند
- جنگ دنیاها (اورسن ولز، ۱۹۳۸)
- بمب (پتر وتکینز، ۱۹۶۵)
- پارک مجازات (پتر وتکینز، ۱۹۷۱)
- آدم‌خوار هولوکوست (روجرو دئوداتو، ۱۹۸۰)
- زلیگ (وودی آلن، ۱۹۸۳)
- اسناد ممنوع (ژان تدی فیلیپ، ۱۹۸۹)
- به نزدیک شما رسیده‌است (رمی بل وو، آندره بونزل، و بنوآ پوئل وورد، ۱۹۹۲)
- پرونده ب (بنوآ پیترز، ۱۹۹۵)
- نقره فراموش‌شده (پیتر جکسون، کوستا بوتزد، ۱۹۹۶)
- لوگوی هاردکور (نوئل بیکر، ۱۹۹۶)
- طرح بلرِ جادوگر (دانیل میریک، ادواردو سانچز، ۱۹۹۹)
- چهارفصل اسپیگول (کریستین فیلیبر، ۱۹۹۹)
- هماهنگ‌ها و ناهماهنگ‌ها (وودی آلن، ۱۹۹۹)
- عملیات ماه (ویلیام کارل، ۲۰۰۲)
- آخرین جنگیر (۲۰۱۰)
- شب‌های عیاشی (پل توماس اندرسون، ۱۹۹۷)
منابع
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Faux documentaire». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای فرانسوی، بازبینی‌شده در ۱۶ اکتبر ۲۰۰۹.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.