باریس پاسترناک
باریس لئونیدویچ پاسترناک (به روسی: Бори́с Леони́дович Пастерна́к) از شاعران و نویسندگان روس بود که موفق به دریافت جوایز ادبی شد. شهرت وی در بیرون از روسیه بیشتر به خاطر رمان دکتر ژیواگو است ولی شهرت او در خود روسیه بیشتر به عنوان یک شاعر است.
باریس پاسترناک | |
|---|---|
 پاسترناک | |
| زاده | ۱۰ فوریهٔ ۱۸۹۰ مسکو، امپراتوری روسیه |
| درگذشته | ۳۰ مهٔ ۱۹۶۰ (۷۰ سال) پردلکینا، اتحاد شوروی |
| پیشه | شاعر، نویسنده |
| ملیت |  روسیه اتحاد جماهیر شوروی |
| جوایز مهم |  جایزه ادبی نوبل (۱۹۵۸) |
| کتاب‌ها | دکتر ژیواگو |
| همسر(ها) | اولگا ایوینسکایا |
| پدر و مادر | لئونید لسیپویچ پاسترناکرزا ایزیدرونا کاوفمان |
| امضا |  |
جوایز
| |
زندگینامه
در فوریه ۱۸۹۰ در خانواده لئونید پاسترناک- آکادمیسین نقاشی، استاد دانشکده نقاشی، معماری و مجسمه‌سازی- و «رزا ایزیدرونا کاوفمان» - پیانیست مشهور- پسری متولد شد که نامش را باریس (بوریس) گذاشتند. باریس در سال ۱۹۰۶ تحصیلات متوسطه را به پایان رسانید و در سال ۱۹۰۹ برای تحصیل فلسفه وارد دانشکدهٔ فلسفه و تاریخ دانشگاه مسکو شد. در سال ۱۹۱۲ برای تکمیل دانش فلسفی راهی ماربورگ آلمان شد. یکسال بعد، پاسترناک به فلسفه بی‌علاقه می‌شود و فعالیت ادبی خود را آغاز می‌کند. آشنایی او با نمایندگان برجسته نمادگرایی و فوتوریسم، از جمله ولادیمیر مایاکوفسکی زمینه‌ساز چاپ پنج شعر در سال‌نامه «لیریکا» می‌شود. از سال ۱۹۱۴ که اولین کتاب شعر پاسترناک به نام «توأمان در ابرها» چاپ شد تا ۱۹۳۱ که وی از مسکو به قفقاز مهاجرت کرد بیش از ده مجموعه شعر توسط وی منشر شد که این قضیه باعث گردید تا در اولین کنگرهٔ نویسندگان در سال۱۹۳۴، پاسترناک بزرگ‌ترین شاعر معاصر روس معرفی گردد. البته به دلیل خودداری او از محدود شدن به موضوع‌های کارگری این تمجیدها خیلی زود جای خود را به انتقادهایی تند می‌دهد. در همین سال پاسترناک با زیناییدا «نیکلایونا نیگاوز» ازدواج می‌کند.
در سال ۱۹۴۱، با آغاز جنگ جهانی دوم پاسترناک به شهر چیستاپل نقل مکان می‌کند. در این زمان به نوشتن اشعار میهن‌پرستانه مثل «قصه ترسناک» و «پاسگاه مرزی» می‌پردازد و به عنوان خبرنگار نظامی داوطلبانه به جبهه اعزام می‌شود. در سال ۱۹۴۶ پاسترناک کار بر روی شاهکار خود یعنی رمان دکتر ژیواگو را آغاز می‌کند. این کتاب در سال ۱۹۵۷ در ایتالیا چاپ می‌شود و باعث می‌شود که جایزه نوبل ادبیات در سال ۱۹۵۸ نصیب پاسترناک شود، هرچند به دلیل واکنش تند حکومت وی از بیم طرد شدن از میهن از دریافت جایزه نوبل خودداری می‌کند.
پیتر فین و پترا کووی در کتابی که با عنوان «ادبیات علیه استبداد» به فارسی ترجمه شده‌است بخش مهمی از زندگینامه او را از پیش از آغاز به نوشتن رمان دکتر ژیواگو تا مرگ او و حوادثی که برای اطرافیان او پس از مرگش رخ می‌دهد در یک مستند روایی نوشته‌اند.[1][2]
.jpg.webp)
آثار
- ۱۹۱۴: توأمان در ابرها
- ۱۹۱۷: مجموعه شعر بر فراز حصارها
- ۱۹۲۲: خواهر من زندگی، نامه‌هایی از تولا، کودکی لوورس
- ۱۹۲۳: تم‌ها و واریاسیون‌ها
- ۱۹۲۶: تصنیف منظومه تاریخی- انقلابی «سال ۱۹۰۵»
- ۱۹۲۷: منظومهٔ تاریخی «ستوان اشمیت»
- ۱۹۲۸: منظومهٔ «بیماری والا» و رمان منظوم «اسپکترسکی»
- ۱۹۳۱: تولدی دیگر
- ۱۹۴۱: قصهٔ ترسناک و پاسگاه مرزی
- ۱۹۴۳: قطارهای اول وقت
- ۱۹۴۵: پهنای زمین
- ۱۹۵۷: دکتر ژیواگو
- ۱۹۵۹: وقتی هوا صاف می‌شود
مرگ
در تاریخ ۳۰ مه ۱۹۶۰ باریس لئانیدویچ پاسترناک در اثر سرطان ریه در پردلکینا چشم از جهان فروبست.
نمونه شعر
«باد» فنا شدم، تو اما هنوز زنده‌ای و بادِ شکوه‌ناک و اشک‌آلود تکان می‌دهد جنگل و خانه را- اما نه هر صنوبر را به‌تفریق، که تمامت درخت‌ها را همراه با سراسر دشت بی‌کران، چون که تن ناوها را بر آب آیینه‌وار خلیج؛ و این از تهور یا خشمی بی‌هدف نیست، بلکه از این روست تنها که در اندوه واژگانی برای نغمه لالای تو پیدا کند.
منابع
- فین، پیتر؛ کووی، پترا. ادبیات علیه استبداد. ترجمهٔ بیژن اشتری. تهران: ثالث. شابک ۹۷۸۶۰۰۴۰۵۲۰۶۱.
- Finn, Peter and Petra Couvée (2014). The Zhivago Affair: The Kremlin, the CIA and the Battle over a Forbidden Book. Pantheon. ISBN 978-1-84655-885-6.
پیوند به بیرون
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ باریس پاسترناک موجود است. |
 |
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به باریس پاسترناک در ویکی‌گفتاورد موجود است. |
| مخالفان اتحاد شوروی | |
|---|---|
| |
|