مقیاس کارداشف

مقیاس کارداشف (انگلیسی: Kardashev scale‎) مقیاسی برای طبقه‌بندی تمدن‌های هوشمند کیهانی است، که در سال ۱۹۶۴ توسط ستاره‌شناس روس نیکلای کارداشف ارائه شد. وی در سال ۱۹۶۳ پژوهش بر روی اختروش سی‌تی‌ای-۱۰۲ را آغاز کرد. این پژوهش سرآغازی بر فعالیت‌های اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی در جستجوی زندگی هوشمند فرازمینی محسوب می‌گردد. در سال ۱۹۶۴ و در طول این پژوهش‌ها بود که کارداشف نظریهٔ مشهور مقیاس کارادشف خود را ارائه داد.

این مقیاس تمدن‌های هوشمند را به سه گونه تقسیم می‌کند: تمدن گونهٔ ۱ تمدنی است که تمامی گونه‌های انرژی موجود در سیارهٔ خود را تحت کنترل درآورده و از آن استفاده می‌کند، تمدن گونهٔ ۲ تمدنی است که به تمام انرژی تولید شده توسط ستارهٔ خود (مانند خورشید) تسلط یافته و از آن بهره می‌گیرد و تمدن گونهٔ ۳ تمدنی است که تمامی انرژی کیهانی قابل دسترس را مهار کرده و از آن استفاده می‌کند.

بر اساس این طبقه‌بندی، تمدن کنونی زمین، تمدن گونهٔ صفر محسوب می‌شود، زیرا ما بیشتر انرژی مورد استفادهٔ خود را از سوزاندن بقایای گیاهان و حیوانات مرده مانند نفت، گاز و زغال‌سنگ تهیه می‌کنیم. دانشمندان با بررسی رشد مصرف انرژی در سیارهٔ زمین و با توجه به توسعهٔ فناوری و بهره‌وری از انرژی‌های بازیافتی، زمان تقریبی مورد نیاز برای تبدیل تمدن زمینی به تمدن گونه ۱ و ۲ و ۳ را محاسبه کرده‌اند.

جستارهای وابسته

منابع
    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.