-آباد
- آباد پسوندی است که در بسیاری از نام‌های شهرها و روستاهای آسیای غربی، مرکزی و جنوبی دیده می‌شود. این پسوند فارسی است و به معنی «مکان کشت شده» (دهکده، شهر، منطقه) است و معمولاً به انتهای نام بنیانگذار یا حامی شهر اضافه می‌شود و نام مکان را تشکیل می‌دهد. لغتنامهٔ دهخدا معنی آن را «عامر، عامره، معمور، معموره، مزروع، آبادان، مسکون و مقابل ویران، ویرانه، بایر، خراب و بی‌آب» تعریف می‌کند. [1]
کشورهایی دارای مناطقی با پسوند -آباد در نامشان
در شبه‌قاره هند، آباد میراث حاکمان مسلمان فارسی‌زبان مثل گورکانیان است.
این پسوند در ایران بسیار رایج است و هزاران آباد در آن کشور دیده می‌شود، که اکثر آنها روستاهای کوچک هستند. استان مرکزی به تنهایی شامل ۴۴ حسین‌آباد، ۳۱ علی‌آباد، ۲۳ حاجی‌آباد، ۲۲ حسن‌آباد و غیره دارد.[2]
تعدادی منتخب از -آباد
-آبادهای با نام مشترک
مکان با نام یکسان:
منابع
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.