هوهانس هوهانسیان
هُوْهانِس هُوْهانِسیان (به ارمنی: Հովհաննես Հովհաննիսյան)، (زاده ۲۶ آوریل ۱۸۶۴ در واغارشاپات - درگذشته ۲۹ سپتامبر ۱۹۲۹ در ایروان) شاعر، مترجم و روزنامهنگار اهل ارمنستان بود.
هُوْهانِس هُوْهانِسیان | |
---|---|
زاده | ۲۶ مارس ۱۸۶۴ واغارشاپات، ارمنستان |
درگذشته | ۲۹ سپتامبر ۱۹۲۹ (۶۵ سال) ایروان، |
آرامگاه | پانتئون کومیتاس |
پیشه | شاعر، مترجم، روزنامهنگار |
ملیت | ارمنستان |
زندگینامه
هُوهانِس هُوهانِسیان، در دانشکده «لازاریان» شهر مسکو ادامه داد و از سن ۱۵ سالگی شروع به سرودن شعر پرداخت و در سال ۱۸۸۳م وارد دانشگاه مسکو شد و در رشته زبانشناسی و تاریخ به تحصیل پرداخت و به زبانهای روسی، انگلیسی، یونانی باستانی و لاتین تسلط یافت.
در سال ۱۸۸۸م در آموزشگاه «گئورگیان» شهر واغارشاپات به تدریس پرداخت و تا سال ۱۹۱۲م به این کار ادامه داد. از سال ۱۹۱۲م تا سال ۱۹۱۸م در شهر باکو به کارهای آموزشی اشتغال ورزید.
در سال ۱۹۲۱م ریاست آموزش و پرورش واغارشاپات را برعهده گرفت و در سال ۱۹۲۲م به شهر ایروان نقل مکان کرد و در موسسات علمی این شهر به کار پرداخت.
هوهانس هوهانسیان در روز ۲۹ سپتامبر سال ۱۹۲۹م در شهر ایروان بدرود حیات گفت.
نمونه آثار
شعری از هوهانس هوهانسیان به نام «بدرود»
بدرود، آفتاب! بهار! | ای گلهای عطر آگین! | |
ای جویبار زیبای زمزمه گر جاری! | ای تپههای سبز به تن پوشیده! | |
بدرود، ای نوازش و عشق! | ای دوشیزهٔ بیبدیل فرشته رو! | |
ای لحظههای تابناک لذت و سرمستی! | لبخند شاد شیرین! زندگی نو بشکفته! | |
به تهیدستی و فقر دل بستم من به گریهها و فریادهای راندگان ستم | ساز خود را من برای سرودن درد و شکنجه هدیه آوردم… |
منابع
- صد سال شعر ارمنی، از اواخر قرن نوزدهم تا اواخر قرن بیستم. ترجمهٔ احمد نوریزاده. نشر چشمه. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۳۶۲-۲۱۶-۹.
- Հովհաննես Հովհաննիսյան at Avproduction.am
- Հովհաննես Հովհաննիսյան at Hush.Am
- Bardakjian, Kevork B. (2000). A Reference Guide to Modernb Armenian Literature, 1500-1920. Detroit: Wayne State University Press. pp. 371-73.
- Armenian Soviet Encyclopedia. 6. Yerevan. p. 571.
- Иоаннисян, Оаннес. Moscow: Great Soviet Encyclopedia (1969–1978). 1969–1978.