اشک دالن

اشک پیتر دالن (زادهٔ ۳ ژوئن ۱۹۷۲، برابر با ۱۳ خرداد ۱۳۵۱ در تفرش) ایران‌شناس، دانشیار زبان‌های ایرانی در دانشگاه اوپسالا و مترجم و پژوهشگر ایرانی‌تبار اهل سوئد است.

اشک پیتر دالن
اوپسالا ۲۰۱۱
نام اصلی
اشک برجسته‌نیا
زاده۳ ژوئن ۱۹۷۲ (۴۹ سال)
۱۳ خرداد ۱۳۵۱
تفرش
محل زندگیاستکهلم و ماربیا
پیشهدانشیار دانشگاه و مترجم
زمینه کاریایران‌شناسی
ملیتسوئدی
تحصیلاتدکتری
دانشگاهاوپسالا
جوایز مهمجایزهٔ «دهکدهٔ جهانیِ» بنیاد فرزندان آبراهام سوئد (۲۰۰۲)؛ جایزهٔ «بسکوو» فرهنگستان ادب سوئد (۲۰۰۴)
بنیانگذارانجمن ایران‌شناسی اسکاندیناوی
حوزهزبان و ادبیات فارسی
استادبو اوتاس
تأثیرپذیرفته ازهنریک ساموئل نوبری، گئو ویدن‌گرن، بو اوتاس و احسان یارشاطر
همسر(ها)مانا آقایی
پدر و مادراینگمار دالن و کارین دالن

زندگی‌نامه

اشک دالن در سال ۱۳۵۱ در تفرش متولد شد.[1] آموزگاری دلسوز و مهربان به نام (مرتضی یوسفی نژاد) او را، که طفلی شیرخوار و رها شده بود، بر درِ خانه‌ ی خود در کوچهٔ میکده(کوچه شهید داریوش شمس فلاح فعلی) در خیابان مولوی نزدیک خیابان پهلوی (خیابان ولیعصر فعلی) در تهران پیدا کرد و تحویل پرورشگاه نارمک داد. در پرورشگاه، به‌دلیلِ گریهٔ فراوانی که می‌کرد، او را «اشک» نامیدند. هفت ماه بعد، زن و شوهری سوئدی او را به فرزندخواندگی پذیرفتند و با خود به سوئد بردند. او در شهر استکهلم بزرگ شد.[2]

مجموعه تلویزیونی سفر سبز به کارگردانی محمدحسین لطیفی که سال ۱۳۸۱ خورشیدی از شبکه ۳ سیمای جمهوری اسلامی ایران پخش شد، از داستان زندگی اشک دالن الهام گرفته‌است.[3][4]

اشک دالن همسر شاعر و مترجم ایرانی، مانا آقایی است.

آثار و پژوهش‌ها

اشک دالن دانشیار زبان‌های ایرانی در دانشگاه اوپسالای سوئد است و در رشته‌های تاریخ ادبیات فارسی، تاریخ فرهنگیِ ایران و فلسفه و عرفان مطالعه می‌کند.[5]

او دکتری خود را در سال ۲۰۰۲ از دانشگاه اوپسالا با ارائهٔ پایان‌نامه‌ای دربارهٔ مباحث هرمنوتیک و معرفت‌شناسی اسلامی در ایران معاصر دریافت کرد. پایان‌نامه او به عنوان پایان‌نامه برتر علوم انسانی سال ۲۰۰۴ توسط فرهنگستان سلطنتی سوئد برگزیده شد.

اشک دالن بین سال‌های ۲۰۰۹–۲۰۱۲ دانشیار زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه اسلو نروژ بود و پیش از آن نیز استادیار دانشگاه استکهلم سوئد بود.

وی نویسندهٔ کتاب‌های دستور زبان فارسی (چاپ سوم ۲۰۱۷) و زبان فارسی برای نوآموزان (چاپ دوم ۲۰۱۶) به زبان سوئدی است. از جمله آثار دیگر او ترجمهٔ اشعار مولوی و حافظ، و کتاب لَمَعات فخرالدین عراقی و چهارمقالهٔ نظامی عروضی است.

اشک دالن بنیادگذار و رئیس سابق «انجمن ایران‌شناسی اسکاندیناوی» و عضو «شورای مؤسسهٔ پژوهشی سوئد» در استانبول است.

فهرست برخی مقالات به زبان انگلیسی

  • Transcendent Hermeneutics of Supreme Love: Rumi's Concept of Mystical "Appropriation", Orientalia Suecana, Uppsala, 2003
  • The Holy Fool in Medieval Islam: The Qalandariyat of Fakhr al-din Araqi, Orientalia Suecana, Uppsala, 2004
  • Sirat al-mustaqim: One or Many? Religious Pluralism Among Muslim Intellectuals in Iran, The Blackwell Companion to Contemporary Islamic Thought, Oxford, 2006
  • The Hermeneutics of Post-modern Islam: The Case of Abdol-Karim Sorush, Religious Texts in Iranian Languages, Copenhagen, 2007
  • Sufi Islam, The World's Religions: Continuities and Transformations, ed. Peter B. Clarke & Peter Beyer, New York, 2008
  • Female Sufi Saints and Disciples: Women in the life of Jalal al-din Rumi, Orientalia Suecana, vol. 57, Uppsala, 2008
  • Kingship and Religion in a Mediaeval Fürstenspiegel: The Case of the Chahār Maqāla of Nizami Aruzi, Orientalia Suecana, vol. 58, Uppsala, 2009
  • He addressed the Kayānian king: “I am a prophet!” – The Image of Zoroaster in the Dāstān-e Goshtāsp (Tale of Goshtāsp), Orientalia Suecana, vol. 60, Uppsala, 2011
  • Thematic Features in Iranian National History Writings: The Case of the Dāstān-e Goshtāsp (Tale of Goshtāsp), International Shāhnāme Conference. The Second Milliennium: Conference Volume, ed. F. Hashabeiky, Uppsala, 2014.
  • Literary Interest in Zoroastrianism in Tenth-Century Iran: The Case of Daqiqi's Account of Goshtāsp and Zarathustra in the Shāhnāmeh, The Zoroastrian Flame: Exploring Religion, History and Tradition, ed. A. Williams, S. Stewart & A. Hintze, London, 2016.
  • Living the Iranian dolce vita: Herodotus on wine drinking and luxury among the Persians, Achaemenid Anatolia: Persian Presence and Impact in the Western Satrapies 546–330 BC, ed. Ashk P. Dahlén, Uppsala, 2020.

پانویس

منابع

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.