تبر
تَبَر ابزاری است از آهن با دسته چوبی یا آهنی که با آن چوب را می‌شکافند و خرد می‌کنند.[1] از نوعی تبر به نام تبر یخ نیز برای صعود از آبشارهای یخی یا یخچال‌های طبیعی استفاده می‌شود.[2]
انسان چندین هزاره‌است که از تبر برای قطع درختان، خرد کردن و شکل دادن چوب، به عنوان جنگ‌افزار و ابزار نمادین در مراسم استفاده کرده‌است. تبرهای آغازین سری سنگی و دسته‌ای چوبی داشتند ولی پس از آن تبرهایی از جنس مس، برنج و آهن نیز ساخته‌شد که دوام و استحکام بیشتری دارا بودند. تبر نمونه‌ای از ماشین ساده است.[3]
نوع کوچکتر تبر، تبرزین نام دارد که به عنوان زین‌افزار به پهلوی اسب بسته می‌شده‌است.[4] در زبان فارسی واژه ناچَخ، (هم‌ریشه با ناشکه سانسکریت) به معنای نابودکننده، به‌کار رفته که به معنای نوعی تبر است.[5]
در دوره پارینه‌سنگی نخستین، برای ساختن تبر، سنگ را طوری تراش می‌دادند که نوکِ آن تیز و سطح آن پهن شود. در دوره نوسنگی تبر دسته دار ساخته شد. غارنشینان دوره نوسنگی که آثارشان در تنگ پِدْبان در کوه‌های بختیاری دیده شده، از تبر سنگی استفاده می‌کرده‌اند.[6]
به نوشته گزنفون (ح ۴۲۸ یا ۴۲۷- ح ۳۵۴ ق م) و استرابون (ح ۶۳ ق م - بعد از ۲۰ میلادی) تبر و تبرزین از جنگ افزارهای هخامنشیان بوده‌است. سکاهای ایرانی‌تبار از گونه‌ای تبر به نام ساگاریساستفاده می‌کردند.[7]
منابع
 |
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به تبر در ویکی‌گفتاورد موجود است. |
- فرهنگ نظام
- سایت اطلاع‌رسانی کوه‌های ایران و جهان، بازدید: اکتبر ۲۰۰۸.
- Wikipedia contributors, «Axe,» Wikipedia, The Free Encyclopedia, (accessed October 29, 2008).
- لغت‌نامهٔ دهخدا، سرواژهٔ طبرزین.
- فرهنگ معین، سرواژهٔ «ناچَخ»
- دانشنامهٔ جهان اسلام، سرواژهٔ تبر.
- همان.
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ تبر موجود است. |