هوهانس هوهانسیان
هُوْهانِس هُوْهانِسیان (به ارمنی: Հովհաննես Հովհաննիսյան)، (زاده ۲۶ آوریل ۱۸۶۴ در واغارشاپات - درگذشته ۲۹ سپتامبر ۱۹۲۹ در ایروان) شاعر، مترجم و روزنامهنگار اهل ارمنستان بود.
هُوْهانِس هُوْهانِسیان | |
|---|---|
![]() | |
| زاده | ۲۶ مارس ۱۸۶۴ واغارشاپات، ارمنستان |
| درگذشته | ۲۹ سپتامبر ۱۹۲۹ (۶۵ سال) ایروان، |
| آرامگاه | پانتئون کومیتاس |
| پیشه | شاعر، مترجم، روزنامهنگار |
| ملیت | |
زندگینامه
هُوهانِس هُوهانِسیان، در دانشکده «لازاریان» شهر مسکو ادامه داد و از سن ۱۵ سالگی شروع به سرودن شعر پرداخت و در سال ۱۸۸۳م وارد دانشگاه مسکو شد و در رشته زبانشناسی و تاریخ به تحصیل پرداخت و به زبانهای روسی، انگلیسی، یونانی باستانی و لاتین تسلط یافت.
در سال ۱۸۸۸م در آموزشگاه «گئورگیان» شهر واغارشاپات به تدریس پرداخت و تا سال ۱۹۱۲م به این کار ادامه داد. از سال ۱۹۱۲م تا سال ۱۹۱۸م در شهر باکو به کارهای آموزشی اشتغال ورزید.
در سال ۱۹۲۱م ریاست آموزش و پرورش واغارشاپات را برعهده گرفت و در سال ۱۹۲۲م به شهر ایروان نقل مکان کرد و در موسسات علمی این شهر به کار پرداخت.
هوهانس هوهانسیان در روز ۲۹ سپتامبر سال ۱۹۲۹م در شهر ایروان بدرود حیات گفت.
نمونه آثار
شعری از هوهانس هوهانسیان به نام «بدرود»
| بدرود، آفتاب! بهار! | ای گلهای عطر آگین! | |
| ای جویبار زیبای زمزمه گر جاری! | ای تپههای سبز به تن پوشیده! | |
| بدرود، ای نوازش و عشق! | ای دوشیزهٔ بیبدیل فرشته رو! | |
| ای لحظههای تابناک لذت و سرمستی! | لبخند شاد شیرین! زندگی نو بشکفته! | |
| به تهیدستی و فقر دل بستم من به گریهها و فریادهای راندگان ستم | ساز خود را من برای سرودن درد و شکنجه هدیه آوردم… |
منابع
- صد سال شعر ارمنی، از اواخر قرن نوزدهم تا اواخر قرن بیستم. ترجمهٔ احمد نوریزاده. نشر چشمه. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۳۶۲-۲۱۶-۹.
- Հովհաննես Հովհաննիսյան at Avproduction.am
- Հովհաննես Հովհաննիսյան at Hush.Am
- Bardakjian, Kevork B. (2000). A Reference Guide to Modernb Armenian Literature, 1500-1920. Detroit: Wayne State University Press. pp. 371-73.
- Armenian Soviet Encyclopedia. 6. Yerevan. p. 571.
- Иоаннисян, Оаннес. Moscow: Great Soviet Encyclopedia (1969–1978). 1969–1978.
_2.jpg.webp)