جان استاین‌بک
جان ارنست استاین‌بک جونیور (به انگلیسی: John Ernst Steinbeck, Jr.) (زاده ۲۷ فوریه ۱۹۰۲ – درگذشته ۲۰ دسامبر ۱۹۶۸) که در منابع فارسی بیشتر با نام جان اشتاین‌بک شناخته می‌شود، یکی از شناخته شده‌ترین و پرخواننده‌ترین نویسندگان قرن بیستم آمریکا و همچنین یکی از مهم‌ترین نمایندگان مکتب ادبی ناتورالیسم می‌باشد. از بهترین آثارش می‌توان به خوشه‌های خشم (۱۹۳۹) اشاره کرد.[1]
جان استاین‌بک | |
|---|---|
 استاین‌بک در۱۹۶۶ در کاخ سفید | |
| نام اصلی | جان ارنست استاین‌بک جونیور |
| زاده | ۲۷ فوریهٔ ۱۹۰۲ سالیناس، کالیفرنیا، آمریکا |
| درگذشته | ۲۰ دسامبر ۱۹۶۸ (۶۶ سال) نیویورک، آمریکا بیماری قلبی |
| پیشه | رمان‌نویس، داستان کوتاه نویسخبرنگار جنگ |
| ملیت | آمریکایی |
| جوایز مهم | جایزه پولیتزر برای داستان (۱۹۴۰) جایزه ادبی نوبل (۱۹۶۲) |
| کتاب‌ها | موش‌ها و آدم‌ها (۱۹۳۷) خوشه‌های خشم (۱۹۳۹) شرق بهشت (۱۹۵۲) |
| همسر(ها) | کارول هنینگ (ا. ۱۹۳۰–۱۹۴۳) گویندولین کانگر (ا. ۱۹۴۳–۱۹۴۸) الین آندرسون (ا. ۱۹۵۰) |
| فرزند(ان) | توماس استاین‌بک، جان استاین‌بک چهارم (هر دو از همسر دوم) |
| امضا |  |
جوایز
| |
زندگی‌نامه
.jpg.webp)
جان استاین‌بک در سال ۱۹۰۲ در کالیفرنیا به‌دنیا آمد. پدرش خزانه‌دار و مادرش آموزگار بود. پس از تحصیل ادبیات انگلیسی در دانشگاه استانفورد، در سال ۱۹۲۵ بی‌آنکه دانشنامه‌ای دریافت کرده باشد دانشگاه را رها کرد و به نیویورک رفت. در این شهر خبرنگاری کرد و پس از دو سال به کالیفرنیا برگشت. مدتی به عنوان کارگر ساده، متصدی داروخانه، میوه‌چین و… به کار پرداخت و به همین سبب با مشکلات برزگران و کارگران آشنا شد. پس از آن پاسبانی خانه‌ای را پذیرفت و در این زمان وقت کافی برای خواندن و نوشتن پیدا کرد.[1] زمانی که جهان به‌سرعت به سمت مدرنیسم پیش می‌رفت و ادوات جدید کشاورزی جایگزین بیل و گاوآهن می‌شد، او در اندیشهٔ غم و درد و رنج آنان بود. نخستین اثرش جام زرین را در سال ۱۹۲۹ نوشت. نگاه انسان‌دوستانه و دقیق او به جهان پیرامون و چهرهٔ رنج‌کشیدهٔ خودش سبب درخشش او در نوشتن آثاری چون موش‌ها و آدم‌ها و خوشه‌های خشم شد.
خوشه‌های خشم او در سال ۱۹۳۹ منتشر شد و جایزه پولیتزر را از آن خود کرد. استاین‌بک به سبب خلق این آثارش جایزهٔ نوبل سال ۱۹۶۲ را برد. از نوشته‌های دیگر او به چمنزارهای بهشتی، به خدایی ناشناس، تورتیلافلت، دره دراز، ماه پنهان است، دهکدهٔ ازیادرفته، کره اسب کَهَر، شرق بهشت، مروارید و پنجشنبهٔ شیرین می‌توان اشاره کرد.[2]
استاین‌بک در سال ۱۹۶۲ برنده جایزهٔ نوبل ادبیات شد. مشهورترین آثار او موش‌ها و آدم‌ها (۱۹۳۷) و کتاب برنده جایزه پولیتزر، خوشه‌های خشم (۱۹۳۹) هستند که هردو نمونه‌هایی از زندگی طبقه کارگر آمریکا و کارگران مهاجر در دوره رکود بزرگ هستند.
البته وی در اواخر عمر همانند جرج اورول از مواضع چپ خود اظهار ندامت کرده و از جنگ آمریکا در ویتنام علیه حکومت کمونیستی آن نیز پشتیبانی کرد. حتی خود به ویتنام رفته و به قول خود از «عملیات قهرمانانه» سربازان آمریکایی گزارش تهیه می‌کرد. جی پارینی، نویسندهٔ زندگی‌نامهٔ او، می‌گوید دوستی استاین‌بک با رئیس‌جمهور لیندون بی. جانسون دیدگاه او را در خصوص جنگ ویتنام تحت تأثیر قرار داد.[3]
کتابشناسی
| عنوان | سال | دسته |
|---|---|---|
| جام زرین | ۱۹۲۹ | |
| چمنزارهای بهشت | ۱۹۳۲ | |
| اسب قرمز | ۱۹۳۳ | |
| به خدایی ناشناخته | ۱۹۳۳ | |
| تورتیلا فلت | ۱۹۳۵ | |
| در نبردی مشکوک | ۱۹۳۶ | |
| موش‌ها و آدم‌ها | ۱۹۳۷ | |
| دره طویل | ۱۹۳۸ | |
| خون آنها قوی است | ۱۹۳۸ | |
| خوشه‌های خشم | ۱۹۳۹ | |
| دهکده فراموش شده | ۱۹۴۱ | |
| ماه پنهان است | ۱۹۴۲ | |
| راسته کنسروسازی | ۱۹۴۵ | |
| اتوبوس سرگردان | ۱۹۴۷ | |
| مروارید | ۱۹۴۷ | |
| آتش درخشان | ۱۹۵۰ | |
| زنده‌باد زاپاتا! | ۱۹۵۲ | |
| شرق بهشت | ۱۹۵۲ | |
| پنجشنبه شیرین | ۱۹۵۷ | |
| سلطنت کوتاه پیپین چهارم :یک ساخت | ۱۹۵۷ | |
| یکبار جنگی رخ داد | ۱۹۵۸ | |
| زمستان نارضایتی ما | ۱۹۶۱ | |
| سفر با چارلی: در جستجوی آمریکا | ۱۹۶۲ | |
| آمریکا و آمریکایی‌ها | ۱۹۶۶ |
منابع
- جیحون، علی (۲۰۱۸-۱۲-۲۰). «بازگشت به جان اشتاین‌بک، در آمریکای دونالد ترامپ». BBC News فارسی. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۱۲-۲۱.
- «داستان جان اشتاین بک برای اورسون ولزپیدا شد». خبرگزاری جمهوری اسلامی. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۱۲-۲۱.
- Parini، Jay (۱۹۹۶). John Steinbeck: A Biography. Holt Publishing.
| رمان و رمان کوتاه | جام زرین (۱۹۲۹) • اسب سرخ (۱۹۳۳) • به خدای ناشناخته (۱۹۳۳) • تورتیلا فلت (۱۹۳۵) • در نبردی مشکوک (۱۹۳۶) • موش‌ها و آدم‌ها (۱۹۳۷) • خوشه‌های خشم (۱۹۳۹) • ماه پنهان است (۱۹۴۲) • راسته کنسروسازی (۱۹۴۵) • اتوبوس سرگردان (۱۹۴۷) • مروارید (۱۹۴۷) • آتش درخشان (۱۹۵۰) • شرق بهشت (۱۹۵۲)• پنجشنبه شیرین • سلطنت کوتاه پپین چهارم (۱۹۵۷) • زمستان نارضایتی ما (۱۹۶۱)• | |
|---|---|---|
| مجموعه‌داستان‌های کوتاه | چمنزارهای بهشت (۱۹۳۲) • درهٔ طویل (۱۹۳۸) | |
| فیلمنامه | دهکدهٔ ازیادرفته • زنده‌باد زاپاتا! (۱۹۵۲) | |
| غیرداستانی | یادداشت‌های روسیه (۱۹۵۴) • یک بار جنگی رخ داد (۱۹۵۸) | |