بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۷۲

المپیک تابستانی ۱۹۷۲ (در انگلیسی: Games of the XX Olympiad) که به‌طور رسمی با نام «بازی‌های المپیاد بیستم» شناخته می‌شود، از ۲۶ اوت ۱۹۷۲ تا ۱۱ سپتامبر ۱۹۷۲ میلادی در شهر مونیخ در آلمان غربی و با حضور ۷٬۱۱۳ ورزشکار زن و مرد از ۱۲۱ کشور جهان و در ۲۱ رشته ورزشی برگزار شد.

بازی‌های XX المپیک
نشان رسمی بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۷۲
شهر میزبانمونیخ، آلمان غربی
کشورهای شرکت‌ کننده۱۲۱
تعداد ورزشکاران۷٬۱۱۳
رویدادها۱۹۵ در ۲۳ ورزش
افتتاحیه۲۶ آگوست
اختتامیه۱۰ سپتامبر
افتتاح کنندهرئیس‌جمهور گوستاو هینمن
سوگند ورزشکارهیدی شولر
سوگند داورهینز پولی
مشعل المپیکگونزر زان
ورزشگاهورزشگاه المپیک مونیخ

بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۷۲ مونیخ، پس از بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۳۶ برلین، دومین میزبانی کشور آلمان را به همراه آورد. در این المپیک رشته تیراندازی با کمان پس از ۵۲ سال دوری از بازی‌های المپیک، و هندبال که‌اخرین بار در المپیک ۱۹۳۶ برگزار شده بود، دوباره به برنامه بازی‌ها اضافه شدند. قایقرانی کانو در آب‌های خروشان برای اولین بار به برنامه مسابقات اضافه شد و بدمینتون و موج‌سواری هم به عنوان ورزش نمایشی در مسابقات المپیک برگزار شدند.

ورزشگاه بزرگ و مجهز المپیک مونیخ، استخر سرپوشیده، پیست تارتان، پوشش گسترده خبری و پخش زنده جریان بازی‌های المپیک از رادیو و تلویزیون و حضور بیش از ۴٬۰۰۰ خبرنگار و گزارشگر ورزشی، شکوهی ویژه به این دوره از بازی‌ها داد.

تاریخچه

مونیخ در ۲۱ آوریل ۱۹۶۶ در رقابت با شهرهای مادرید، مونترال و دیترویت برنده برگزاری المپیک ۱۹۷۲ شد.[1] با اینکه تمام تلاش مسئولین برگزارکننده المپیک مونیخ، نشان دادن چهره جدیدی از پیشرفت‌های کشور آلمان بدون وارد شدن به سیاست بود، یک واقعه بی‌سابقه و خونین، دهکده المپیک مونیخ را به لرزه درآورد.

واقعه المپیک مونیخ
نوشتار اصلی: واقعه المپیک مونیخ

در این حادثه که به کشتار المپیک مونیخ معروف شد، هشت فلسطینی عضو سازمان «سپتامبر سیاه» در نیمه شب روز پنجم سپتامبر ۱۹۷۲ به خوابگاه ورزشکاران اسرائیلی مستقر در دهکده المپیک یورش بردند و چند تن از ورزشکاران اسرائیلی را به گروگان گرفتند و چند تن را نیز شبانه کشتند. در نهایت، با دخالت پلیس آلمان این حادثه پس از ۲۳ ساعت و با درگیری در فرودگاه فورستنفلدبروک به پایان رسید. در این درگیری خونین، ۱۱ ورزشکار اسرائیلی، ۵ فلسطینی و چند کماندوی پلیس آلمان نیز کشته شدند.

جنجال‌ها
  • ستاره این دوره از بازی‌ها مارک اسپیتز شناگر آمریکایی بود که توانست ضمن کسب هفت مدال طلا، رکوردهای جهانی ۱۰۰ متر آزاد، ۲۰۰ متر آزاد، ۱۰۰ متر پروانه و ۲۰۰ متر پروانه را جابجا کند تا «ستاره المپیک مونیخ» لقب بگیرد. از آنجایی که او یهودی بود، پیش از پایان بازی‌ها و برای حفظ جان وی از او خواسته شد تا محل بازی‌ها را ترک کند تا مبادا هدف دیگری برای تروریست‌ها قرار گیرد.
  • برای اولین بار سوگند المپیک به وسیله نماینده داوران انجام شد.
  • فینال رقابت‌های بسکتبال بین آمریکا و شوروی جنجالی‌ترین مسابقه تاریخ این رشته ورزشی بود. در حالی‌که آمریکا ۵۰ به ۴۹ از شوروی پیش بود سه ثانیه پایانی بازی دو بار تکرار شد و شوروی ۵۱ به ۵۰ پیروز شد. آمریکایی‌ها که به داوری معترض بودند از گرفتن مدال نقره خودداری کردند.

ورزش‌ها

ورزش‌های غیررسمی

کشورهای شرکت کننده
  • افغانستان  (۸)
  • آلبانی  (۵)
  • الجزایر  (۵)
  • آرژانتین  (۹۲)
  • استرالیا  (۱۶۸)
  • اتریش  (۱۱۱)
  • باهاما  (۲۰)
  • باربادوس  (۱۳)
  • بلژیک  (۸۸)
  • برمودا  (۹)
  • بولیوی  (۱۱)
  • برزیل  (۸۱)
  • هندوراس بریتانیا  (۱)
  • بلغارستان  (۱۳۰)
  • میانمار  (۱۸)
  • کامرون  (۱۱)
  • کانادا  (۲۰۸)
  • حاکمیت سیلان  (۴)
  • چاد  (۴)
  • شیلی  (۱۱)
  • کلمبیا  (۵۹)
  • جمهوری کنگو  (۶)
  • کاستاریکا  (۳)
  • کوبا  (۱۳۷)
  • چکسلواکی  (۱۸۱)
  • بنین  (۳)
  • دانمارک  (۱۲۶)
  • جمهوری دومینیکن  (۵)
  • اکوادور  (۲)
  • مصر  (۲۳)
  • السالوادور  (۱۱)
  • اتیوپی  (۳۱)
  • فیجی  (۲)
  • فنلاند  (۹۶)
  • فرانسه  (۲۲۷)
  • گابن  (۱)
  • آلمان شرقی  (۲۹۷)
  • آلمان غربی  (۴۲۳) (میزبان)
  • غنا  (۳۵)
  • بریتانیای کبیر  (۲۸۴)
  • یونان  (۶۰)
  • گواتمالا  (۸)
  • گویان  (۳)
  • هائیتی  (۷)
  • هنگ کنگ  (۱۰)
  • مجارستان  (۲۳۲)
  • ایسلند  (۲۵)
  • هند  (۴۱)
  • اندونزی  (۶)
  • ایران  (۴۸)
  • جمهوری ایرلند  (۵۹)
  • اسرائیل  (۱۴)
  • ایتالیا  (۲۲۴)
  • ساحل عاج  (۱۱)
  • جامائیکا  (۳۳)
  • ژاپن  (۱۸۴)
  • کنیا  (۵۷)
  • کامبوج  (۹)
  • کره شمالی  (۳۷)
  • کره جنوبی  (۴۲)
  • کویت  (۴)
  • لبنان  (۱۹)
  • لسوتو  (۱)
  • لیبریا  (۵)
  • لیختن‌اشتاین  (۶)
  • لوکزامبورگ  (۱۱)
  • ماداگاسکار  (۱۱)
  • مالاوی  (۱۶)
  • مالزی  (۴۵)
  • مالی  (۳)
  • مالت  (۵)
  • مکزیک  (۱۷۴)
  • موناکو  (۵)
  • مغولستان  (۳۹)
  • مراکش  (۳۵)
  • نپال  (۲)
  • هلند  (۱۱۹)
  • آنتیل هلند  (۲)
  • نیوزیلند  (۸۹)
  • نیکاراگوئه  (۸)
  • نیجر  (۴)
  • نیجریه  (۲۵)
  • نروژ  (۱۱۲)
  • پاکستان  (۲۵)
  • پاناما  (۷)
  • پاراگوئه  (۳)
  • پرو  (۲۰)
  • فیلیپین  (۵۳)
  • لهستان  (۲۹۰)
  • پرتغال  (۲۹)
  • پورتوریکو  (۵۳)
  • رومانی  (۱۵۹)
  • سان مارینو  (۷)
  • عربستان سعودی  (۱۰)
  • سنگال  (۳۸)
  • سنگاپور  (۷)
  • سومالی  (۳)
  • اتحاد جماهیر شوروی  (۳۷۱)
  • اسپانیا  (۱۲۳)
  • سودان  (۲۶)
  • سورینام  (۲)
  • اسواتینی  (۲)
  • سوئد  (۱۳۱)
  • سوئیس  (۱۵۱)
  • سوریه  (۵)
  • جمهوری چین  (۲۱)
  • تانزانیا  (۱۵)
  • تایلند  (۳۳)
  • توگو  (۷)
  • ترینیداد و توباگو  (۱۹)
  • تونس  (۳۵)
  • ترکیه  (۴۳)
  • اوگاندا  (۳۳)
  • ایالات متحده آمریکا  (۴۰۰)
  • ولتای علیا  (۱)
  • اروگوئه  (۱۳)
  • ونزوئلا  (۲۳)
  • ویتنام  (۲)
  • جزایر ویرجین ایالات متحده  (۱۶)
  • یوگسلاوی  (۱۲۶)
  • زامبیا  (۱۱)

شمارش مدال‌ها
پارک المپیک مونیخ
نمایی از ورزشگاه المپیک مونیخ

فهرست زیر شامل ده کشور برتری است که بیشترین امتیاز را در جدول مدال‌ها ازآن خود کردند. آلمان غربی میزبان بازی‌ها توانست به مقام چهارم در جدول شمارش مدال‌ها دست پیدا کند.

کاروان ورزشی ایران موفق شد تا با کسب دو مدال نقره رحیم علی‌آبادی در رشته کشتی فرنگی و محمد نصیری در وزنه‌برداری و برنز ابراهیم جوادی پور در رشته کشتی آزاد به رتبه ۲۸ام رده‌بندی تیمی قناعت کند.[2]

 رتبه  کشورها طلا نقره برنز مجموع
۱ اتحاد جماهیر شوروی۵۰۲۷۲۲۹۹
۲ ایالات متحده آمریکا۳۳۳۱۳۰۹۴
۳ آلمان شرقی۲۰۲۳۲۳۶۶
۴ آلمان غربی (میزبان مسابقات)۱۳۱۱۱۶۴۰
۵ ژاپن۱۳۸۸۲۹
۶ استرالیا۸۷۲۱۷
۷ لهستان۷۵۹۲۱
۸ مجارستان۶۱۳۱۶۳۵
۹ بلغارستان۶۱۰۵۲۱
۱۰ ایتالیا۵۳۱۰۱۸

جستارهای وابسته

منابع
  1. IOC Vote History
  2. نگاهی به تاریخچه حضور ایران در بازیهای المپیک (بی‌بی‌سی فارسی)
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۷۲ موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.