کمیته بین‌المللی صلیب سرخ

کمیته بین‌المللی صلیب سرخ (به انگلیسی: International Committee of the Red Cross (ICRC)‎) انجمن و سازمان غیردولتی انسان‌دوستانه است که مقر اصلی آن در شهر ژنو سوئیس است.[3] این سازمان در ابتدا فقط در حوزه مراقبت از سربازان زخمی جنگ فعالیت می‌کرد اما بعد در دیگر زمینه‌ها نیز وارد شد. تقریباً در همهٔ کشورهای جهان شعبه‌هایی از صلیب سرخ وجود دارد که در طول جنگ و صلح فعالیت می‌کنند.

کمیته بین‌المللی صلیب سرخ پیش‌نمایش
نوع سازمان سازمان خصوصی بشر دوستانه
سال تأسیس ۱۸۶۳
مقر ژنو، سوئیس
مدیر پیتر ماورر
زمینه فعالیت بشردوستانه
اهداف در اصل کمیته‌ای از ۵ خانوادهٔ مؤثر در سوئیس موسوم به انجمن فواید عامه شهر ژنو بود؛ که در جلسه‌ای انجمن بین‌المللی امداد به سربازان مجروح برای مراقبت بی‌طرفانه از این سربازان را تأسیس کردند؛ که عبارت بود از استفاده از نیروهای داوطلب برای امداد در میدان نبرد و سازمان.
بودجه CHF ۱۱۱۰٫۲ میلیون(۲۰۱۲)[1]
۱۸۰٫۷ میلیون برای مقر مرکزی

۹۲۹٫۴ میلیون برای عملیات زمینی

کارکنان ۱۲٬۵۰۰ (تعداد متوسط اعضا در سال ۲۰۱۱)[2]
سایت رسمی www.icrc.org

فعالیت‌های صلیب سرخ در هنگام اتفاقات ناگوار
  1. کمک‌های اولیه
  2. پیش‌گیری از وقوع حوادث
  3. سالم نگه داشتن آب آشامیدنی
  4. تعلیم دادن پرستاران و قابله‌ها
  5. مراقبت از زایشگاه‌ها و مراکز رفاهی کودکان
  6. بنا نهادن مراکز بیمارستان‌ها و
  7. برپا کردن بانک‌های خون و…

این سازمان پشتیبان کل بشریت است و به تمام کشورها در زمان بحران کمک رسانی می‌کند.[4]

تأسیس سازمان صلیب سرخ

ایده تأسیس این سازمان پس از جنگ داخلی ایتالیا توسط یک بانکدار سوئیسی به نام انری دونان مطرح شد.[3] انری دونان در ۲۴ ژوئن ۱۸۵۹ در رابطه با شغلش - جهت اخذ مجوز حفر چاه- عازم شهر لومباردی واقع در شمال ایتالیا شد. در آن زمان این شهر نقطهٔ مرکزی برای ادامهٔ نبرد سولفورینو (منطقه‌ای در شمال ایتالیا) بین فرانسه و اتریش بود. هزاران مرد و زن مجروح جنگی که در رنج و عذاب سختی به سر می‌بردند به خاطر فقدان کمک‌های ابتدایی مردند. این منظرهٔ دلخراش بر ذهن و فکر او تأثیر زیادی داشت. او که از خانواده‌ای متول و متدین بود کار خودش را فراموش کرد و روستاییان محلی را سازماندهی کرد تا از مجروحان هر دو طرف جنگ مراقبت کنند. تلاش‌های دونان زندگی افراد زیادی را نجات داد.

در سال ۱۸۶۲ او کتابی با نام خاطرهٔ سلفرینو نوشت که در آن از مردم جهان برای تشکیل انجمن‌های امدادی تقاضای کمک کرد. سربازان زخمی در جنگ کاری از دستشان برنمی‌آمد، پس کمک به آن‌ها وظیفهٔ هر انسانی بود. همچنین کارکنان امدادی از آسیب مصون باشند. این تقاضا بر مردم تأثیر زیادی داشت و در کنفرانس بین‌المللی ژنو که در سال ۱۸۶۴ برگزار شد. شانزده کشور تأسیس صلیب سرخ را پذیرفتند. هستهٔ مرکزی این کمیته ابتدا توسط رئیس انجمن فواید عامه شهر ژنو (گوستاو موانیه) تشکیل شده بود.

صلیب سرخ دارای سه بخش است.

  1. بخش اول کمیتهٔ بین‌المللی صلیب سرخ است که کمیته‌ای مستقل از ۲۵ شهر سوئیس است و مرکز اصلی آن در ژنو قرار دارد.
  2. بخش دوم انجمن‌های صلیب سرخ
  3. سومین بخش انجمن‌های ملی صلیب سرخ است.

در طول جنگ‌ها کمیتهٔ بین‌المللی به عنوان واسطه‌ای میان انجمن‌های ملی صلیب سرخ و کشورهای درگیر در جنگ قرار می‌گیرد و از زندانیان جنگ در اردوگاه‌ها مراقبت کرده و راحتی و آرامش آن‌ها را تأمین می‌کند، به نامه‌های آن‌ها رسیدگی می‌کند و تماس آن‌ها را با خویشاوندانشان برقرار می‌سازد. این سازمان همچنین به مردمی که دچار طوفان، بیماری‌های همه گیر، قحطی و … می‌شوند کمک‌رسانی می‌کند.

مقر صلیب سرخ در ژنو

پرچم صلیب سرخ
پرچم صلیب سرخ

پرچم سوئیس یک صلیب سفید با زمینهٔ قرمز بود. با تغییر شکل آن، یک صلیب قرمز با زمینهٔ سفید (بر خلاف پرچم سوئیس) به عنوان پرچم این سازمان طراحی شد و آن را صلیب سرخ نامیدند. بدین ترتیب این علامت به عنوان نشان بین‌المللی سازمان صلیب سرخ قرار گرفت که وظیفهٔ آن کمک‌رسانی به قربانیان جنگ و حوادث طبیعی است.[4]

کمیته بین‌المللی صلیب سرخ یکی از اعضای نهضت بین‌المللی صلیب سرخ و هلال احمر است. این نهضت در کشورهای اسلامی (کشورهای عربی، ایران، افغانستان، پاکستان و ترکیه) هلال احمر نامیده می‌شود.[3]

با توجه به اینکه آرم هلال احمر بر گرفته از آرم حکومت عثمانی بود، در دوران پهلوی با اهداف ملی آرم شیر و خورشید سرخ به کمیته بین‌المللی صلیب سرخ اعلام و از سوی کمیته مورد قبول قرار گرفت.

منابع
  1. "ICRC Annual Report 2012, Key facts and figures" (PDF).
  2. "Annual report 2011, Key facts and figures".
  3. عرب، الهیار (١٣٨٠)، بهداشت در بلایا، گلیان، ص. ص٫ ۱۳، شابک ۹۶۴۵۷۸۶۶۳۹ مقدار |شابک= را بررسی کنید: checksum (کمک)
  4. اطلاعات عمومی-سونیتا گوپتا و دکتر نینا آگراول-مترجمین:به نمایندگی:فاطمه هاشم پور-چاپ دوم 86

پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.